وقتي جان براي او بي ارزش شد + عکس

از آن روزي که خدا را شناختم جان برايم موجودي بي ارزش شد.خدايا بارالها اگر کار من در کنار طاعت تو ناچيز است همانا که آرزويم در جنب اميد به تو بزرگ است.

به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق ، شهيد علي رضا عربيان ، نوزده ساله بود که در دشت شلمچه ، خون سرخش بر زمين ريخت و بال در بال فرشته گان گشود. او نه سرداري پر آوازه بود ، نه شخصيتي علمي ، يا سياسي و فرهنگي. او تنها يک پاسدار جوان از لشکر 8 نجف اشرف بود که تمام اندوخته اش را از زندگي ، درون وصيت نامه اي 17-18 خطي خلاصه کرد و براي مردم سرزمينش به جا گذاشت. دشمنان اين دين و اين سرزمين تنها زماني به درکي صحيح از رمز و راز بقاي انقلاب اسلامي خواهند رسيد که به دريافتي درست از اين وصيت نامه و هزاران وصيت به مانند آن دست يابند:

ربنا لا تَکِلْنا إلَي‌ أنْفُسِنا طَرْفَةَ عَيْنٍ أبَدًا في‌ الدُّنْيا وَ الاخِرَةِ
خدايا ما را تا ابد به اندازه يک چشم به هم زدن به خود وامگذار

از آن روزي که خدا را شناختم جان برايم موجودي بي ارزش شد.
خدايا بارالها اگر کار من در کنار طاعت تو ناچيز است همانا که آرزويم در جنب اميد به تو بزرگ است.

خدمت پدر و مادر عزيزم سلام عرض مي کنم
اي پدر و مادر عزيزم من الان که دست به قلم و کاغذ کرده ام تا چند کلامي به عنوان وصيت نامه بنويسم چهره دوست داشتني تان در جلو چشمم مجسم شده است. پدرجان من تا زنده باشم زحمات و دلسوزي هاي بي پايانتان را فراموش نخواهم کرد. مادرجان اگر توفيق شهادت (ان شاء الله) نصيبم شد دوست ندارم بر من بگريي و بي تابي کني. دوست دارم هميشه خوشحال و با روحيه اي قوي و نه با لباس سياه بلکه با لباس سفيد بر سر مزارم بيايي.

پدرجان گر چه نتوانستم به عنوان يک فرزند دلسوز عصاي دستت باشم و يا لااقل کمي از زحماتت و خوبيهايت را جبران کنم حال از شما حلاليت مي طلبم و اميدوارم که از من راضي و خشنود باشي.
ضمنا هفت ماه نماز غذايي و چهار ماه روزه غذايي برايم بخريد و از طرف من از همه قوم و خويشان و همسايگان و دوستان حلاليت بطلبيد.
فرزند حقيرتان عليرضا