علاقه مندان به فوتبال و مقوله شیرین و جذاب جام جهانی تصدیق می کنند که در جریان سالهای سیاه دو جنگ جهانی، زمانی که انسانیت به یکی از عمیق ترین دره های سلوک خود در مسیر تاریخ برخورده بود و راهی جز عبور جبری از آن نداشت، تنها جام جهانی می توانست مرهمی هرچند کوچک روی زخم بزرگ نوع بشر بگذارد. سقوط هواپیمای ایتالیا و مرگ بسیاری از ملی پوشان این کشور، زلزله مخوف و عجیب شیلی، ملحق شدن اتریش به خاک فاشیسم بین المللی، دیکتاتوری رافائل خونریز در آرژانتین، فرانکوی مستبد در اسپانیا، کره شمالی و طوفان زردش، الجزایر و روباه های نیمه عرب و نیمه فرانسوی، تبانی تاریخی پرو زیر فشار مدیریت جهانی در بازی با آرژانتین، دست خدا در گل تاسف برانگیز مارادونا و ده ها مثال دیگر از این دست زیر پرچم فوتبال و در سایه جذابیت و هیجان این ورزش دیدنی و جذاب گم شد و انچه باقی ماند، لبخندها و اشکهای مردم فارغ از ملیت و نژاد و سن و ایدئولوژی بود.
به کشور چندین و چند تکه اسپانیا نگاه کنید، این خاک خسته رنگ‌های زیادی را به خود دیده است، پادشاهی، دیکتاتوری، سوسیالیسم، ماتریالیسم و امروز مردم جهان اسپانیا را با لالیگا می شناسند، تا جایی که اوباما پیش از تماس با ولیعهد اسپانیا از مشاور خود می خواهد زمانی قرار ملاقات بگذارد که مسابقه مهم فوتبال یا برنامه بازدید از یک باشگاه خاص در کار نباشد، او هم مثل همه مردم جهان متوجه شده است که حکام اسپانیا مدیون فوتبال هستند به خوبی می دانند اتحاد ملی را که قرنها در ایجاد آن شکست خورده بودند، فوتبال در مدت زمان یک ماه جام جهانی به خوبی ایجاد کرد. هیچ چیز جز فوتبال نمی توانست جوانان کاتالونیا را در کنار همتایان مادریدی زیر یک چتر بنشاند و شادی آنها را با در دست داشتن پرچم اسپانیا تماشا کند. هیچ چیز جز فوتبال قادر نبود و نیست تا مردم اوکراین را به اوکراینی بودنشان مفتخر کند، مردم روسیه را به روس بودنشان و ملت بزرگ آفریقا را به آفریقایی بودن.
فارغ از قدرت انکار ناپذیر دین و نقش مهم فرهنگ انسان ساز اسلام، در اروپای شلوغ و سردرگم این روزها هیچ چیز به اندازه فوتبال توان پاک کردن زشتیهای ناشی از نژادپرستی را ندارد، هر چند ردپای این ناپاکی گاه در چمن سبز فوتبال هم رویت می شود اما این فوتبال است که با قدرت رسانه های ورزشی و قسم خورده خود به قلب تمام کژیها و ناپاکیها می تازد و پیش می رود.
جام جهانی نزدیک است و ایران با تیمهای نیجریه، آرژانتین و بوسنی و هرزگوین دیدار خواهد داشت، در سه شهر مهم برزیل، جایی که اقوام با ایدئولوژیهای خاص حضور خواهند داشت، یهودیان پیش از بازی ایران و آرژانتین چندین نمایشگاه عکس و فیلم درباره ماجرای لاکربی برگزار خواهند کرد اما چه زیبا می شود اگر این کینه توزیهای کودکانه با دسته های گل پاسخ داده شود، چه باشکوه خواهد بود وقتی یکی از یوزپلنگهای ایرانی در جریان این سه بازی رفتاری بسیار تاریخی و اخلاقی از خود داشته باشد تا در تاریخ جام جهانی به ثبت برسد.
ملاقات با خبرنگاران بین المللی در این عرصه اتفاق بسیار مهمی است و تک تک جملاتی که بازیکنان تیم ملی ایران در مصاحبه با خبرنگاران خارجی بر زبان می آورند به عنوان اول روزنامه های مهم دنیا تبدیل می شود، از آنها درباره ایران هسته ای خواهند پرسید، از جنگ، از نفرت، از جهانی سیاه، شاید حتی از تروریسم اما پاسخ ملی پوشان ایران صلح است و دوستی، برادری است و برابری، انسانیت است و آرامش. اینچنین است که تلاش چندین و چند ساله سیاسیون در شناساندن ایران و فرهنگ ایرانی به جهانیان در طول یک ماه برگزاری جام جهانی به بهترین شکل به بار خواهد نشست و نتایج قابل توجهی خواهد داشت.
