به گزارش سرویس وبلاگستان مشرق، نویسنده وبلاگ افاضات عقل کل نوشت: آمریکا هر جا منافعش ایجاب کند از نوچه‌هایش در سراسر جهان حمایت می‌کند، فرقی ندارد آن نوچه، دالایی لامای تبتی باشد یا تیموشنکوی اوکراینی.

حتی لازم نیست آن نوچه مثل نوری زاده کراوات بزند بلکه می‌شود مثل کدیور عبا و قبا به تن داشته باشد یا مثل مهاجرانی کت و شلوار بپوشد یا اصلاً مثل شیرین عبادی، یک زن باشد اما به پاس نوچگی جایزه صلح نوبل بگیرد یا اینکه مفتخر به دریافت اسکار شود.

برخی از نوچه‌ها شناخته شده‌اند و برخی در پشت صحنه فعالیت می‌کنند و کسی آنها را نمی‌شناسد؛ بعضی خارج نشین شده‌اند و بعضی دیگر در داخل کشور به فعالیت می‌پردازند اما نوع حرف زدن و رفتارشان نشان می‌دهد که مدال نوچگی آمریکا را بر گردن دارند.

و جالب اینجاست که برخی از همین نوچه‌ها چنان خود را روشنفکر و تحصیلکرده به حساب می‌آورند و با آب و تاب از آزادی سخن می‌گویند که انگشت به دهان می‌مانی چگونه این افراد که با نوچگی آمریکا خود را به بردگی درآورده‌اند دم از آزادی و روشنفکری می‌زنند.

بردگی فقط این نیست که جسمت در بند باشد، بزرگترین بردگی این است که تفکرت در بند استکبار باشد اما ادای آزاداندیشی درآوری و دیگران را به افکار پوپولیستی متهم کنی.

بعضی از نوچه‌ها در روزنامه‌ها قلم می‌زنند و برخی در سایت‌ها و وبلاگ‌ها؛ آنان به گونه‌ای سخن می‌گویند و می‌نویسند که گویا وظیفه دارند با هر ترفندی چهره آمریکا را تطهیر کرده و بزک کنند و سیاهه جنایاتش را سفید جلوه دهند و چهره‌ای محبوب از کدخدایشان بسازند تا شاید بتوانند جای پایی برایش باز کنند و با حرص و ولعی وصف ناشدنی، بازگشایی مجدد لانه جاسوسی آمریکا در ایران را انتظار می‌کشند.

آمریکا براساس منافعش، هوای نوچه‌هایش را دارد؛ بیانیه صادر می‌کند که فلانی و فلانی را آزاد کنید و طبق معمول؛نوچه‌های داخلی و خارجی نیز یکصدا با اربابشان این خواسته را تکرار می‌کنند و خواستار رفع حصر فتنه گران می‌شوند.

اما اکنون زمان رفع حصر نیست؛ امام عزیز ما فرمود: « آن روزی را که آمریکا از ما تعریف کند باید عزا گرفت.» بنابراین حامیان فتنه و فتنه‌گران به جای اینکه تلاش کنند و از هر سو فشار بیاورند و چانه زنی کنند تا از سران فتنه رفع حصر شود باید بروند عزا بگیرند و ببینند چه خدمت شگرفی به شیطان بزرگ کرده‌اند که باز هم آمریکا برای حمایت از آنان به میدان آمده است.

باید ببینند آنکه خود را نخست وزیر امام می‌دانست و آنکه مدعی بود اجازه‌هایی از امام (ره) دارد که دیگران ندارند چه خدمت بزرگی به استکبار کرده‌اند که اسمشان بر سر زبان اوباما و سخنگوی وزارت خارجه اش جاری شده است.

باید به جای اینکه دم از «آشتی ملی» بزنند تا خیانت‌های خود را بپوشانند، بگویند با کدام منطق می‌توان به کسانی که نورچشمی دشمن شده‌اند اعتماد کرد؛ اعتماد به اینگونه افراد، آشتی ملی نیست بلکه این کار، خیانت به انقلاب است.

آشتی ملی فقط با کسانی صورت می‌گیرد که مدال نوچگی دشمن را بر سینه نداشته باشند؛ ملت ایران با انواع اختلاف سلیقه‌هایی که داشته و دارند هیچگاه با هم قهر نبودند که اکنون بخواهند آشتی ملی به راه بیندازند؛ مردم فقط با سرسپردگان و نوچه‌های داخلی دشمن که خط قرمزها را شکسته‌اند، آشتی ناپذیرند.

اما نوچگی هم تاریخ مصرف دارد وقتی تاریخ مصرف یک نوچه تمام می‌شود حتی اگر بالاترین مقام را هم داشته باشد بدون هیچ نگرانی از طرف اربابانش در زباله دان انداخته می‌شود، چه رضاخان پهلوی باشد چه صدام عفلقی یا... توصیه ما خطاب به همه نوچه‌های داخلی این است که: نوچه و برده آمریکا نباشید زیرا خدا شما را آزاد آفریده است.