به گزارش مشرق، موسي اسوار در گفت‌وگو با ايسنا، با بيان اين که انتقادات و ايرادها به نحوه‌ي بکارگيري زبان در «مختارنامه» کاملا بجاست، عنوان کرد: در کنار همه محاسن «مختارنامه» مثل فيلمنامه‌ قوي که جاي قدرداني دارد، عمده‌ترين ايراد اين سريال مساله زبان است. اين مساله از جنبه‌هاي مختلف قابل بررسي است.

وي در ادامه به ذکرمثالي در اين زمينه پرداخت و گفت: به عنوان مثال از نخستين اپيزود «مختارنامه» تا به حال بين 30 تا 40 بار از فعل «سخن کردن» استفاده شده است، اما اساسا چنين فعلي وجود ندارد. نويسندگان «مختارنامه» فکر مي‌کرده‌اند اين فعل شکل قديمي است، اما در هيچ فرهنگ لغتي درج نشده است.

رئيس شوراي عالي ويرايش صدا و سيما تاکيد کرد: اين که يک سريال از زباني استفاده کند که در عين مفهوم بودن با مخاطب ارتباط برقرار کند خوب است، اما اصالت زباني متناسب با زبان واقع نيز بايد حفظ شود.

مجموعه‌ي «بوعلي‌سينا» هم يک سريال تاريخي بود و گرچه ايراداتي هم داشت، سعي کرده بود زبان زمان واقعه را نيز حفظ کند. در اين سريال نيز از اصطلاحاتي استفاده شده بود که متعلق به آن زمان نبود به اين مساله نادر زماني گفته مي‌شود.

اسوار در ادامه خاطرنشان کرد: سريال «مختارنامه» اصالت تاريخي دارد و حيف بود که مختارنامه با اين همه هزينه دقت و وسواس تاريخي، انرژي و فيلمنامه خوب، زبان مناسبي نداشته باشد و زبانش ضعيف باشد.

وي گفت: به همه جنبه‌هاي مختارنامه نمره‌ي 90 مي‌دهم ولي به زبان اين سريال از 100 نمره به زحمت نمره 25 مي‌دهم. در مجموع بايد زبان برنامه‌هاي تاريخي که ناظر بر حوادث و وقايع سده‌هاي پيشين هستند متناسب با آن زمان باشند.

اسوار در پايان درباره‌ي سريال داوود ميرباقري متذکر شد: مي‌توان با زبان روشن، ساده و همه فهم اين اصالت تاريخي را لحاظ کرد گنجينه و واژگان تعبيرات و اصطلاحات زبان فارسي سرشار از معادل‌هاي خوب است. کافي بود يک يا دو ماه زمان براي مهذب ساختن زبان اين سريال با رايزني با اهل نظر اختصاصي داده مي‌شد و سريال از هر حيث مطلوب و دلپذير جلوه مي‌کرد. اگر امروز نسل معاصر گاهي دچار تعارض در هنگام تماشاي اين سريال شود و تعابير کاملا معمولي زبان امروز را در اين سريال تاريخي مي‌بينند و قدري رنج مي‌برد به اين علت است که همزمان بايد دو فضا را با هم سازگار کنند يکي فضاي تاريخي سريال و يکي فضاي امروز.