به گزارش مشرق، پاسگاه دامن را روی موقعیت‌یاب یا سایت‌های نقشه که جست‌وجو کنید، نشانگر، جایی حوالی ایرانشهر قرمز می‌شود؛ کنار اسامی آشنایی مثل «خاش»، «سیب و سوران» و «سراوان».

سی و یکم مردادماهی که گذشت، ۵ مأمور نیروی انتظامی این پاسگاه در یک حمله تروریستی به شهادت رسیدند. در یک و نیم دهه گذشته، یعنی از سال ۱۳۹۰، هر ۵ روز، یک مأمور پلیس جان خود را از دست داده است.

در صدر بیشترین تعداد شهدای بخش‌های شانزده‌گانه نیروی انتظامی، پلیس مرزبانی قرار دارد. ایران با ۸ کشور مرز مشترک دارد و بعد از عراق، بیشترین همسایگی مرزی را با پاکستان داراست؛ ۹۰۰ کیلومتر در جغرافیای سخت؛ موضوعی که در سفر یک ماه پیش رئیس‌جمهور به پاکستان مورد توجه جدی قرار گرفت.

آن هم وقتی استاندار سیستان‌وبلوچستان در هیات سیاسی سفر قرار گرفته بود. منصور بیجار، نخستین بلوچ اهل سنتی است که استاندار این خطه می‌شود و برخلاف بسیاری از استانداران پیشین، نظامی نیست.

با این حال تأکید ایران و پاکستان بر مقابله مشترک با شورش‌های مرزی در دیدار پزشکیان و شریف در سفر ۱۲ مرداد، نشان می‌دهد به تعبیر دویچه‌وله، ایران به دنبال نوعی از «دیپلماسی امنیتی» با همسایگان خود است.

گزارش دویچه‌وله می‌گوید ایران از «جیش‌العدل [جیش‌الظلم]» ضربه می‌خورد و پاکستان از «ارتش آزادی‌بخش بلوچستان» (BLA).

حسین امیرعبداللهیان، وزیر شهید امور خارجه ایران در نشست خبری مشترک با همتای خود در پایان سفر یک روزه به اسلام‌آباد، ۹ بهمن‌ ۱۴۰۲ گفته بود: «کشورهای سوم» به گروه‌های مسلح فعال در مرز ایران و پاکستان کمک می‌کنند و همواره مانع سیاست‌هایی می‌شوند که به سود تهران و اسلام‌آباد است».

او از هیچ کشوری نام نبرده بود اما اندک‌اندک نام کشور هند و دولت صهیونیستی پررنگ شد. بویژه پس از راه افتادن بخشی به نام «پروژه مطالعات بلوچستان» در یک اندیشکده پرسروصدای آمریکایی که در سال‌های اخیر کوشیده است پشت پرده فعالیت کند.

این اقدام مؤسسه پژوهش رسانه‌ای خاورمیانه (memri)، اگرچه یک روز پیش از وقوع مهم‌ترین تهدید امنیتی و نظامی جمهوری اسلامی ایران یعنی حمله رژیم صهیونیستی در بامداد ۲۳ خرداد رخ داد، نه از نظر ایران دور ماند و نه از دید رسانه‌های منطقه بویژه الجزیره.

اگرچه در بیانیه رسمی آغاز این پروژه، تصریح شده بود بلوچستان در کنار منابع غنی کشاورزی و معدنی می‌تواند «پایگاهی عالی برای مقابله با ایران، برنامه هسته‌ای آن و روابط خطرناکش با پاکستان» باشد.

الجزیره همین تصریح را مبنای یک تحلیل کرد و نوشت: اسرائیل به دنبال آن است که بر مبارزه بلوچ‌ها داخل پاکستان سوار شود و آشفتگی و خشونت حاصل از این ستیز را به تیغی ۲ سر علیه ایران و پاکستان تبدیل کند.

این نخستین‌بار نیست که تنش‌های داخلی درونی یک کشور، دستمایه بازیگر دیگری می‌شود برای بی‌ثبات‌سازی. در نتیجه، در این مصاف، هند نیز کنار رژیم صهیونیستی قرار می‌گیرد، آن هم با اسلحه و آموزش و پولی که ۷۷ سال است بلوچستان پاکستان را با آشفتگی و درگیری روبه‌رو کرده است؛ در اسم، عنوان و ظاهر به دنبال تحقق حقوق بلوچ‌ها در چارچوب قانون داخلی پاکستان و البته در نظر برخی، در باطن به دنبال تجزیه بلوچستان از پاکستان و در هر ۲ صورت، این آتش است که به بلوچستان ایران سرایت می‌کند و ۲ کشور را به جان هم می‌اندازد. مانند آنچه در روزهای پایانی دی‌ ۱۴۰۲ با حمله موشکی سپاه پاسداران به ۲ مقر جیش‌الظلم در کوه سبز بلوچستان پاکستان اتفاق افتاد.

با این حال، روابط همچنان «برادرانه» ایران و پاکستان تا جایی است که پاکستان از نخستین کشورهایی بود که حمله اسرائیل به ایران را محکوم کرد. اسرائیل با اخلال در این رابطه یک بازی چند سر برد را آغاز کرده که کمترین سطح آن، مشغول‌سازی ۲ رقیبش به یک مساله اساسی ژئوپلیتیک است، یعنی تجزیه بخش‌هایی از خاک در قالب یک طرح وسوسه‌کننده جذاب با عنوان «بلوچستان بزرگ».

از سوی دیگر، از کار انداختن ظرفیت بندرهای گوادر و چابهار حتی در عرصه گردشگری و توریستی، آن هم به واسطه ناامن‌سازی، مقصود مهمی است که برای اسرائیل هزینه‌کرد هر گونه طراحی تروریستی در منطقه را معقول می‌کند.

تکرار ترورها پیش‌نیاز عمده رشد اقتصادی یعنی ثبات سیاسی را دچار وقفه و اخلال می‌کند و بیش از همه، امید به عمران و آبادانی در بلوچستان را به رغم همه فرصت‌های بکر و ناب پیشرفت کمرنگ می‌کند.

رژیم صهیونیستی هر گروه تروریستی را به شکل هاگانا می‌بیند. هاگانا سال ۱۹۲۰ تشکیل شد و اسلحه و اختیار داشت و از اشغال زمین‌های فلسطینیان حمایت می‌کرد. هاگانا در مقابل هر تصمیمی که حاکمیت یهودیان را به تأخیر می‌انداخت، می‌ایستاد؛ حتی اگر آن تصمیم در سازمان ملل تصویب یا از سوی انگلیسی‌ها صادر شده بود.

سازماندهی مهاجرت غیرقانونی اروپایی‌ها به فلسطین، غصب زمین، کتک زدن فلسطینی‌ها، کوچاندن آنها از روستاها و قبایل و در نهایت جمع‌آوری اطلاعات کشاورزی و جغرافیایی و کیفیت زمین و اولویت‌بندی برای اشغال. هاگانا در نهایت در ارتش صهیونیستی ادغام شد و بر اساس برخی ارزیابی‌ها می‌توان گفت هاگانا، پدر یا سلف آی‌دی‌اف است؛ نیروهای به اصطلاح دفاعی یا به تعبیر بهتر، ارتش صهیونیستی.

همان شعار قدیمی نیل تا فرات که بر اساس برخی نقشه‌ها بخش‌هایی از غرب ایران را نیز دربرمی‌گیرد اما اسرائیل بزرگ به کمک هاگاناهایی که اسلحه و آموزش و مهم‌تر از همه، نقشه و ایده و زمان‌بندی می‌گیرند، بیشتر از همه مسائل، به دنبال ساخت کشورها و قلمروهای جدید جغرافیایی است.

هفته پیش، «تام باراک» سفیر آمریکا در آنکارا و نماینده ویژه این کشور در امور سوریه گفت «اسرائیل دیگر مرزهای سایکس - پیکو را به رسمیت نمی‌شناسد و هر جا و هر زمان که بخواهد حرکت خواهد کرد»؛ هر جا حتی پاسگاه دامن ایرانشهر ایران.

منبع: وطن امروز