وی ادامه داد: «ایران اصرار دارد که توانمندی‌های تولیدی خود را در داخل خاک و تحت حاکمیت خود حفظ کند. البته این به معنای عدم تمایل به همکاری با دیگر کشورها نیست. ما آمادگی داریم با همه کشورهای منطقه که دارای راکتور هسته‌ای هستند در زمینه‌هایی مانند ایمنی و سوخت راکتورها همکاری کنیم. کنسرسیوم منطقه‌ای می‌تواند یکی از قالب‌های این همکاری باشد، اما باید تاکید کنم که کنسرسیوم نمی‌تواند جایگزین برنامه ملی هسته‌ای ایران شود، بلکه فقط می‌تواند مکمل آن باشد.»

ایروانی در پاسخ به این سوال که «آیا ایران حاضر به مصالحه با آمریکا در موضوع غنی‌سازی است و آیا با پیشنهاد کنسرسیوم منطقه‌ای برای غنی‌سازی به جای برنامه داخلی خود موافقت می‌کند؟» تصریح کرد: «ایران همچنان بر این موضع پافشاری دارد که غنی‌سازی باید در داخل کشور انجام شود. همان‌طور که گفتم، کنسرسیوم ممکن است به‌عنوان مکمل عمل کند اما هرگز جایگزین برنامه داخلی ما نخواهد بود.»

نماینده ایران در سازمان ملل در پاسخ به این سوال که «آیا ایران صرفا با غنی‌سازی در قالب کنسرسیوم منطقه‌ای و در خاک ایران موافق است؟» عنوان کرد: «در اصل با چنین امری مخالفتی نداریم اما باید جزئیات هر پیشنهاد ارائه شده بررسی شود.»

وی در جواب این سوال که «آیا ایران آماده است اورانیوم غنی‌شده با غنای بالا را در قالب توافق، در حساب امانی با مدیریت مشترک کشورهای منطقه قرار دهد؟» اظهار کرد: «اگر توافقی حاصل شود—همان‌طور که در برجام زمانی که ایران اورانیوم ۲۰ درصدی داشت، چنین شد—ما طبق مفاد آن توافق اورانیوم غنی‌شده ۲۰ درصدی خود را به روسیه منتقل کرده و در ازای آن کیک زرد دریافت کردیم. بر همین اساس، اگر توافق جدیدی حاصل شود، ما آمادگی داریم در ازای دریافت کیک زرد، ذخایر ۶۰ درصدی و ۲۰ درصدی خود را به کشوری دیگر منتقل کرده و آن را از خاک ایران خارج کنیم. این ذخایر همچنین می‌توانند در ایران و تحت مهر و موم آژانس اتمی نگهداری شوند. این موضوع بستگی به ماهیت مذاکرات و مفاد توافق دارد؛ بنابراین این مسئله برای ما خط قرمز محسوب نمی‌شود. اگر توافقی حاصل شود، این موضوع قابل حل است.»

ایروانی در رابطه با تصمیم مجلس ایران برای تعلیق همکاری‌ها با آژانس اتمی گفت: «مجلس این قانون را تصویب کرده و دولت ملزم به اجرای آن است. این به معنای خروج ایران از پیمان عدم اشاعه نیست، بلکه به معنای تعلیق همکاری با آژانس است. دلیل آن، عدم انجام تعهدات آژانس نسبت به ایران است. ما پیام روشنی می‌فرستیم: اگر آژانس وظایف خود را انجام ندهد، نمی‌توان از ایران انتظار داشت یک‌طرفه به تعهدات خود پایبند بماند. اگر آژانس با بی‌طرفی عمل کند—حملات آمریکا و اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای ایران را محکوم کند، مسئله را به شورای امنیت ببرد، و حقوق ایران را در چارچوب پیمان عدم اشاعه تضمین کند—در این صورت آماده‌ایم طبق مفاد همان قانون در مورد ازسرگیری همکاری تجدیدنظر کنیم.»

سفیر ایران در پاسخ به این سوال که «اگر توافق صلحی حاصل شود، آیا ایران آماده پذیرش سرمایه‌گذاری آمریکا و غرب در بخش انرژی خود است؟» بیان کرد: «بله، اگر توافقی حاصل شود، ما هیچ محدودیتی برای حضور آمریکا یا کشورهای غربی در سرمایه‌گذاری در بخش انرژی قائل نخواهیم بود، اما اگر هدف این باشد که چنین سرمایه‌گذاری‌ای به‌عنوان ابزار چانه‌زنی برای متوقف کردن غنی‌سازی ایران استفاده شود، چنین پیشنهادی قابل‌قبول نیست.»

ایروانی در پایان در جواب به این سوال که «آیا ایران در چارچوب توافق صلح مایل به پذیرش محدودیت در برنامه موشک‌های بالیستیک خود است؟» ابراز کرد: «ایران هیچ‌گونه محدودیتی در فعالیت‌های موشکی خود را نمی‌پذیرد. تجاوزات اخیر نشان داد که اگر ایران توانمندی نظامی نداشت، طرف مقابل هرگز خواهان آتش‌بس نمی‌شد. یکی از دلایلی که در غزه هنوز آتش‌بس اجرا نشده یا در لبنان تضمین نشده، این است که قدرت بازدارندگی گروه‌های مقاومت به سطحی نرسیده که رژیم صهیونیستی را واقعا تحت فشار گذاشته و آن‌ها را آسیب‌پذیر کنند اما پاسخ نظامی قاطع ایران، به بخش‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی رژیم ضربه جدی وارد کرد. رئیس‌جمهور آمریکا نیز اخیرا اذعان کرده که آسیب‌های واردشده به اسرائیل بسیار شدید بوده؛ به‌حدی که این مسئله یکی از عوامل اصلی درخواست رژیم از آمریکا برای تسریع در دستیابی به آتش‌بس بوده است؛ بنابراین ایران هرگز این ابزار راهبردی موثر را کنار نخواهد گذاشت و خود را در برابر حملات احتمالی آینده خلع سلاح نمی‌کند.»