
سهراب اولين مجموعهي شعر خود را با نام «مرگ رنگ» در سال 1330 منتشر کرد. اين دفتر شامل مجموعهي شعرهاي او در قالب نيمايي و چهارپاره است.
او سال 1332 از دانشکدهي هنرهاي زيبا فارغالتحصيل شد و نشان درجهي اول علمي را دريافت كرد. در همين سال در چند نمايشگاه نقاشي در تهران شرکت كرد و دومين مجموعهي شعر خود را به نام «زندگي خوابها» منتشر کرد.
در مرداد 1336 از راه زميني به کشورهاي اروپايي سفر کرد و به پاريس و لندن رفت. ضمنا در مدرسهي هنرهاي زيباي پاريس در رشتهي ليتوگرافي نامنويسي کرد. او همچنين کارهاي هنري خود را در نمايشگاهها به معرض نمايش گذاشت. حضور در نمايشگاههاي نقاشي همچنان تا پايان عمرش ادامه داشت.
سهراب در سال 1338، «آوار آفتاب» را منتشر كرد، كه مورد استقبال قرار گرفت. از آثار او به مجموعهي كتابهاي «صداي پاي آب»، «شرق اندوه»، «حجم سبز»، «ما هيچ، ما نگاه»، «در كنار چمن» و «هشت كتاب» كه مجموعهي آثار اوست، ميتوان اشاره كرد.
شعر سهراب نرم و لطيف است و در زمانهاي پرغوغا از طبيعت براي بيان مفاهيم فلسفي و عرفاني ميگفت. در شعرهاي او همه چيز احساس مييابد، انگار تمام ذرات كائنات را سرشار از شور و شعوري ميدانست كه شعرش را خيالانگيز و پرتصوير كرده است. تصويرپردازي، طبيعتگرايي و حسآميزي را شايد بتوان از مهمترين ويژگيهاي شعري سهراب خواند.
سهراب سپهري در غروب اول ارديبهشتماه سال 1359 در بيمارستان پارس تهران به علت ابتلا به بيماري سرطان خون درگذشت.
صحن امامزاده سلطانعلي روستاي مشهد اردهال واقع در اطراف کاشان ميزبان ابدي اين شاعر و نقاش است.