به گزارش مشرق، محمد مهدی سلامی در کانال تلگرامی فحوا نوشت:

اسرائیل؛ دشمن بشر و حجر و شجر؛ تخریب آثار تاریخی و میراث فرهنگی در غزه

جنایات هولناک صهیونیست‌ها در حق فلسطین، در کشتن انسان‌های مظلوم خلاصه نمی‌شود؛ بلکه با جنایت‌کاری روبه‌روییم که جنایت را در حق سایر جنبه‌های این سرزمین نیز روا می‌دارد؛ از جمله در حق آثار تاریخی، میراث‌فرهنگی، محیط‌زیست و… همین واقعیت است که رسانه‌های عربی را بر آن داشته تا از تعبیر جالبی در این باره استفاده کنند: اشغالگری که با «البشر والحجر والشجر» دشمنی می‌کند! (حجر (سنگ) نماد معماری، تمدن و دستاوردهای بشری، و شجر (درخت) نماد محیط‌زیست و جغرافیای طبیعی فلسطین است.)

دشمن بشر

تاریخ تجاوزگریِ صهیونیست‌ها در حق ملت فلسطین، محدود به امروز و دیروز نیست؛ بلکه با چندین دهه جنایت علیه آثار تمدن بشری مواجهیم. به‌عنوان نمونه، «ولید الخالدی»، مورخ نام‌آشنای عرب، در کتابی با عنوان «کَی لا نَنسی» (تا فراموش نکنیم…) پژوهشی تفصیلی دربارۀ جنایات صهیونیست‌ها در خلال جنگ ۱۹۴۸ انجام داده است. وی در این کتاب، مطرح می‌کند که صهیونیست‌ها در آن سال، ۴۱۸ روستا را در سرزمین فلسطین به طور کامل نابود کرده و ساکنان آن‌ها را به کوچی اجباری واداشتند؛ روستاهایی که به‌کلی از میان رفتند و امروز، تنها نامی از آن‌ها باقی‌مانده است. پرواضح است که این روستاها، روزگاری، بخشی از تمدن بشر را در خود نهفته داشتند و دشمن جنایت‌کار، با این قِسم جنایات وحشیانه، بسیاری از این مظاهر تمدنی را برای همیشه از روی کره زمین محو کرد.

دشمن حجر و شجر

اما جنگ اخیر غزه، سند دیگری بر دفتر قطورِ جنایات رژیم صهیونیستی علیه تاریخ و فرهنگ غزه افزود. بمباران‌های گستردۀ این رژیم در همین مدت کوتاه (از آغاز جنگ تا حدود نیمه ماه نوامبر)، به اذعان وزارت فرهنگ فلسطین، ۵ کتابخانه و انتشارات و ۶ مرکز فرهنگی را از بین برده، بخش گسترده‌ای از بافت تاریخی شهر غزه را که مشتمل بر ۱۴۶ خانه و عمارت تاریخی بود، نابود کرد. همچنین است تخریب تعدادی از مساجد، کلیساها، مدارس، مقابر و بازارهای تاریخیِ این شهر و نیز بندر تاریخی غزه.

از جمله وقایع تأسف‌بار دیگر، نابودی آرشیو مرکزیِ شهرداری غزه بود؛ آرشیوی مشتمل بر اسناد تاریخیِ ارزشمندی که تاریخ غزه و ساکنان آن را از حدود ۱۵۰ سال پیش تا به امروز در خود نهفته داشت و در اثر بمباران‌های شدید این رژیم، خسارات گسترده‌ای به این آرشیو وارد شد.

همچنین موزۀ «القراره» (تأسیس ۱۹۵۸) که به‌نوعی سخنگوی تاریخ، هویت و فرهنگ مردمان فلسطین بوده و حدود ۳۵۰۰ قطعۀ تاریخی و میراث مردمی را در خود جای داده بود، دچار آسیب جدی شد. در خلال بمباران غزه، بخش قابل‌توجهی از دکوراسیون داخلی، شیشه‌های خارجی، ویترین کلکسیون‌های عتیقه و بسیاری از قطعات داخلی موزه از بین رفت.

دشمن مسجد و کلیسا

تنها چند قدم آن‌طرف‌تر از مقرّ شهرداری غزه و در بافت تاریخی آن، ناقوس‌های کلیسای ارتدکسِ «سنت‌پورفیریوس»، مأذنه‌های مسجد «کاتب‌الولایة» را در آغوش کشیده است؛ نمادی از هم‌زیستیِ تاریخیِ مسلمانان و مسیحیان در این منطقه که در خلال بمباران اخیر نیز به منصۀ ظهور رسید و شاهد بودیم که کلیسای مذکور، درحالی‌که صدها نفر از آوارگان فلسطینی را – اعم از مسیحی و مسلمان – در خود جای داده بود، در اثر بمباران، ۱۸ نفر از مسلمانان و مسیحیانِ پناه برده به آنجا، دوشادوش یکدیگر به شهادت رسیدند تا بار دیگر، اختلاط خونِ مسلمان و مسیحی، ثابت کند که اصالتِ ساکنان این سرزمین با مسلمان و مسیحی است، نه یهودی!

کوتاه‌سخن آنکه با رژیمی روبه‌روییم که برای نیل به اهداف نامشروع خود، حاضر است نه‌تنها انسان، بلکه دستاوردهای انسانی و منابع طبیعی را نیز به یک‌باره نابود کند. بر همین اساس است که وزیر میراثِ کابینۀ نتانیاهو، در بحبوحۀ جنگ اخیر، انداختن بمب اتم در نوار غزه را به‌عنوان یکی از گزینه‌های پیشِ رو در معادلات جنگ مطرح کرده و در ادامه، بر لزوم محو نوار غزه از روی زمین تأکید می‌کند!

پدر کو ندارد نشان از پسر!

و نکتۀ پایانی آنکه این قبیل رفتارهای تکفیر گونه، ما را به یاد جنایات داعش در جنگ سوریه می‌اندازد. این گروهک تکفیری، طی مدت سیطرۀ کوتاه خود بر مناطقی از عراق و سوریه، علاوه بر جنایات ضدبشری، در جنایاتی ضدفرهنگی و مغایر با کنوانسیون‌های بین‌المللی، به برخی موزه‌ها، بناها و مقابر تاریخی هجوم برده و بسیاری از آثار باستانی و تاریخی را با پتک جهل و نادانی‌اش نابود کرد.

آری، تلاش برای نابودی حرث و نسل، فصل مشترکِ همۀ رفتارهای تکفیر گونه است…

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.