به گزارش مشرق از رویترز، پلیس ارمنستان اعلام کرد که معترضان در محوطه بیرون یک ساختمان دولتی در ایروان با نیروهای پلیس درگیر شده‌ و از آن‌ها خواست قانون را رعایت کنند. 

پلیس در بیانیه‌ای گفت: ما بار دیگر از معترضان می‌خواهیم تا قوانین را کاملا رعایت کنند و از خواسته‌های قانونی افسران پلیس پیروی کنند. 

علت اعتراضات در ارمنستان چیست؟ 

نیکول پاشینیان نخست وزیر ارمنستان، سیزدهم ماه آوریل در پارلمان این کشور گفت: جامعه بین‌المللی خواهان آن است که ایروان انتظاراتش را درباره وضعیت قره‌باغ پایین بیاورد. 

وی گفته بود: اگر ارمنستان تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان بر قره باغ را به رسمیت نشناسد، برایش خطرناک خواهد بود و ایروان از هیچ حمایت خارجی در جنگ احتمالی برخوردار نخواهد بود. 

این اظهارات پاشینیان، شائبه تسلیم شدن ایروان در مقابل باکو را در اذهان مخالفان، تشدید و ارمنی‌های ساکن قره باغ کوهستانی را درباره آینده این منطقه دچار نگرانی کرد. 

اگرچه «آراییک هاروتونیان» رهبر منطقه خودمختار قره‌باغ تلاش کرد تا آتش خشم مخالفان دولت را فروبنشاند و اعلام کرد پاشینیان هیچ تصمیمی درباره این منطقه بدون مشورت اتخاذ نخواهد کرد، اما ادامه تظاهرات‌ها حاکی از متقاعد نشدن مخالفان است. 

دولت ارمنستان هشدار داده است که تداوم ناآرامی‌ها در این کشور می‌تواند به تضعیف بیشتر دولت و در نتیجه تحریک باکو برای شروع یک جنگ دیگر بیانجامد. 

پاشینیان پس از جنگ اخیر قره باغ گفته بود که اگر مناطق اشغال شده توسط ارمنستان، زودتر به جمهوری آذربایجان پس داده شده بود، افراد کمتری در جنگ کشته می‌شدند. 

از اول ماه می‌، اعتراضات گسترده معترضان در ارمنستان ادامه دارد که در آن حزب جمهوری خواه و همچنین احزاب داشناکسوتیون و رودینا مشارکت دارند. نمایندگان این جنبش‌ها ادعا می‌کنند که پاشینیان قرار است با جمهوری آذربایجان پیمان صلح امضا کند و قره باغ کوهستانی را به عنوان بخشی از این کشور به رسمیت بشناسد. 

در نوامبر ۲۰۲۰، پاشینیان بیانیه‌ای سه جانبه را با الهام علی اف و ولادیمیر پوتین روسای جمهور آذربایجان و روسیه امضا کرد که به خصومت‌ها در منطقه درگیری قره باغ پایان داد. مخالفان نخست وزیر ارمنستان سند امضا شده را نوعی کاپیتولاسیون خواندند و اعتراضات گسترده در ارمنستان آغاز شد. در نتیجه پاشینیان استعفا کرد، اما تابستان گذشته انتخابات زودهنگام پارلمانی در این کشور برگزار شد که در نتیجه حزب او با استحکام موقعیت خود، اکثریت مطلق پارلمان را به دست آورد و پاشینیان دوباره پست نخست وزیری را به دست گرفت.