
وي، عمر شريف امام جواد (ع) را 25 سال اعلام کرد و گفت: ايشان پس از شهادت، در قبرستان معروف «قريش» در کاظمين و در کنار جدّ بزرگوارشان امام موسيبنجعفر (ع) به خاک سپرده شدند.
حسيني، سن پايين امام جواد (ع) به هنگام امامت را عامل مهمي جهت آمادهسازي اذهان عمومي براي پذيرش امامت آخرين در سنين کودکي دانست و عنوان کرد: اراده الهي بر اين قرار گرفته بود که زمينه براي امامت حضرت قائم (عج) مهيّا شود و بعدها اين شبهه ايجاد نشود که چرا مهدي (عج) در سن پنج سالگي به امامت رسيد.
اين استاد حوزه با تأکيد بر اينکه دليل تکريم امام جواد (ع) از سوي «معتصم عباسي» براي سرپوش گذاشتن به جنايات خود بوده است، افزود: معتصم براي دستيابي به اين هدف، دختر خويش را نيز به عقد امام جواد (ع) درآورد. به همين دليل همواره در ظاهر به تکريم و احترام امام ميپرداخت. امام جواد (ع) نيز از اين فرصت به خوبي استفاده کرد و در پاسخگويي به شبهات کوشيد.
وي با تأکيد بر اينکه حکّام معاصر با امام جواد (ع) در برابر آن حضرت به شدت از مردمفريبي استفاده ميکردند، ادامه داد: عبّاسيان با شعار طرفداري از اهلبيت (ع) روي کار آمدند، اما بعد از به قدرت رسيدن، در جنايات و سختگيري بر ايشان از امويان هم پيشي گرفتند.
حسيني يکي از نکات بارز عصر امامت امام جواد (ع) را گسترش بيش از حدّ جعل و وضع حديث دانست و گفت: امام جواد (ع) با درايت و سختکوشي در برابر جريانهاي انحرافي و روايات جعلي که اساس تشيّع و اسلام را مخدوش ميکرد، ايستاد و در جلسات مختلف مناظره، از حقانيت دين اسلام و مذهب تشيع دفاع کرد.
اين کارشناس علوم ديني به فعاليتهاي آموزشي امام جواد (ع) اشاره کرد و گفت: با توجه به عمر کوتاه امام، تعداد شاگردان ايشان قابل توجه بوده و تعداد اصحاب امام جواد (ع) را بين 100 تا 150 نفر عنوان ميکنند. جالب اينکه در بين اصحاب امام، از اهل تسنّن نيز وجود دارند که از جمله آنها ميتوان به «خطيب بغدادي»، «حافظ عبدالعزيز بن اخضر جنابذى» و «ابوبکر احمد بن ثابت» اشاره کرد.
وي با تأکيد بر اينکه «شبکه وکلا» براي اولين بار در تاريخ تشيع توسط امام جواد (ع) راهاندازي شد، گفت: از آنجايي که خفقان حاکم در آن زمان اجازه ارتباط مستقيم با آحاد مردم را نميداد، ارتباط با ايشان از طريق وکلا برقرار ميشد.
حسيني در پايان اين گفتوگو با اشاره به گسترش و نفوذ شبکه وکالتي در بين کارگزاران حکومتي گفت: «محمد بن اسماعيل بن بزيع» و «احمد بن حمزه قمي» از مقامات عالي دستگاه خلافت بودند، اما حاکم وقت از اين امر مطلع نبود. «نوح بن درّاج» از ياران صديق امام جواد (ع) نيز مدتي قاضي شهرهاي بغداد و کوفه بود. همچنين ميتوان به «حسين بن عبدالله نيشابوري»، حاکم وقت سيستان هم اشاره کرد.