به گزارش خبرنگار ورزشی مشرق، اواخر هفته گذشته بود که شاهد برگزاری مراسمی از سوی کمیته ملی المپیک بودیم. در این جشن به تقدیر از مدال آوران این رشته پرداخته شده بود که البته، با تعجب همراه بود. این مراسم ابهامات و پرسش هایی را در پی داشت که موجب شد تا میان قهرمانان و مدال آوران سایر رشته ها، دلخوری و انتقاداتی را نیز موجب شود.

× غیبت اهالی کشتی و بی توجهی به جامعه ورزش
یکی از نکات حائز اهمیت، غیبت مسئولان کشتی و نفرات شاخص در این برنامه بود. در این مراسم که به دلایلی نامشخص در دستور کار کمیته ملی المپیک قرار گرفت، رسول خادم (تیم ملی کشتی آزاد) و محمد بنا (تیم ملی کشتی فرنگی) غایب بودند. همین نیز باعث شد تا این برنامه که با حضور رئیس و دبیر کمیته المپیک برپا شده بود، بیشتر به یک برنامه عصرگاهی از سوی مدیرانی تبدیل شود که عایدی برای ورزش نخواهد داشت.
در دیگر سو، این پرسش وجود دارد که چرا بایستی برای قهرمانان تیم های ملی کشتی آزاد و فرنگی برای موفقیت در مسابقات جهانی قبل از المپیک که ارزش و سطح کیفی اندکی نیز دارد، چنین مراسمی برگزار شود؟ چه عاملی موجب می شود تا مسئولان کمیته پاداش 100 میلیون تومانی برای این مدال آوران تخصیص دهند؟
مگر سایر ورزش ها در ردیف دوم اهمیت قرار دارند؟ چرا باید به کشتی اینقدر اهمیت داد و آن را در رده اول اهمیت قرار داد تا فردا که در المپیک به نقطه مطلوب نرسیدند، کاسه چه کنم چه کنم در دست بگیریم؟ مگر آن دونده یا تیرانداز، کمتر از کشتی گیر زحمت می کشد که باید چنین رفتاری در قبال آنها صورت گیرد و چون فرزندان ناتنی زندگی کنند؟

× برنامه تقدیر یا شبی برای تبلیغ؟
به هر حال، چنین برنامه از سوی کمیته المپیک برگزار شد که با غیبت ها و حرف و حدیث های فراوانی نیز همراه بود. اما حال این پرسش مطرح است که اگر قصد تقدیر و تشکر وجود دارد، چرا باید چنین فضایی برای یک شرکت اقتصادی فراهم شود تا عملا، شاهد برگزاری شبی تبلیغی باشیم؟
اگرچه قابل قبول است یک شرکت اقتصادی به حمایت از ورزش و کمیته ملی المپیک بپردازد؛ اما نه تا این اندازه که به اصل تبدیل شده و سایر امور به فرعیات تبدیل شوند. نگاهی به تصاویر منتشره کافی است تا نشان دهد در این برنامه، با توجه به عدم حضور شمار قابل توجهی از اهالی کشتی،‌ صرفا تبلیغاتی بود برای یک بنگاه تجاری.
کاش مسئولان ورزش برای زحمت تمامی اهالی ورزش احترام قائل بودند و صرفا به یک قهرمانی برای اعطای جوایز بسنده نمی کردند. اگرچه صد میلیون تومان پول هنگفتی به شمار نمی رود؛ اما برای بسیاری از ورزشکاران که زندگی خود را اردوها سپری می کنند، این اندک ها نیز گره گشا است. آیا فلان مدیر ورزش نیز این را می داند یا دغدغه های دیگری وجود دارد؟ پاسخ این پرسش و پرسش های دیگر را سال هاست که جامعه ورزش با افسوس جواب می دهد.