به گزارش مشرق حسين قدياني، روزنامه‌نگار و فرزند شهيد در گفت‌وگو با فارس در هفدهمين نمايشگاه بين المللي مطبوعات و خبرگزاري‌ها در خصوص حمايت برخي از خانواده‌هاي شهدا از جريان فتنه اظهارداشت: همسران شهدا همه خانواده يک شهيد نيستند و مهمترين عضو خانواده هر شهيد، خود آن شهيد است و در ديدار خانواده شهداي قم با مقام معظم رهبري، مشهود شد که خانواده شهدا پيوند کاملا محکمي با انقلاب دارند.
وي ادامه داد: حالا اگر برخي‌ها حرکاتي مي‌کنند، بايد از خودشان پرسيد، اما من اسم اين رفتارها را بي‌بصيرتي و زياد احساسي عمل کردن مي‌گذارم؛ حداقل با شناختي که از برخي از اين خانواده‌ها دارم، مي‌دانم که ريشه شکاف برخي از خانواده‌ شهدا با نظام عملکرد غلط آقاي کروبي در دوران رياست او در بنياد شهيد بوده است.
قدياني بيان داشت: من روزگاري با همسر و پسر شهيد همت مصاحبه کردم و مي‌شنيدم که دلشان از دست مديران زمان آقاي کروبي در بنياد شهيد خون است؛ ولي وقتي مي‌بينم امروز با کروبي عکس يادگاري مي‌اندازند، بسيار ناراحت مي‌شوم.
اين فرزند شهيد افزود: صاحبان اين حرکت‌ها مي‌دانند که چه خبر است و اصل ماجرا چيست اما لج کرده‌اند، شايد خوشي زده زير دل بصيرتشان! اما من چند صباحي است به اين نتيجه رسيده‌ام که شايد زياد همت و باکري کرده‌ايم.
قدياني اظهار داشت: شهيد همت به اندازه همه پسرها و دخترهايي که 9 دي به خيابان‌ها آمده بودند، پسر و دختر دارد و انتساب واقعي، شناسنامه‌اي نيست؛ من اگر امروز يک بسيجي واقعي باشم، از پدرم بالاترم.
اين فرزند شهيد گفت: پيام من به خانواده شهدا اين است که خون فروشي نکنند؛ من اگر بخواهم به عنوان يک فرزند شهيد از نظام انتقاد کنم، فکر مي‌کنم به اندازه يک کتاب «نه ده» انتقاد داشته باشم، اما انتقاد داشتن از نظام خيلي فرق مي‌کند با اينکه پوتين و خون پدرت را لگد کني!
اين روزنامه‌نگار بيان کرد: اين خانواده‌ها بدانند که اگر به اين نظام آسيبي برسد و دشمن مستقر شود، ديگر به اين کاري ندارد که شما به عنوان پسر فلاني 4 تا شعار به نفع ما داده‌اي پس اين امتياز براي تو!
قدياني گفت: دشمن از هزار نسل آن طرف‌تر از من به خاطر بابا اکبر کينه دارد؛ ضمن اينکه اصلاً يک عده‌اي چپ کردند که چپ کردند! اين خيمه، به دعاي مادران شهدا استوار است و با چپ کردن عده قليلي، اتفاقي براي آن نمي‌افتد؛ تعدادي از افرادي که به عنوان سران و بزرگان کشور مي‌شناختيم در فتنه اخير يا مردود شدند يا رفوزه شدند؛ ما از اين حرکت‌ها غصه‌دار مي‌شويم اما نه آنقدر که دق کنيم!