به گزارش مشرق، رویای المپیکی دیگر تمام شد، در همین نقطه آغاز و در جایی که شاید انتظارش را داشتیم. سکوت رسانه‌ها در این مدت شاید تنها برای حمایت از اندک امید باقی مانده به منظور حمایت از تیمی بود که ممکن بود شانس کمی برای صعود به مراحل بالاتر داشته باشد اما عبور از طلسم ۴۴ ساله با مدیریت حاکم بر فوتبال کشور فراتر از انتظار به نظر می‌رسد.

تیم فوتبال امید ایران ماه‌ها پیش از این مسابقات حذف شده بود، با همان ترکیب عجیب و نامناسب کرانچار و استیلی که از روز نخست مشخص بود سرانجامی ندارد، پس از آن با انتخاب عجیب‌تر فرهاد مجیدی که هنوز کسی نمی‌داند چگونه و با تصمیم چه کسی به نیمکت سرمربیگری تیم ملی رسید و چگونه عزل شد.

ما زمانی از مرحله مقدماتی المپیک کنار رفتیم که بعد از مرحله انتخابی ماه‌ها تیم را رها کردیم و به دنبال بررسی شرایط گزینه‌های مختلف بودیم. وقتی در ازبکستان از حریف اولمان ۴ گل دریافت کردیم تکلیف رویاهای خودمان را با این تیم روشن کردیم.

بیشتر بخوانید:

نقد بی‌پرده تیم امید به بهانه حذف از انتخابی المپیک؛ چه کسی مقصر نیست؟!

سوال خوبی است اگر از خودمان بپرسیم حمید استیلی مقصر است یا قربانی؟ او که مثل خیلی دیگر از پیشکسوتان و سرمایه‌هایمان سپر بلا کردیم در این روزهای پایانی و درست در زمانی که هیچ گزینه دیگری باقی نمانده بود به او اعتماد کردیم تا در فاصله ۳ ماه تا مرحله مقدماتی بازی‌های المپیک پس از مسابقه با اندونزی و قطر برای دیدار با ازبکستان و کره‌جنوبی آماده شود.

تفاوت کلاس فوتبال حریفانمان را در این تورنمنت دیدیم؟ این حاصل تفکرات حمید استیلی و دستیارانش نیست. این موقعیت تلخ امروز فوتبال ماست که در رده بزرگسالان حریف بحرین و عراق نمی‌شود، در رده نوجوانان از مرحله گروهی حذف می‌شود و در رده جوانان حتی به مرحله نهایی هم صعود نمی‌کند.

در هر تورنمنت و هر رویداد تازه می‌توانیم قربانی تازه ای پیدا کنیم اما نتیجه درخشانی برخلاف وضعیت تاسف برانگیز حاکم بر فوتبال کشور رقم نخواهد خورد.

می‌توانیم همه کاسه و کوسه‌های امروز را بر سر استیلی بشکنیم همانطور که پیش از این چمنیان و پورغلامی و امیرحسین پیروانی، ویلموتس و سایرین را مقصر دانستیم اما حال فوتبال ما خوب نیست.

با مدیرانی که به جز پنهان شدن پشت سر پیشکسوتان و چهره‌های نام آشنای فوتبال نقش دیگری در این ناکامی‌ها بازی نمی‌کنند. تصمیم گیرانی که شهامت پذیرش مسئولیت خود را ندارند و پشت سر کمیته فنی پنهان می‌شوند. همان‌ها که استیلی و مجیدی و ویلموتس و پورغلامی را انتخاب کردند اما هرگز در این روزها مقابل رسانه قرار نمی‌گیرند تا پاسخگوی اشتباهات خود باشند.

فوتبال در این روزهای تلخ و تاریک به هوای تازه نیاز دارد.