به گزارش مشرق، روز سه شنبه 23 تیر 93 برابر با 14 ژوئیه 2015 روزی بود که مذاکرات نفس‌گیر ایران با گروه 5+1 در خصوص فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای به جمع‌بندی رسید.
*** ابهامی که تاریخ، از آن گره‌گشایی خواهد کرد...
به نظر می‌رسد درگیری با پروندۀ 12 سالۀ هسته‌ای رو به اتمام است. در مورد جزئیات مفاد این جمع‌بندی که از آن به "توافق تاریخی" یاد شده، هنوز باید منتظر ماند تا اخبار رسمیِ آن‌ها را در اختیار عموم قرار گیرد، اما مسلّم آنکه قرار است در برابر تعهدات ایران، طرف مقابل کلیۀ تحریم‌های ظالمانه علیه کشورمان را یکجا لغو کند.
کارشناسان و پژوهشگران اقتصاد داخلی همواره بر این عقیده بوده‌اند که عملاً تمام مشکلات اقتصادی کشور را نمی‌توان متأثر از تحریم‌های اقتصادی دانست؛ به این معنی که اساسِ "تحریم" و پافشاری بر آن از جانب غرب، بیشتر از آنکه واقعاً اثرات عینی و فلج‌کننده بر اقتصاد داشته باشد، به عنوان یک اهرم فشار روانی، مردم عادی و طبقۀ متوسط و پایین جامعۀ ایران را هدف گرفته است.
قریب به اکثریت رسانه‌های غربی، بعد از روز سه شنبه مدعی شدند دستاورد اصلی این مذاکرات، "جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح اتمی" بوده و این در حالی است که طی این 12 سال گذشته هیچگاه مدرکِ قابل اثباتی برای این ادعای واهی پیدا نشد. بدون حتی یک دلیل مستدل، شدیدترین تحریم‌های اقتصادی-تجاری علیه کشورمان وضع شد و حالا که مذاکرات به جمع‌بندی رسیده، گویی دیگر فرصتی برای بحث بر سر این سؤال مهم و کلیدی، اما بی‌جواب نیست:
وضع تحریم‌ها علیه ایران، از ابتدا به استناد کدام جُرم بین‌المللی بود و چه سندی، اتهام ساخت بمب اتمی در ایران را اثبات کرده است؟
علی رغم ابهامات و دشواری‌هایی که در پشت سر وجود داشته و بسیاری از آن‌ها هنوز نیز وجود دارد، ایستادگی مردم ایران در برابر فشار تحریم و برداشتن یک گام بلند به سمت صلح جهانی، خبر توافق هسته‌ای را برای همگان خبری شیرین و ارزشمند ساخت. اما به گفتۀ رئیس جمهور کشورمان دکتر روحانی، این پایان کار نیست و تازه آغاز راه است.
*** آمریکا نمی‌تواند بدون "دشمن" باشد
طبق لایحۀ بازنگری توافق هسته‌ای، موسوم به "کورکر-کاردین" که در اردیبهشت ماه سال جاری به تصویب رسید، اکنون منتقدانِ توافق هسته‌ای در کنگره آمریکا اجازه می‌یابند علیه توافق با ایران رأی دهند؛ توافقی که ثمرۀ 12 سال مذاکره با کشورهای 5+1 و پیشتر 3 کشور بوده است.
در صورت وقوع این اتفاق، اوباما می‌تواند این لایحه را وتو کند و مجدداً آن را به کنگره بازگشت دهد. در چنین موقعیتی، مخالفان با توافق هسته‌ای به دو سوم آراء مجلس نمایندگان و سنا برای غلبه بر حق وتوی اوباما نیاز دارند.
اگر قطارِ جمع‌بندی شدۀ مذاکرات هسته‌ای بخواهد در این گودال بیفتد، به این معنی است که تمام آمدن‌ها و رفتن‌ها، همۀ ایستگاه‌های گفتگوهای هسته‌ای بیهوده بوده و آمریکا از ابتدا در این مسیر، بدون جدیت و ارادۀ سیاسی، تنها حضوری فریبکارانه داشته است؛ کمااینکه در هفتۀ منتهی به جمع‌بندی هم به گواه اعضای هیئت مذاکره‌کنندۀ ایرانی، بارها شاهد تغییر مواضع، زیاده‌خواهی و سنگ‌اندازی‌های تیم آمریکایی در مذاکرات بوده‌ایم.
"میخائیل گورباچف" آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی سابق، روزی دربارۀ خصومت و بدعهدی ذاتیِ آمریکا گفته بود:
"آمریکا نمی‌تواند بدون دشمن زنده بماند، چون باید بهانه‌ای باشد که به دنیا بگوید این همه بودجۀ نظامی را برای چه می‌خواهد."
*** اسرائیل در تداوم انزوا
پایگاه تحلیلی "پرویکت وارهایت" یک روز بعد از جمع‌بندی هسته‌ای در مقاله‌ای به قلم دکتر "موریس گسنر" (Morris Geßner) نوشت:
فارغ از همۀ کسانی که شامگاه سه شنبه از نتیجۀ مذاکرات هسته‌ای با ایران نفس راحتی کشیدند، یک نفر بود که مثل همیشه ساز مخالف زد و در برابر "توافق تاریخی"، از یک "اشتباه تاریخی" (!) سخن گفت. او کسی نبود جز "بنیامین نتانیاهو" نخست وزیر اسرائیل و سردمدار رژیمی دارندۀ 200 کلاهک هسته‌ای و تعدادِ نامعلوم زرادخانه‌های تولید بمب اتم!
نتانیاهو مدعی شد که ایران هرگز به این توافق پایبند نخواهد بود و دارد همچنان روی بمب اتمی !! کار می‌کند، به همین خاطر اسرائیل این توافق‌نامه را نمی‌پذیرد و تا جایی که بتواند از عملی شدن آن جلوگیری خواهد کرد.
منظور نتانیاهو از "تا جایی که بتواند"، گام بعدیِ توافق برجام است که متن جمع‌بندیِ روز سه شنبه را به مدت 60 روز برای بررسی و تأیید، روی میز کنگرۀ آمریکا می‌گذارد. خانۀ نمایندگان لابی‌های صهیونیستی در آمریکا از جمله آی پک (سازمان روابط عمومی اسراییل و آمریکا ) و نفوذ بی چون و چرای آن‌ها در تصمیم‌گیری‌های کلان آمریکا را به هیچ وجه نمی‌توان دستکم گرفت.
برخی نمایندگان کنگره از هم اکنون در صفحات شخصی اینترنتی، توئیتر، مصاحبه‌های تلویزیونی یا مقالات روزنامه، می‌کوشند اذهان عمومی را برای باطل شدن توافق هسته‌ای توسط کنگره آماده کنند.
برای نمونه "تد کروز" سناتور جمهوری‌خواهِ آمریکایی در صفحۀ شخصی‌اش در یکی از شبکه‌های مجازی نوشت:
"این یک توافق حیرت‌انگیز بد است. این یک خیانت اساسی به امنیت ایالات متحده و امنیتِ نزدیک‌ترین متحد ما، اسرائیل است."
به هر حال در این شصت روز، قدرت لابی اسرائیل در کنگرۀ آمریکا مشخص خواهد شد؛ همچنین از توان واقعیِ رئیس جمهور آمریکا برای مقاومت در برابر کنگره و نیز نخبگان پشت پرده در عرصۀ قدرت آمریکا رونمایی خواهد گردید. باید منتظر ماند و شاهد بود.
منبع: ریشه