در ميان تيم هاي دور نهايي، مجارستان که از سال 1950 تا 1954 در 33 بازي بدون شکست مانده بود و در سال 1952 مدال طلاي المپيک هلسينکي را فتح کرده بود، اميد اول قهرماني به شمار مي رفت و پيش بيني مي شد که بدون دردسر به قهرماني برسد. اين تيم با رهبري کاپيتانش فرانس پوشکاش و حضور جمعي از بازيکنان نخبه چون ساندرو کوکسیچ و بوژيک با قدرت تمام و شکست‌هاي سنگيني که بر تيم‌هاي کره جنوبي (0-9) و آلمان غربي (3-8) تحميل کرد، با زدن 17 گل در دو بازي به عنوان نخستين تيم از گروه خود صعود کرد.



مرحله یک چهارم پایانی
در این مرحله، میزبان رقابتها با تقبل شکست 5-7 مقابل اتریش مجبور به خداحافظی با این رقابت‌ها گردید. اروگوئه نیز که قدرت و اقتدار همیشگی اش را از دست داده بود، در نهایت موفق شد در بازل با نتیجه 2-4 از سد انگلیس عبور کند. مجارستان بر برزیل غلبه کرد و آلمان غربی توانست از سد یوگوسلاوی عبور کند.


احساسات ضد آلمانی مجارها
خطای وحشیانه ورنر لیبریش روی فرانتس پوشکاش باعث شد تا این ابرستاره برای چند ماه خانه نشین باشد، موضوع تا حدی جدی بود که سیاسیون دو کشور مجارستان و آلمان تا چند ماه پس از جام جهانی با یکدیگر جنگ لفظی شدید داشتند و سفیر مجارستان چند بار برای دیدار مقامات آلمان غربی پشت درهای بسته ماند. مردم مجارستان حتی باور داشتند که این خطا به توصیه حکام آلمان غربی صورت گرفته و داستانهای عجیبی در این خصوص در رسانه های ورزشی و سیاسی مجارستان منتشر شد که البته چندان مستند و واقعی به نظر نمی رسید.


معجزه برن
شب عجیبی برای آلمانی ها بود، استادیوم وانکدورف، یک شب بارانی و ماجرای frits – walter – wetter که در برگردان آلمانی معنی آب و هوای دوست داشتنی والتر را تداعی می کرد، پیش از این دیدار والتر گفته بود که امیدوار است آب و هوا بارانی باشد تا آلمان بهتر نتیجه بگیرد و مردم آلمان بارش باران در آن شب را لطف خداوند می دانستند.
آن بازی کلکسیونی از اشتباهات عجیب داوری بود و البته آنقدر اشتباه رخ داد که شائبه قضاوت مغرضانه نیز بر سر زبانها افتاد. هر چه بود، آلمان بود و قدرت اول آن روزها به شمار می رفت.
برای اولین بار در تاریخ جام جهانی یک مسابقه به وقت اضافه کشید شد و 120 دقیقه به طول انجامید.

رتبه نهایی تیم ها: 1- آلمان غربی، 2- مجارستان، 3- اتریش و 4- اروگوئه
آقای گل: ساندرو کوکسیچ از مجارستان با 11 گل زده