به گزارش مشرق، سرزمین مردان، زنان، مادران و فرزندانی است که در مناطق محروم کوهستانی و جنگلهای صعب العبور بخش بشارت شهرستان الیگودرز در جنوب شرقی استان لرستان زندگی می کنند. این منطقه از شرق با استان اصفهان، از جنوب با استان های چهار محال بختیاری و خوزستان همسایه است. بعضی از روستاها هیچ راهی ندارند و برای دسترسی به آنها، ساعت ها با پای پیاده باید از دره ها، رودها و کوه ها گذشت تا به آنها رسید. بعضی ها هم راه های خاکی ناهمواری دارند که جز وسایل نقلیه شاسی بلند، وانت نیسان و مینی بوس نمی توان به آنجا رفت. در اغلب روستاها، مشکلات نداشتن راه مناسب و سختی رفت و آمد باعث نرسیدن بسیاری از امکانات اولیه زندگی به آنها شده است. برق ندارند، اندک روشنایی شب شان را روزها با پنل های نیمه خراب خورشیدی مستهلک شده تامین می کنند. گاز ندارند، برای استفاده از بشکه ای نفت هم باید کلی هزینه کرایه وانت بپردازند. به تبع همین محرومیت ها زندگی آنها به نوعی طبیعی و بدوی است. اغلب مردم دامداری می کنند. سهم کار کردن زنان و دختران در این مناطق، بیش از مردان آن است. دامداری، دوشیدن شیر، بزرگ کردن فرزندان قد و نیم قد، جمع کردن و آوردن هیزم از جنگل و کوهستان، پخت و پز غذا، نان و کارهای بسیاری بر دوش زنان است. چند همسری بودن در مردان اتفاق بسیار عادی و پیش پا افتاده ای است. علیرغم مشکلات متعدد معیشتی که مردم را با فقر گرییبان گیر کرده، تعداد فرزندان در خانواده ها بسیار بالا است. نود درصد مردم در این مناطق، به دلایل بیشمار محرومیت، فقر مادی و فرهنگی و عدم حضور مرتب معلمان، بیسواد هستند. بسیاری از آنها، پیر و جوان، سن و سال واقعی شان را نمی دانند. نداری به دوری و ناهمواری راه گره خورده است. از هیچ رفاهی، سر هیچ سفره ای خبری نیست. اینجا سرزمین روستاهای دوردست و سختی هاست. سرزمین کوه های سر به فلک کشیده ی بلند، سرزمین از یاد رفتگان.