سرويس فرهنگي مشرق- يکي دو سالي است که سينماهاي ايران در قلمرو آثار طنز مردم پسند، اگر نگوييم رو حوضي ، قرار گرفته است. اما آيا اين به آن معناست که مردم زياد سينما مي روند؟ نظر خود سينماگرها چيز ديگري است.بسياري معتقدند که وقتي مردم فيلم جدي نبينند کمتر هم به سينما توجه مي کنند و کار به جايي مي رسد که برخي امروز مي گويند، فارغ از برخي جار و جنجال ها که براي خالي نبودن عريضه سينما در ميان سينماگران و مسئولان سينمايي در روزهاي اخير در جريان است، اوضاع سينما آنقدر خراب است که به بيمار رو به احتضاري مي ماند.
از لابلاي کمدي هاي عامه پسند فيلمي با نام "پوپک و مش ماشالا" بيش از همه نظر رسانه اي هاي حوزه سينما را جلب کرد. نام فيلم از جنس فيلم هاي کمدي روي پرده بود، اما نام سازنده اش را با فيلم کمدي نمي شناختند و تقريبا اولين اثرش در اين ژانر محسوب مي شد. فرزاد موتمن با فيلم " شب هاي روشن" اش که يک درام عاشقانه و موفق بود شناخته شد. هر چند اين مسير را ادامه نداد و بعد از چند فيلم به " جعبه موسيقي" رسيد که صداي منتقدان را درآورد و البته فيلم نيز هرگز به اکران نرسيد.
موتمن با "پوپک و مش ماشالا" نشان داد که شب هاي روشن را مي شود جزء استثناهاي کارنامه سينمايي اش ارزيابي کرد.توليد اثر کمدي براي فيلمسازي که جدي مي سازد نقص نيست اما پوپک و مش ماشالا اثري نيست که تنها موتمن توان ساختش را داشته باشد. البته مدت ها است که از ساخت اين سينمايي و پخش آن گذشته است اما اينکه اين فيلم چرا بايد دوباره مورد بحث قرار بگيرد را بايد از برخي رسانه ها پرسيد.
يکي از سايت هاي خبري وابسته به يکي از روزنامه هاي صبح تهران در بخش فرهنگي خود يادداشتي را از خانم منتقد سينمايي خود منتشر کرد که بهانه پرداخت به اين سينمايي را ورود اين فيلم به شبکه ويدئويي خانگي عنوان کرده بود. قبل از هر چيزي نيز تيغ نقد خود را بر روي سينمايي هاي کمدي هر روزه سينما کشيده اند و بعد هم با يکي دو خط مقدمه شروع کرده اند به تعريف و تمجيد از فيلم موتمن يا به قول ايشان "پوپک و...".
البته همان طور که اين خانم منتقد هم بر آن تاکيد کرده اند از زمان اکران اين فيلم مدتي است که گذشته است و حرف هاي فراواني نيز در اطراف کمدي ساخته و پرداخته فرزاد موتمن نيز گفته شده ولي اينکه ورود به شبکه خانگي که باز هم مدت ها است از ان گذشته خيلي وقت است که اين فيلم در ويترين سوپرمارکت ها در دسترس است، نمي تواند بهانه خوبي براي دوباره ديدن اين فيلم باشد.
ماجرا وقتي جالب تر مي شود که امروز بر روي خروجي خبرگزاري مهر خبر نقد و بررسي فيلم "پوپک و..." در حوزه هنري درج مي شود و بعد هم در ليست مدعوين غير از نويسنده و کارگردان نام همين خانم منتقد خودنمايي مي کند.
"پوپک مش ماشالا" ويژگي خاصي ندارد که بشود آن را علم کرد و گفت اين يک قدم بالاتر از کمدي هاي عامه پسند است و توانسته به اندازه يک وجب هم شده سينماي کمدي ايران را ارتقاء دهد. آيا موضوع بديع است؟ مگر تا به حال عشق مثلثي حالا در اينجا به صورت کمدي اش در سينماي ايران چيز کميابي بوده؟ و يا نمونه هاي دختر از فرنگ برگشته و تقابل اش با فرهنگ سنتي ايراني در فيلم هاي فارسي پيش از انقلاب نظيري نداشت است؟
منتقد گرامي در تحويل گرفتن فيلم به عنوان محسنات اثر فرموده اند که "فيلم برداري و تدوين و موسيقي، و البته با سانسورهاي اعمال شده"..نگارنده باز هم به صحنه هاي فيلم بر مي گردد و کندوکاو مي کند تا ارزش هاي فوق العاده فيلمبرداري و تدوين و موسيقي کار را که توانسته قصه به اين عظمت را پيش ببرد پيدا کند.. اما افسوس که سواد سينمايي ما به جايي نرسيد. شايد منظور ايشان شوخي هاي جنسي متعددي باشد که آقاي نويسنده فيلم نامه آن را در لابلاي ديالوگ ها گنجانده بودند که البته خيلي هايش هم از تيغ سانسور گذشته اند که البته حق بدهيد که اقلا ارزش اين شوخي ها را نمي توان با فيلمبرداري و در تدوين به تصوير کشيد. فرهنگ ايراني همين کلامي اش را تحمل کند خيلي است.
اما ويژگي برجسته فيلم موتمن در بيانيه وار بودن طنز فيلم است که البته ميزان ضعيف شده آن را در سريال سازي شان در شبکه پنج سيما ديديم. "پوپک و مش ماشالا" عليه همه قيام کرده بود و در پايان پيام مهمي را به مخاطب مي داد: فوايد داشتن "دوست دختر و پسر" خوب که البته با بدش فرق مي کند و خارجي اش هم بهتر است.
حالا چرا بايد براي طرح اين نتيجه اخلاقي ساده براي چندمين بار اين فيلم کالبد شکافي شود اين را بايد از خانم منتقد پرسيد.