به گزارش مشرق به نقل از ايسنا، دانشمندان بر اساس ارتباط ميان صوت و فعاليت مغزي توانسته‌اند كلماتي شنيده شده را از فعاليت لوب تمپورال پيش‌بيني كنند.
به گفته محققان اين پژوهش مبتني بر صداهايي است كه فرد مي شنود، اما براي استفاده از آن براي بازسازي گفت‌وگوهاي تصويري، اين قوانين بايد بر بيان شفاهي داخلي فرد اعمال شود.
نيما مسگراني، دانش آموخته مهندسي برق دانشگاه مريلند و محقق پست دكتري دانشگاه بركلي و همكارانش در دانشگاه بركلي و جان هاپكينز نتايج پژوهش خود را در مجله PLoS Biology ارائه كرده‌اند.
اين دستاورد براي بيماراني كه مكانيزم سخنگويي خود را در اثر سكته يا بيماري اسکلروز جانبي آميوتروفيک از دست داده‌اند بسيار عظيم است. در صورتي كه بتوان گفت‌وگوهاي تصويري را از فعاليت‌هاي مغزي بازسازي كرد، بيماران بسياري از آن بهره خواهند برد.
دانشمندان عصب‌شناسي آزمايش‌هاي خود را بر روي بيماراني انجام دادند كه قرار بود تحت عمل جراحي مغز قرار بگيرند. آنها يك حفره در مغز اين افراد ايجاد كرده و تا ۲۵۶ الكترود را بر روي لوب تمپورال آنها قرار داده تا فعاليت اين ناحيه را در يك دوره يك هفته‌اي ثبت كند.
آنها از گفت‌وگوهاي ۱۰ تا ۱۵ دقيقه‌اي ثبت شده براي بازسازي و پخش مجدد اصوات شنيده شده توسط بيماران استفاده كردند. مغز معمولا اصوات شنيداري را به فركانسهاي آكوستيك جزء آن تجزيه مي‌كند.
محققان از دو نمونه محاسباتي مختلف براي تطبيق صداهاي گفتاري با طرح فعاليت الكترودها استفاده كردند. سپس يك واژه براي بيماران پخش شده و از اين نمونه‌ها براي پيش‌بيني واژه بر اساس اطلاعات ضبط شده توسط الكترودها استفاده شد.
اين پژوهش در حقيقت بر اساس كار نيما مسگراني و همكارانش در دانشگاه مريلند بر روي چگونگي رمزگشايي اصوات توسط حيوانات در قشر شنيداري مغز انجام شده است. آنها در تحقيقات خود توانستند بر اساس اطلاعات ثبت شده مغزي موش خرماها موفق به تخمين كلماتي كه آنها شنيده و حتي درك نكرده‌اند، بشوند.
هدف نهايي پژوهش محققان دانشگاه كاليفرنيا در بركلي، بررسي چگونگي رمزگشايي سخن توسط مغز و تشخيص مهمترين بخشهاي سخنان براي درك بوده است.
مسگراني كه مدرك دکتري برق و مهندسي کامپيوتر خود را از دانشگاه مريلند دريافت كرده در حال حاضر دانشجوي پست دکتري گروه جراحي اعصاب دانشکده پزشکي دانشگاه بركلي است.
به گفته محققان اين پژوهش مبتني بر صداهايي است كه فرد مي شنود، اما براي استفاده از آن براي بازسازي گفت‌وگوهاي تصويري، اين قوانين بايد بر بيان شفاهي داخلي فرد اعمال شود.
نيما مسگراني، دانش آموخته مهندسي برق دانشگاه مريلند و محقق پست دكتري دانشگاه بركلي و همكارانش در دانشگاه بركلي و جان هاپكينز نتايج پژوهش خود را در مجله PLoS Biology ارائه كرده‌اند.
اين دستاورد براي بيماراني كه مكانيزم سخنگويي خود را در اثر سكته يا بيماري اسکلروز جانبي آميوتروفيک از دست داده‌اند بسيار عظيم است. در صورتي كه بتوان گفت‌وگوهاي تصويري را از فعاليت‌هاي مغزي بازسازي كرد، بيماران بسياري از آن بهره خواهند برد.
دانشمندان عصب‌شناسي آزمايش‌هاي خود را بر روي بيماراني انجام دادند كه قرار بود تحت عمل جراحي مغز قرار بگيرند. آنها يك حفره در مغز اين افراد ايجاد كرده و تا ۲۵۶ الكترود را بر روي لوب تمپورال آنها قرار داده تا فعاليت اين ناحيه را در يك دوره يك هفته‌اي ثبت كند.
آنها از گفت‌وگوهاي ۱۰ تا ۱۵ دقيقه‌اي ثبت شده براي بازسازي و پخش مجدد اصوات شنيده شده توسط بيماران استفاده كردند. مغز معمولا اصوات شنيداري را به فركانسهاي آكوستيك جزء آن تجزيه مي‌كند.
محققان از دو نمونه محاسباتي مختلف براي تطبيق صداهاي گفتاري با طرح فعاليت الكترودها استفاده كردند. سپس يك واژه براي بيماران پخش شده و از اين نمونه‌ها براي پيش‌بيني واژه بر اساس اطلاعات ضبط شده توسط الكترودها استفاده شد.
اين پژوهش در حقيقت بر اساس كار نيما مسگراني و همكارانش در دانشگاه مريلند بر روي چگونگي رمزگشايي اصوات توسط حيوانات در قشر شنيداري مغز انجام شده است. آنها در تحقيقات خود توانستند بر اساس اطلاعات ثبت شده مغزي موش خرماها موفق به تخمين كلماتي كه آنها شنيده و حتي درك نكرده‌اند، بشوند.
هدف نهايي پژوهش محققان دانشگاه كاليفرنيا در بركلي، بررسي چگونگي رمزگشايي سخن توسط مغز و تشخيص مهمترين بخشهاي سخنان براي درك بوده است.
مسگراني كه مدرك دکتري برق و مهندسي کامپيوتر خود را از دانشگاه مريلند دريافت كرده در حال حاضر دانشجوي پست دکتري گروه جراحي اعصاب دانشکده پزشکي دانشگاه بركلي است.
