چرا فاطمیون گروه تروریستی نیست؟

فیلم/ لحظاتی از نبرد رزمندگان فاطمیون با تروریست ها

موج فاطمیون هراسی که این روز ها پس از نشر گزارشی از یک مرکز پژوهشی در امریکا و پس از آن به سرکردگی بی بی سی شروع دوباره به خود گرفت موجب شد تا باری دیگر این سوال مطرح شد که تروریسم کیست؟

سرویس جهان مشرق - موج فاطمیون هراسی که این روز ها پس از نشر گزارشی از یک مرکز پژوهشی در امریکا و پس از آن به سرکردگی بی بی سی شروع دوباره به خود گرفت موجب شد تا باری دیگر این سوال را در ذهن جامعه نخبگانی و عامی همسو با این جریان ایجاد نماید که به راستی تروریسم کیست؟ و به چه دلیل جریان غرب گرا و غول های رسانه ای این جریان ضد تروریسمی را تروریست می خوانند؟؟!!

در جهان امروزی، تعریف دقیقی از واژه «تروریسم» ارائه نشده‌است. زیرا هنوز هیچ تعریفی از ترورسیم در سازمان ملل متحد تعریف نشده که مورد توافق همه کشورهای عضو باشد. و این عدم اجماع جهانی خود حاکی از آن است که سردمداران قدرت و ثروت در جهان صرفا در سلیقه ای و منافعه ای تعریف کردن این عمل بسنده کرده اند و هر زمان که منافع خود را در خطر بینند با بزرگنمایی این واژه دهان پر ساز به مشق گفتمانی خود می پردازند.

جهت تقریب ذهن ها می توان با گردشی ساده در موتور های جستجو و اسناد بین المللی به سلیقه ای بودن تعریف " تروریسم " پی برد:

‏‏ واژه تروریسم از فعل «ترور» (terror) مشتق شده است که در لغت به معنای «ایجاد رعب و هراس در بین مردم» یا «مرعوب ساختن دیگران» است. «ترور» که یک واژۀ لاتین است سه قرن قبل به معنای ترس و وحشت در اروپا به کار برده شد. و در فرانسه، دورۀ خاصی از انقلاب کبیر، به دورۀ ترور و وحشت شهرت یافت، و به قول ژاک دریدا تاریخ سیاسی کلمۀ «تروریسم» از مراجعه به «تروریسم انقلابی» فرانسوی ناشی شده است و آن درست زمانی بود که دادگاه فرانسه در مدت دو سال نزدیک به سیصد هزار نفر را دستگیر و قریب به چهل هزار نفر را به اعدام محکوم کرد. و در این دوران (1793 ـ 1794) که وحشت سراسر اروپا را در خود فرو برده بود، دوران «ترور» نام گرفت.‏[1]

تِروریسم در زبان فارسی از آن با عنوان وحشت‌افکنی،ارعابگری نام برده شده‌است، به استفاده از خشونت یا تهدید به استفاده از خشونت برای دستیابی به اهداف سیاسی گفته می‌شود.

در زبان انگلیسی، اصل کلمه‏ی Terreurبه فعل لاتینی Ters برمی‏گردد، و به معنی «ترساندن» یا «ترس و وحشت» است که بیشتر مشتقات آن حول همین معانی مشخص می‏چرخند

‏‏وزارت دفاع آمریکا به سال 1990 تروریسم دورۀ معاصر را چنین تعریف نموده است:‏

‏‏تروریسم کاربرد غیرقانونی یا تهدید به کاربرد زور، یا خشونت بر ضد افراد، یا اموال برای مجبور یا مرعوب ساختن حکومت ها یا جوامع است که بیش تر به قصد دستیابی به اهداف سیاسی، مذهبی، یا ایدئولوژیک صورت می گیرد.

سازمان کنفرانس اسلامی، به عنوان یکی از مراجع حقوقی کشورهای جهان اسلام، اصطلاح تروریسم را به هر نوع اعمال خشونت آمیز، همراه با تهدید و ارهاب به انگیزۀ اجرای برنامۀ مجرمانه فردی یا گروهی و به هدف ایجاد خوف و آسیب رساندن به مردم و به خطر انداختن جان، حیثیت، آزادی ها، امنیت یا حقوق آنان، اطلاق کرده است.‏

‏‏سازمان کنفرانس اسلامی در بند 2، ماده یک کنوانسیون این سازمان دربارۀ «تروریسم» چنین مقرر نموده است:‏

‏‏اصطلاح تروریسم به هرگونه عمل خشونت آمیز یا تهدیدکننده اطلاق می شود که علیرغم مقاصد یا انگیزه اش، به منظور اجرای برنامه مجرمانه فردی یا گروهی برای ایجاد رعب بین مردم یا تهدید به آسیب رساندن یا به خطر انداختن جان، حیثیت، آزادی ها، امنیت محیط زیست یا هرگونه تأسیسات یا اموال عمومی یا خصوصی یا اشغال یا تصرف آنها یا به خطر انداختن منابع ملی یا تأسیسات بین المللی یا تهدید کردن ثبات، تمامیت ارضی، وحدت سیاسی یا حاکمیت کشورهای مستقل انجام گیرد.

‏‏از دیدگاه سازمان کنفرانس اسلامی و کشورهای جهان اسلام و همچنین از دیدگاه برخی از کشورهای دیگر، مبارزۀ مردم فلسطین، پیکار مشروع تلقی شده است و بر اساس تعریف سازمان کنفرانس اسلامی، از مصادیق تروریسم به شمار نمی رود. و نیز همین سخن در مورد پاره ای از نهضت های رهایی بخش جهان صادق است، ولی از دیدگاه پاره ای از دولت ها، درست برعکس تلقی شده است و اعمال مردم فلسطین را اعمال «تروریستی» می پندارند.‏[2]

مجمع عمومی سازمان ملل در بندهای 1 و 2 قطعنامه شماره 210 / 51، سال 1999 ضمن محکوم کردن اعمال تروریستی، به جرم بودن آن تصریح کرده، چنین می گوید:‏

‏‏1) همۀ اعمال، روش ها و رویه های تروریسم، جرم، غیر موجه و قویاً محکوم است، در هر جا و از سوی هر کس انجام شود.‏

‏‏2) اعمال مجرمانه که به قصد ایجاد رعب و وحشت در بین عامه مردم، گروهی از اشخاص یا اشخاص معین با اهداف سیاسی انجام می شود، در هر حال غیرقابل توجیه است، قطع نظر از این که مرتکبین چه انگیزه های سیاسی، فلسفی، ایدئولوژیکی، نژادی، قومی، مذهبی و... داشته باشند. مجمع عمومی سازمان ملل در مواردی به تعریف از تروریسم پرداخته است که به پاره ای از آنها اشاره می گردد:‏

‏ در قطعنامۀ جامعۀ ملل متحد به سال 1937، «تروریسم» به هرگونه اقدامات جنایت کارانه استعمال شده است که به هدف ایجاد رعب و وحشت، دولت را هدف قرار دهد. و در آن آمده است: تمامی اقدامات جنایی که یک دولت را هدف قرار داده باشد و هدف آن ایجاد رعب و وحشت در اشخاص یا گروهی از افراد یا عامه مردم باشد، تروریسم نامیده می شود.‏ [3]

به طور کلی تروریسم توسل به خشونت و ابزار و شیوه های رعب آور برای رسیدن به اهداف و اغراض خاص سیاسی و فکری است که معمولاً اهداف و اغراض شیطانی با ویژگی طغیانگری است[4] با همه تلاشی که در شناخت و روشن کردن مفهوم ماهوی و حقیقت تروریسم انجام گرفته، تا کنون تعریف واحد و روشنی از «تروریسم» ارائه نگردیده است. و نیز تلاش برای خلط میان «تروریسم» و «دفاع مشروع» از سوی عده ای سبب پیچیدگی و بروز مشکلات بر سر راه مبارزه با «تروریسم» شده است. از این رو، از بعضی گروه ها و دولت های غاصب و تروریسم، به عنوان دولت قانونی دفاع می شود، و در عوض دفاع ملت های مستضعف و مبارزات نهضت های آزادی بخش در برابر تجاوزات و دهشت افکنی های «تروریسم دولتی»، به بهانۀ «تروریسم» به خاک و خون کشیده می شود.‏[5] ، برای تصدیق این مدعا می توان به مصاحبه اخیر کرزی رئیس جمهور پیشین افغانستان با تلویزیون طلوع اشاره کرد ، در این مصاحبه زمانی که مجری از کرزی علت عدم امضای پیمان امنیتی را جویا می شود ، کرزی در پاسخ به این سوال اینگونه بیان می دارد که آن زمان طی جلسه ای که با یکی از مقامات امریکایی داشتم از او سوال کردم : اگر بمبی در یکی از شهرهای افغانستان منفجر شود و تعدادی از اطفال و زنان کشور ما شهید شوند، تروریسم است؟

جانب آمریکایی در پاسخ : نخیر این تروریسم نیست.

کرزی: پس تروریسم چه کسی است؟

طرف آمریکایی:تروریسم زمانی خواهد بود که منافع امریکا در خطر باشد.

همان طور که در ابتدا به آن اشاره شد ، این نوع سلیقه ای رفتار کردن و انتشار این سم محلک توسط غول های رسانه ای تا جایی دامنه دار گشته که این روز ها نوک پیکان آن بسوی گروهی متشکل از آزادی خواهان افغانستانی تحت لوای فاطمیون که در راستای مقابله با قوی ترین و آشکار ترین مظهر تروریسم بوده است نیز رسیده و این رسانه ها علی رغم سلیقه ای تعریف کردن تروریسم سعی بر نیابتی جلوه دادن اعمال این گروه در آینده و چشم انداز فاطمیون دارند ، هر چند این اعمال به تازگی صورت نپذیرفته است اما خود حاوی پیام های پر محتوایی از جانب غرب است.

جریانات غربی – عربی – عبری پس از آنکه نتوانسته اند پلان های خصمانه خود را در غرب آسیا به سرانجام برسانند این بار سعی بر به راه انداختن جنجال رسانه ای "جدید از نوعی" و "مسبوق به سابقه از نوعی دیگر" بر علیه گروهی که تمام ماهوی خود را در دفاع از حق مظلوم ، احقاق امنیت بین المللی ، نجات جان هزاران مسیحی سوری در اسارت داعش بنا نهاده دارند و مسلما این دفاع عریان غرب از تروریسم در راستای سرپوش گذاری بر ناکارآمدی های غرب به پرچم داری امریکا در افغانستان است ، چرا که بدیهی است زمانی که امریکایی که با هدف مبارزه با تروریسم قریب به 18 سال در افغانستان حتی نتوانسته به ابتدایی ترین اهداف خود یعنی تحقق امنیت و ریشه کنی تروریسم در این کشور جامه عمل بپوشاند به دنبال غرق کردن قهرمانانی است که پای در هر عرصه مبارزه با تروریسم نهادند فتح های فراوانی بثمر نشاندند، دارد . لذا این جنجال ها هیچ گاه از ماهوی مطهر این جریان ضد تروریسمی نخواهد کاست و هر روز بر فتوحات این لشکر مخلص خواهد افزود.

در انتها بایستی این پیام را به رسانه های همسوی با جریان مقاومت و علی الخصوص مجامع رسانه ای ، حقوقی فاطمیون رساند که هر نوع ضعف در انتشار مبنای گفتمان مقاومت و تشریح اقدامات و خدمات این جبهه موجب بروز شایعاتی از سوی جریانات معاند خواهد بود و هر نوع کم کاری در مقابل این غول های رسانه ای گامی در راستای حبط زحمات شهدا و رزمندگان این جریان خواهد بود. مسلما عدم پرهیز از انتصاب مدیریت های نسبی و غیر حرفه ای در جبهه رسانه مقاومت پیامد های همچون بروز شایعات و اخبار کذبی که امروز و سال های قبل با آن مواجه بوده ایم را در پی خواهد داشت.