مشرق- پیامبر خدا حضرت محمد مصطفی صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله:

ای ابوذر! هر کس بمیرد و در دلش ذرّه ‏ای تکبّر باشد، بوی بهشت را استشمام نمی‏‌کند مگر این که پیشتر توبه کند.

عرض کرد: ای رسول خدا ! من زیبایی را دوست دارم، حتّی دوست دارم بند تازیانه‏ ام و دوال کفشم زیبا باشد. آیا از این حالت بیم کبر و خود پسندی می‏‌رود؟

فرمود: دلت را چگونه می‌‏یابی؟ عرض کرد: آن را شناسای حقّ و آرام گرفته بدو، می‌‏یابم. فرمود: پس این حالت، کِبر نیست.

بلکه کبر و تکبر، آن است که حقّ را فروگذاری و به ناحقّ روی آوری و به مردم با این دید نگاه کنی که هیچ کس آبرویش چون آبروی تو و خونش چون خون تو، نیست.

متن حدیث: 

رسولُ اللّه صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم:

یا أبا ذَرٍّ، مَن ماتَ وفی قَلبهِ مِثقالُ ذَرَّةٍ مِن کِبرٍ لم یَجِدْ رائحَةَ الجَنّةِ إلاّ أن یَتوبَ قبلَ ذلکَ ، فقالَ: یا رسولَ اللّه، إنی لَیُعجِبُنی الجَمالُ حتّی وَدِدتُ أنَّ عِلاقَةَ سَوطی وقِبالَ نَعلی حَسَنٌ، فَهل یُرهَبُ علَیَّ ذلکَ؟ قالَ: کیفَ تَجِدُ قَلبَکَ؟ قالَ: أجِدُهُ عارِفا للحَقِّ مُطمَئنّا إلَیهِ، قالَ: لیسَ ذلکَ بالکِبرِ، ولکنَّ الکِبرَ أن تَترُکَ الحَقَّ وتَتَجاوَزَهُ إلی غیرِهِ، وتَنظُرَ إلَی الناسِ ولا تَری أنَّ أحَدا عِرضُهُ کَعِرضِکَ ولا دَمُهُ کَدَمِکَ.

"بحارالانوار، جلد ۷۷، صفحه ۹۰"