به گزارش مشرق، تراکتورسازی در آغاز هجدهمین دوره لیگ برتر فوتبال با جذب بازیکنان با کیفیت و مربی نامدار خارجی مدعیان لیگ را غافلگیر کرد. یکی از مهمترین ابزارهای این تیم در کسب نتایج درخشان و رسیدن به جمع مدعیان بالای جدول قطعا عملکرد موفق در نقل و انتقالات بود، با این وجود شرایط انعقاد قرارداد این باشگاه با برخی بازیکنان خارجی خصوصا در موقعیت اقتصادی فعلی کشور تا حدودی عجیب و حتی باورنکردنی به نظر می‌رسید.
بیشتر بخوانید:
توضیح اسدی درمورد رفتن استوکس
به طور مثال در تاریخ فوتبال ایران سابقه نداشته که بازیکنان با کیفیت خارجی و خصوصا بریتانیایی با امضای قراردادهای طولانی مدت 3 یا حتی 4 ساله به باشگاه‌های ایرانی بیایند. از سویی انعقاد اینگونه قراردادها به عنوان نقطه قوت مدیران تراکتورسازی مطرح می‌شد و در بین هواداران این باشگاه نیز بازخورد قابل توجهی داشت. حداقل انتظار می‌رفت تا پایان نیم فصل اول بتوان عملکرد خارجی‌های جذب شده و شکل انعقاد این قراردادها را مورد ارزیابی قرار داد اما شواهد نشان می دهد که نیازی به انتظار تا پایان یک نیم فصل هم نیست، قراردادهای چند ساله، چند ماه هم دوام نیاورد.
توشاک که از ابتدا از نظر کارشناسان یک مربی تاریخ گذشته با افتخاراتی در سال‌های دور بود خیلی زود به دلیل کسب نتایج ضعیف و نوع برخورد با دژاگه مورد انتقاد هواداران قرار گرفت و اولین قرارداد 3 ساله با توافق دو جانبه فسخ شد تا تقوی جانشین مربی گرانقیمت تراکتورسازی شود.
اروین و استکوس هم که با گلزنی و درخشش، ستاره‌های قلب هواداران تراکتورسازی بودند خیلی زود نارضایتی خود را اعلام کردند همانطور که پیش از این دو، فورستر هم از جمع سرخ پوشان جدا شد و البته به تیم دوم زنوزی (ماشین سازی) پیوست؛ البته این بازیکن حاضر به شرکت در تمرینات ماشین سازی نشد و او هم همانند اروین پس از رفتن به مرخصی حاضر به بازگشت به ایران نشد.
حالا نکته مشترک در سرنوشت هر 3 بازیکن اروپایی تراکتورسازی اتهام بی‌انضباطی است. بازیکنانی که بدون هماهنگی و رضایت باشگاه در تمرینات حاضر نمی‌شوند ، احتمالا قرارداد خودشان را فسخ کرده اند و یا در حال طی مراحل فسخ قرارداد هستند.
در همین حال شایعاتی از وجود بندهایی عجیب در قرارداد بازیکنان خارجی تراکتورسازی شنیده می‌شود، اینکه هر 3 بازیکن خصوصا اروین و استوکس بندی را به پیشنهاد مدیربرنامه‌های خودشان در قرارداد گنجانده بودند که بر این اساس می‌توانند در هر مقطعی که مایل بودند نسبت به فسخ یک جانبه قرارداد خودشان اقدام کنند که بر این اساس به نظر می‌رسد امضای قراردادهای چند ساله تنها جنبه تبلیغاتی برای خوشحالی هواداران داشته و در عمل قراردادها به گونه‌ای تنظیم شده که بازیکن هر زمانی که مایل باشد امکان جدایی از باشگاه را خواهد داشت.
ممکن است این موارد از جانب باشگاه تراکتورسازی تکذیب شود اما تکذیب عملی آن به یک اقدام قانونی است. در واقع اگر چنین بندی در قرارداد بازیکنان خارجی تراکتورسازی وجود نداشته این باشگاه باید به سرعت علیه هر سه بازیکن اقدام به شکایت رسمی و قانونی کند. همچنین مستندات مرتبط با این شکایات رسانه‌ای شود تا هیچ ابهامی در خصوص جدایی عجیب و غیر موجه آنها در روزهای میانی فصل باقی نماند. اگر باشگاه تراکتورسازی نسبت به شکایت رسمی از بازیکنان طرف قرارداد خود اقدام نکند یا در صورت شکایت به نتیجه‌ای نرسد و اروین و استوکس بدون مشکل بتوانند به تیم‌های دیگر ملحق شوند ثابت می‌شود که متاسفانه قراردادهای نادرست و ضعیفی با بازیکنان اروپایی تراکتورسازی به امضا رسیده که آنها با حق فسخ یک طرفه نسبت به فسخ قرارداد و جدایی از این باشگاه اقدام کرده‌اند.
این در شرایطی است که بازیکنان اروپایی تراکتورسازی با مبالغی سنگین و قراردادهای چند میلیاردی گران‌ترین بازیکنان شاغل در فصل جاری فوتبال لیگ برتر ایران بودند و با دریافت مبالغی قابل توجه پیش از گذراندن یک نیم فصل پس از مدتی بی‌انضباطی و ایجاد حواشی فراوان از این تیم جدا شدند.
