به گزارش مشرق به نقل از مهر، روی آوردن به زندگی ماشینی و صنعتی و از هم گسیختگی خانواده های گسترده و تبدیل آن به خانواده های هسته ای از مواردی است که بدنبال زندگی در شهرهای بزرگ ایجاد شده است بطوریکه این امر مشکلات بسیاری را برای خانواده ها در پی خواهد داشت.
کارشناسان معتقدند در شرایط کنونی جامعه قبح فرستادن سالمندان به سرای سالمندان در مقایسه با گذشته کم رنگ شده و تا حدودی از بین رفته است و همین امر موجب شده که فرزندان به راحتی و بدون عذاب وجدان نسبت به این امر اقدام کنند در حالی که در گذشته افراد مسن تحت هر شرایطی در خانواده نگهداری می شدند و فرستادان آنها به خانه های سالمندان زشت و ناپسند بود.
البته برخی از کارشناسان نیز نظر دیگری دارند آنها معتقدند که سپردن سالمندان به این خانه ها در زمان فعلی اجتناب ناپذیر و از الزامات زندگیهای ماشینی است و بسیاری از خانواده امکان نگهداری از سالمندان را در خانه ها ندارند.
از بین رفتن قبح سپردن و الدین به خانه سالمند
عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت معلم نیز در مورد این ارتباط گفت: فرستادن کودکان به مهدهای کودک به طور مستقیم یکی از دلایل فرد گرایی است و بطور غیرمستقیم بر سپردن سالمندان به خانه های سالمندان تاثیر دارد.
امان الله قرائی مقدم افزود: نگهداری کودکان در مهدهای کودک می تواند در فرستادن سالمندان به خانه های سالمندان موثر باشد.
به گفته وی، فرزندی که هم اکنون به مهد کودک می رود و در دامن پدر بزرگ و مادربزرگ و یا والدین خود پرورش پیدا نمی کند یاد می گیرد هنگامی که بزرگتران خود به دوران سالمندی رسیدند آنها را به مکان دیگری برای نگهداری ببرد.
این آسیب شناس اجتماعی با اشاره به اینکه آموزشهای عملی مهمتر از آموزشهای تئوری است، تاکید کرد: فرستادن کودکان به مهدهای کودک به آنها می آموزد که در دوران پیری والدین خود را به راحتی به خانه های سالمندان بسپارند.
قرائی مقدم گفت: بررسی هایی که انجام شده نشان میدهد کودکانی که به مهد می روند از لحاظ احساسی و عاطفی کمتر به اطرافیان و جامعه وابسته بوده و فرد گرا هستند و حتی می توانیم بگوییم که رابطه آنها با دیگران به تدریج کم می شود.
وی افزود: به طور قطع فرستادن پدر و مادر به سرای سالمندان و دیدن این عمل توسط فرزندان خود عاملی می شود که کودکان از آن در بزرگسالی پیروی کرده و آن را در مورد والدین خود تکرار کنند.
عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت معلم با اشاره به اینکه قبح فرستادن افراد مسن به خانه سالمندان نسبت به گذشته کم شده است، تاکید کرد: ایجاد و افزایش خانه های سالمندان یکی از ویژگیهای جامعه صنعتی و خانواده هسته ای است.
به گفته قرائی مقدم، براساس شرایط فعلی جامعه و نوع زندگی خانواده ها، پیش بینی می شود تعداد خانه‌های سالمندان در جامعه افزایش پیدا کرده و به سرعت زیاد شود.
وی افزود: اجبار تاریخی است که در سالهای آینده بدون خانه سالمندان نمی شود زندگی کرد.
وی تاکید کرد: فرستادن کودکان به مهدهای کودک به طور مستقیم یکی از دلایل فرد گرایی است و بطور غیر مستقیم بر فرستادن سالمندان به خانه های سالمندان تاثیر دارد.
فرستادن افراد مسن به سرای سالمندان؛ الزام زندگی در کلانشهرها
یک جامعه شناس نیز در این خصوص به خبرنگار مهر گفت: از لحاظ ساختار، شاید فرستادن کودکان به مهدهای کودک ارتباطی با فرستادن والدین به سرای سالمندان در بزرگسالی داشته باشد اما در مجموع اینگونه نیست.
دکتر اصغر مهاجری افزود: ساختار زندگیها در جامعه کنونی اینگونه است که افراد یکدیگر را کمتر می بینند و رابطه ها نیز نسبت به گذشته کمتر شده است و این موارد نیز از جوامع غربی به ما انتقال یافته است.
به گفته وی، رفتن سالمندان به خانه های سالمند یکی از الزامات زندگی شهری و گرفتاریهای موجود است اما این موضوع با نظام ارزشی ما همخوانی ندارد.
وی با اشاره به اینکه قبح نگهداری بزرگسالان در سرای سالمندان از بین رفته تاکید کرد: دیگر مانند گذشته نیست که این موضوع در جامعه زشت و بد دانسته شود چون در بسیاری از خانه ها شرایط نگهداری سالمند وجود ندارد و بسیاری اعتقاد دارند که این امر اجتناب ناپذیر است اما در مجموع در صورتیکه امکان نگهداری سالمند در خانه وجود داشته باشد بهتر است در منزل نگهداری شود تا سرای سالمندان.
این جامعه شناس اظهار داشت: در حال حاضر در کلانشهرها روابط خویشاوندی جای خود را به رابطه با دوستان و همکاران داده است.
مهاجری گفت: چنانچه با رضایت طرفین سالمند به سرای سالمندان برده شود و روابط عاطفی میان آنها حاکم باشد و در طول هفته به دیدن وی بروند در این شرایط مشکلی برای سالمند ایجاد نخواهد شد و فرستادن وی به خانه سالمندان نیز بد نیست.
نگهداری 10 درصد سالمندان در خانه های سالمند
یک متخصص علوم رفتاری و آسیب شناس اجتماعی با تاکید این مطلب که بین رفتن کودکان به مهدکودک با فرستادن والدین در دوران پیری به سرای سالمندان ارتباط وجود دارد به خبر نگار مهر گفت: کودکان مهد کودکی ارتباط عاطفی با والدین خود برقرار نمی کنند و همین امر درآینده به این شکل خود را نشان می دهد.
دکتر مجید ابهری به تحقیقی که در این مورد انجام شده اشاره کرد و افزود: در تحقیقی که توسط گروه آسیب شناسی بنیاد علوم رفتاری انجام شد مشخص شد که 75 درصد افرادی که والدین خود را به خانه سالمندان برده اند از شیر خشک تغذیه کرده اند و تنها 25 درصد از آنها با شیر مادر رشد کردند.
وی افزود: بنابراین با پی ریزی سست عاطفی در مورد فرزندان، در آینده باید منتظر کمرنگ شدن عواطف آنها حتی بی تفاوتی فرزندان در مقابل بیماری والدین بود.
وی با اشاره به اینکه 10 درصد از سالمندان دور از خانه و در خانه سالمندان هستند، گفت: قبح نگهداری سالمندان در خانه‌های سالمندان از بین رفته است و در یک بررسی سطحی مشخص می شود که فرزندان اینگونه والدین ارتباط عاطفی لازم را در دوران کودکی بخصوص با مادر برقرار نکرده و سپردن به خانه سالمندان نیز ناشی از همین گسستگی عاطفی دوران طفولیت آنها است.
به گفته این استاد دانشگاه شهید بهشتی،90 درصد از والدین و سالمندان ایرانی خوشبختانه کنار خانواده و فرزندان خود زندگی می کنند اما ین آمار رو به کاهش است و از دلایل اصلی آن نیز در کنار مشکلات مادی و شغلی کاستی های عاطفی و رشد هراه با پرستار و یا مهد کودک است.
متخصص علوم رفتاری و آسیب شناس اجتماعی افزود: فشارهای اقتصادی و مشکلات روحی و فکری افراد، پایین آمدن آستانه تحمل و کاهش ظرفیت عاطفی در برقراری ارتباط عاطفی با والدین باعث استفاده از مراکز نگهداری سالمندان شد.
