به گزارش مشرق، جودوی ایران این روزها در حال آماده‌سازی برای حضوری پرقدرت در بازی‌های آسیایی جاکارتا است و در تورنمنت‌های مختلفی حضور به هم می‌رساند. اما در این بین انتقاداتی به نحوه نتیجه‌گیری این تیم در رویدادهای بین المللی می‌شود.

نقد سازنده‌ای که از سوی کارشناسان و استخوان خرد کرده‌های جودو باشد، کمک شایانی در روند حرکتی رو به جلو جودوی ایران دارد، اما اینکه در برخی مواقع تمام کاسه کوزه‌ها سر سرمربی بشکند به دور از انصاف است.

جودوی ایران در دوره جدید سرمربیگری محمد منصوری پس از ۱۰ سال به مدال جهانی رسید و در گرنداسلم‌های مختلفی حضور پیدا کرد و نتایج نسبتا قابل قبولی هم کسب کرد.

البته این که چرا تمام بار مدال آوری تیم باید روی دوش سعید مولایی و جواد محجوب باشد، موضوعی است که باید مورد بررسی قرار گیرد، اما باید ببینیم که موجودی جودوی ایران چیست و آن وقت از کادر فنی توقعی بیش از این داشته باشیم.

جودو پیش از دوره جدید مدیریتی محمد درخشان به صورت گلخانه‌ای به رقابت‌ها اعزام میشد و تیم ملی را تنها دو نفر (مولایی و محجوب) تشکیل می‌دادند و جایی برای جوان‌ترها نبود.

البته در این بین تک چهره‌هایی مانند علیرضا خجسته هم سری در میان سرها در آوردند که درخشش این جوان بدشانس جودو هم ادامه دار نبود تا مسئولان وقت فرصت مانور دادن روی او را نداشته باشند.

اما در دوره جدید سرمربیگری محمد منصوری تیم ملی جودو محلی برای فرصت دادن به جوان‌ترها بود و چندین ملی‌پوش از تیم جوانان و حتی نوجوانان به تیم ملی تزریق شدند و در رقابت‌های مختلف روی تاتامی رفتند.

رشنونژاد، بریمانلو، صفویه، خجسته، ملک زاده و ... جودوکارانی بودند که در این مدت توسط کادر فنی تیم ملی شانس حضور در رقابت‌های مختلفی را پیدا کردند. هرچند عملکرد این نفرات چندان قابل دفاع نبود، اما به هر حال حضور نیروهای جوان در ترکیب تیم ملی بزرگسالان تنها راه حلی است که در این برهه زمانی وجود دارد.

ضمن اینکه این مدعیان جوان جودوی کشور هم ارزش پوشیدن پیراهن تیم ملی را به خوبی درک کنند و حضور در رقابت‌های مختلف را به چشم یک سفر خارجی نبینند!

باید بپذیریم جودوی ایران چند سالی است که در پرورش استعدادهای ناب توفیقی نداشته و باید با همین موجودی کار را پیش برد و به جوان‌ترها میدان داد تا خود را در رنکینگ جهانی بالا بکشند و بتوانند در آینده به کمک جودوی ایران بیایند.