سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

*** 

شمس الواعظین در اندیشه «بدحجابان خانه مقامات و علما»

«ماشاءالله شمس‌الواعظین»، از چهره‌های ستادی اصلاح‌طلب به تازگی در بخشی از یک گفت‌وگو راجع به فوتبال و ژورنالیسم ورزشی، به مسئله «حجاب» نیز اشاره کرده و گفته است:

«الان مسئلۀ حجاب در جامعۀ ما مطرح است، باید به این نکته توجه کنیم که این چیزی که به عنوان حجاب در ایران رایج است، با هیچ ملاک شرعی‌ای مطابقت ندارد. حجاب یعنی آنچه در ترکیه و بیروت و لندن می‌بینیم. ترک‌ها می‌گویند ایرانی‌ها ترم یا اصطلاح "بدحجاب" را به باحجاب و بی‌حجاب اضافه کرده‌اند. بدحجابی که حجاب نیست. پیامی که من از این بدحجابی می‌گیرم این است که جامعۀ ایران سبک زندگی‌اش را، متناسب با برداشتش از گیتی و جهان، به حکومت تحمیل می‌کند. و این سبک زندگی از خانه‌های خود مقامات و علما هم سر بر می‌آورد. آقازاده‌ها و نوه‌های مقامات و علما، دیگر چنان زندگی نمی‌کنند که آن‌ها می‌خواهند.»

به گزارش خبرآنلاین، او سپس درباره مفهومی به نام «درخشندگی‌های ملی» در عرصه‌هایی مثل ورزش تصریح کرده است:

وقتی ما درخشندگی‌های ملت را در همۀ عرصه‌ها به بالاترین حد خودش در مقیاس‌های جهانی می‌رسانیم، گویی داریم به حکومتگران خودمان می‌گوییم که ما به این شکل می‌خواهیم جهانی فکر کنیم و زندگی کنیم و اگر شما مایل نیستید خواست ما را بپذیرید، پس باید اوت بشوید و بروید بیرون؛ اگر هم مایلید که بمانید، پس باید حامی و پشتیبان ما باشید. این یک واقعیت است.

این فعال اصلاح‌طلب در بخش دیگری از صحبت‌هایش، راجع به حضور زنان در ورزشگاه‌ها نیز می‌گوید: «آقایانی که مخالف ورود زنان به ورزشگاه‌ها هستند، در «وقت اضافۀ زمان» دارند زندگی می‌کنند. یک روح پنهان در جامعۀ ما وجود دارد که معتقد است ورود زنان به ورزشگاه‌ها، خلاف بیّن شرعی نیست. جامعۀ ایران هم در این موارد بسیار عفیف است ولی وقتی احساس کند ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه‌ها از موضع لجبازی و حفظ اتوریتۀ یک سنت یا تابو است، به این شکل اعتراض می‌کند. یعنی دختران با ظاهر پسرانه به ورزشگاه می‌روند.»[1]

*آقای شمس‌الواعظین ظاهرا ماجرای «دختران خیابان انقلاب» و شیطنت غیر متمدنانه چند دختر برای حضور در ورزشگاه‌ها را جدی گرفته‌اند و آنرا نشانی از تغییر سبک زندگی در جامعه ایرانی می‌دانند.

این در حالی است که به گواه تاریخ، به گواه دین و به گواه عقل، چیزی به نام «حجاب» و پوشیدگی قبل از آنکه خواسته یک حکومت دینی در ایران باشد، خواسته‌ی خود مردمان و خانواده‌هاست...

به زبان سلیس‌تر اینکه فرض بر واقعی شدن اظهارات آقای شمس‌الواعظین، حکماً ایشان و خانواده‌شان در صدر معترضین به رها شدن حجاب و برداشته شدن روسری‌ها در جامعه ایرانی خواهند بود.

همچنین است که باید دانست پیدا شدن یک یا چند بدحجاب در بیوت مقامات و حتی شاید علما! نه به لحاظ سیاسی، نه به لحاظ جامعه‌شناسی و نه اساساً به لحاظ علمی؛ نشانی بر بدحجاب شدن عمومی جامعه و از آن بدتر؛ تحمیل یک سبک زندگی به حکومت نیست.

اشتباه دیگر نیز اینست که کسی بخواهد سبک زندگی مردم ایران را در برخی کافه‌های دودزده و مناطق خاص جستجو و به آن استشهاد کند.

اما وقتی که به همین «شخص» مقولاتی مثل خواست عمومی در زمینه حجاب، تربیت‌یافتگی شهدای مدافع حرم در سبک زندگی عمومی مردم ایران و یا مثلا شرکت چشمگیر اکثریت مردم ایران در رخدادهایی مثل راهپیمایی 22 بهمن و یا 9 دی و ایضاً انقیاد مردم از قوانین موضوعه کشور (که مؤید مقبول بودن نظام اسلامی است) گوشزد می‌شود؛ یا خود را به تجاهل می‌زند، یه مثل سال 88 حاضر به پذیرش رأی مردم نمی‌شود و یا مثل آقای حجاریان در کنایه به مفهوم شهادت از این می‌گوید که «حوری و قصر و ملائک، توجیه روحانیت بوده برای شهادت!»[2]

این گناه مردم ایران نیست که چهره‌های جریان سیاسی خاص، جهان را با عینک لیبرالیسم تماشا می‌کنند...

***

«کنایه‌های رفراندومی» انصاری و کرباسچی به روحانی

«حسن روحانی» رئیس جمهور، در سخنان خود در مراسم راهپیمایی روز 22 بهمن طی اظهاراتی به مسئله «رفراندوم» اشاره کرد و با تاکید بر اینکه اگر جایی ما با هم بحث داریم باید به اصل 59 قانون اساسی مراجعه کنیم، گفت:

اصل 59 قانون اساسی می‌گوید در برخی موارد قانون‌گذاری و اعمال قوه مقننه در مسایل مهم اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی،  مراجعه به آراء مستقیم مردم است. اگر در دو تا مسأله اختلاف نظر داریم، جناح‌ها اختلاف دارند، دعوا و شعار ندارد، صندوق آراء را بیاوریم و طبق اصل 59 قانون اساسی هر چه مردم گفتند، به آن عمل کنیم، این ظرفیت قانون اساسی ماست و باید به ظرفیت‌های قانون اساسی‌مان عمل کنیم.[3]

اظهارات روحانی اما واکنش‌هایی مسبوق به سابقه در میان اصلاح‌طلبان هم دارد...

*اظهارات رئیس‌جمهور روحانی که خود در یک رفراندوم بزرگ و عینی به نام «راهپیمایی تماشایی 22 بهمن» ایراد شدند؛ یک واکنش جالب از سوی غلامحسین کرباسچی، دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی را در پی داشت.

او در این باره ضمن تأکید بر رفراندوم -که اصلاح‌طلبان همواره به آن اصرار دارند- به اعتماد گفته است:

«این حرف ها از زبان رییس جمهور بسیار خوب است اما این از توقعات عمومی مردم است که مسوولان اجرایی در مرحله اول در مورد اهدافی که می خواهند رفراندوم برگزار کنند، از ظرفیت های قانونی خودشان استفاده کنند. اشکالی که به نظر می آید این است که قبل از اینکه به استفاده از ظرفیت رفراندوم در قانون اساسی برسیم، آیا توانسته ایم از همین ظرفیت های موجود قانون در بخش های دیگر استفاده کنیم. این اشکالی است که به دولت وارد است.»[4]

در همین حال، اشاره به صحبت‌های 3 سال قبل مجید انصاری، فعال اصلاح‌طلب و معاون پارلمانی وقت رئیس‌جمهور روحانی هم خالی از لطف نیست که پس از طرح رفراندوم از سوی رئیس‌جمهور در همان روزها، به خبرگزاری ایرنا گفته بود: حضور در راهپیمایی 22 بهمن نوعی رفراندوم سالانه نسبت به اصل انقلاب، نظام و آرمان‌های امام(ره) است.[5]

گفتنیست، آقای روحانی غیر از اظهارات اخیر خود در روز 22 بهمن، سه سال قبل نیز طی اظهاراتی در اجلاس ملی اقتصاد ایران تصریح کرده بود:

«خوب است بعد از 36 سال یک بار هم که شده این اصل قانون اساسی را اجرا کنیم و برای مسائل مهم اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به جای آنکه قانونی در مجلس تصویب شود، ماده قانونی یا برنامه را مستقیم به آرای مردم و همه‌پرسی بگذاریم».

درباره مسئله رفراندوم یا «همه‌پرسی» لازم به توضیح است که اصل 59 قانون اساسی کشورمان می‌گوید:

«در مسائل‏ بسیار مهم‏ اقتصادی‏، سیاسی‏، اجتماعی‏ و فرهنگی‏ ممکن‏ است‏ اعمال‏ قوه‏ مقننه‏ از راه‏ همه‏ پرسی‏ و مراجعه‏ مستقیم‏ به‏ آراء مردم‏ صورت‏ گیرد. در خواست‏ مراجعه‏ به‏ آراء عمومی‏ باید به‏ تصویب‏ دو سوم‏ مجموع‏ نمایندگان‏ مجلس‏ برسد.»

اما این اصل برای مواردی است که مسئله‌ای در حاکمیت و یا در قبال مردم دچار ضرورت همه‌پرسی و یا احیانا بن‌بست شده باشد.

مقوله‌ای که پیش از این در کشور ما، فقط یک بار و آنهم در ماجرای «بازنگری قانون اساسی» ضرورت یافته است.

در مابقی قضایا ولی هرگز بن‌بست یا ضرورتی که حکما مد نظر آقای روحانیست؛ پیشامد نداشته و روال عمومی کشور مسیری معقول را پیموده است.

بدیهیست که برگزاری رفراندوم برای مقولاتی مثل «اعتماد بیشتر دولت به آمریکا»، «مذاکره موشکی»، «مادام‌العمر شدن ریاست‌جمهوری» و... از هیچ عقلانیتی برخوردار نیستند که انگاره همه‌پرسی حتی، در قبال آنها مطرح باشد.

*عکس از ایسنا

***

1_https://www.khabaronline.ir/print/754316

2_http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13940711001741

3_ http://www.president.ir/fa/102861

4_ http://www.magiran.com/npview.asp?ID=3705766

5_ http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13931119001636