به گزارش گروه خواندنی های مشرق به نقل از برنا، لیل کارین اسکارت، یک معلم بازنشسته نروژی است که پس از حادثه ای که در سفر به هندوستان برایش روی داد، در بدنش نوعی از باکتری مقاوم در برابر آنتی بیوتیک یافت شد. با اینحال او خود را خوش شانس می داند که در بازگشت به وطنش پزشکان از این مسئله آگاه شدند. این مادر بزرگ نروژی که برای تعطیلات به هند رفته بود، در همان بدو ورود براثر تصادف پایش شکست و در بیمارستان بستری شد.
لیل کارین اسکارت گفت: "در مسیر فرودگاه به هتل این حادثه پیش آمد و سرانجام پس از بازگشت به نروژ پزشک من در یک تماس تلفنی گفت که آزمایش ها نشان می دهد که باکتری مقاوم کلبسیلا در بدنم یافت شده که می تواند بسیار خطرناک باشد و خودم و اطرافیانم باید بسیار مراقب باشیم.”
به این ترتیب لیل کارین حامل باکتری کلبسیا شده بود. اگرچه این یک باکتری بالقوه مهلک و کشنده نبود، اما تنها یک نوع آنتی بیوتیک می توانست برای درمان او موثر واقع شود.
آنا پلاجا ماگیوراکوس، متخصص مرکز اروپایی پیشگیری و کنترل بیماری می‌گوید: "آنچه در مورد بیماری لیل کارین مهم است، اینکه سیستم مراقبت های بهداشتی نروژ قادر بود او را فورا و تا زمان حاصل شدن نتایج آزمایش ها در قرنطینه نگهدارد. این کار برای جلوگیری از شیوع این باکتری مقاوم در برابر آنتی بیوتیک، بسیار مهم بود.”
نروژ در کشف و کنترل باکتری های مقاوم در برابر آنتی بیوتیک، از نوعی که لیل کارین حامل آن بود، رکورد بالایی دارد. یک دلیل این موفقیت، قرنطینه کردن بیمارانی است که که در خارج از نروژ بیمار و بستری شده اند.
گونار اسکاو سیمونسن، رئیس بخش میکروبیولوژی و کنترل عفونت در بیمارستانی در شمال نروژ نیز گفت: "محیط قرنطینه ما درحقیقت یک سیستم تهویه مخصوص است.در ابتدا یک ورودی کوچک مجزا قرار دارد که پس از ورود درب آن را می بندید و پس از شستشوی دست ها می توانید وارد اتاق بیمار شوید.”
جنبه دیگر مقابله با این باکتری، جلوگیری از نشو و نمای آن در همان مرحله اول است. در آزمایشگاه ترومسو، پزشکان نظم سختگیرانه ای را در بکارگیری درست و ضرور آنتی بیوتیک ها رعایت می کنند. همچنین به آزمایش نمونه هایی دست می زنند تا مطمئن شوند که آنتی بیوتیک مناسب را به کار گرفته اند.
گونار اسکاو سیمونسن ادامه داد:"در اینجا می توانیم نمونه هایی از آزمایش هایی را که انجام می دهیم ببینیم. نقطه سفید ریزی که در ته این ظرف می بینید باکتری است و آنتی بیوتیک اشباع شده نیز روی این نوار هاست. هرگاه فاصه ای خالی در دور این نوار ها باقی بماند، می توانید ماده ای را که برای مهار یا کشتن میکرب موثر است ببینید. اما زمانیکه آنتی بیوتیک ها همه صفحه را بپوشانند به این معنی است که داروی موثری نیست. آنگونه که در اینجا می بینید ما انتخاب زیادی نداریم و تنها یک نوع آنتی بیوتیک است که بر این میکرب موثر است.”
افزایش مقاومت باکتری دربرابر آنتی بیوتیک می تواند چند دلیل داشته باشد: مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک، تجویز آنتی بیوتیک اشتباه برای بیمار، تجویز زمان و دفعات نادرست مصرف و بالاخره تجویز آنتی بیوتیک، زمانی که بیمار نیاز ندارد.
باکتری ها ممکن است بدون عامل خارجی نیز مقاوتشان دربرابر آنتی بیوتیک افزایش یابد و مسئله مهم دیگر خطر شیوع این نوع باکتری هاست.
آنا پلاجا ماگیوراکوس، متخصص مرکز اروپایی پیشگیری و کنترل بیماری گفت: "درست است که بخشی از باکتری های مقاوم در بیمارستان ها بوجود می آید اما این مهم است که بدانیم که در جامعه نیز وجود دارد.
طی سال های اخیر دیده ایم که بر اثر تلاش پایدار برخی کشورهای معین، آنها توانسته اند باکتری های مقاوم را کاهش دهند. اما از طرف دیگر در نقاط دیگری از اروپا و جهان به تدریج باکتری های مقاوم دیگری افزایش یافته اند.”
افزایش این باکتری ها نه تنها تهدیدی برای بیمارستان ها، بلکه برای خود جامعه است.
این باکتری ممکن است گریبان هر کسی را بگیرد، مانند پائولو ویسکا استاد دانشگاه در ایتالیا، که در تعطیلات خود در بندری در نزدیکی رم با عفونت مجاری ادرار روبرو شد و خود را درگیر این باکتری یافت.
پائولو ویسکا گفت: "من در ابتدا با تب و لرز مواجه شدم. به شدت عرق می کردم، نمی توانستم ادرار کنم و حتی به حمام بروم. این عوارض در اولین مرحله بسیار جدی بود.”
آنا پلاجا ماگیوراکوس، متخصص مرکز اروپایی پیشگیری و کنترل بیماری نیز می‌گوید: "مورد بیماری پائولو، باکتری "ای کولای” و عفونت مجاری ادرار بود و این معمول ترین باکتری است که این نوع بیماری را به همراه دارد. در حقیقت او با نوعی از باکتری روبرو بود که در مقابل آنتی بیوتیک های چندگانه مقاوم است.
مسئله قابل توجه در مورد او این بود که آنتی بیوتیکی که مناسب او تشخیص داده شد را مصرف کرد اما تاثیری نداشت، زیرا باکتری او در مقابل آن و سایر آنتی بیوتیک ها نیز مقاوم شده بود.”
درمان پائولو ویسکا پس از دو ماه و با مصرف سه دوره آنتی بیوتیک های مختلف میسر شد، بدون اینکه منشا این عفونت روشن شود. اما پائولو از این تجربه چه درسی آموخت؟
پائولو ویسکا در این زمینه می گوید: "هیچگاه به خود درمانی متوسل نشوید. هیچگاه با این تصور که می دانید درمانتان چیست به درمان بیماری خود اقدام نکنید. همواره به پزشکتان مراجعه کنید!”
پزشکان و بیماران هر کدام نقش خود را دارند و طرح هایی مانند طرح اروپایی "برگزاری روز آگاهی رسانی در مورد آنتی بیوتیک” می تواند مسئله را در برابر دید جامعه قرار دهد.
در بولونی ایتالیا، ماریا لوییزا مورو، طی دهسال گذشته وقت خود را صرف رساندن این پیام کرده که باید آنتی بیوتیک درست و متناسب مصرف کرد و از مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک نیز پرهیز کرد.
ماریا لوئیزا مورو، رئیس بخش بیماری های عفونی مرکز بهداشت امیلا رومانجا گفت: "این یکی از نقاشی هایی است که بچه ها در یکی از کمپین های ما در مورد مصرف محتاطانه آنتی بیوتیک کشیده اند. از بچه ها خواسته بودیم که هر تصوری درباره باکتری ها و آنتی بیوتیک ها دارند را روی کاغذ بیاورند.”
پدر و مادرها همراه بازنشستگان و ساکنان خانه های سالمندان، از گروه های مقدم برای کمپین های ماریا لوییزا هستند.
ماریا لوییزا مورو گفت: "آن دسته بیماری های عفونی که غالبا برای درمان آنها آنتی بیوتیک مصرف می شود، عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی در بچه هاست. زیرا بچه ها غالبا از طریق ویروس ها با درجه بالایی از خطر عفونت روبرو هستند که با آنتی بیوتیک درمان می شوند. گروه دیگری از عفونت ها که در معرض درمان نامناسب قرار دارند، عفونت مجاری ادرار در بزرگسالان است.”
در اروپا خطر توسعه باکتری های مقاوم در برابر آنتی بیوتیک رو به گسترش است، اما کارشناسان برآنند که این مسئله قابل کنترل است.
آنا پلاجا نیز گفت: "فکر می کنم در آینده چنانچه هر فرد بتواند آنتی بیوتیک مناسب مصرف کند و سیستم کنترل عفونت ها نیز درست عمل کند، گسترش این خطر قابل کنترل خواهد بود. اما این باید در همه شیوه های درمان نهادی شود و مسئله جدی گرفته شود، زیرا امری مربوط به سلامت بیمار است.”
برای افرادی که از تجربه رویارویی با باکتری مقاوم دربرابر آنتی بیوتیک برخوردارند، جدی بودن مسئله برایشان قابل درک است.
لیل کارین تاکید کرد: "وقتی از مسئله فاصله گرفتم، برایم روشن تر شد که مسئله تا چه حد جدی است. اما وقتی دست به گریبان بیماری بودم، تلاشم برای زنده ماندن روزمره بود.”
پائولو ویسکا ادامه داد: "من خودم را نسبتا خوش شانس می دانم، زیرا برخی شرایط مطلوب این امکان را بوجود آورد که به درمان مناسب دست یابم. اما فکر می کنم خطر جدی بود.
این خطری است که هر یک از ما می توانیم با آن روبرو شویم، مگر اینکه آنتی بیوتیک ها را در جهت درست و در زمان مناسب مصرف کنیم.
