سرویس ورزش مشرق - یکشنبه گذشته به ساعت محلی از 5 صبح صف‌های طولانی در خیابان‌ها و کوچه‌های منتهی به ستادهای مربوط به همه پرسی و صندوق‌های رای تشکیل شد. از 2 ماه پیش دولت اسپانیا به دستور پادشاه این کشور این رفراندوم را غیرقانونی اعلام کرده و به مردمی که در این روز (اول اکتبر) به خیابان‌ها بیایند و برای رای دادن صف بکشند، هشدار جدی امنیتی داده شده بود.
این اتفاق اما رخ داد و جمع کثیری از مردم کاتالونیا حتی برای کنجکاوی و تماشای آنچه بعید به نظر می‌رسید از بامداد یکشنبه به خیابان‌ها آمدند.
پادشاه اسپانیا و گارد ملی این کشور کار خودش را کرد و بیش از 5 کشتی غول‌پیکر نزدیک به 15 هزار نیروی زبده و آموزش دیده جهت مهار شورش‌های خیابانی را زودتر از مردم شهر به بندر بارسلونا منتقل کردند. خشونت بیش از حد پلیس در تقابل با مردم خشمگین شهرهای مهمی همچون بارسلونا نتیجه تلخی به بار آورد و بیش از 700 زخمی و احتمالا 2 کشته (توسط رسانه‌های معتبر تکذیب شده است) روی دست کشور اسپانیا ماند.
جامعه جهانی نسبت به خشونت گارد سلطنتی و ملی اسپانیا واکنش تندی نشان داد اما ارتباط خوب اسپانیا با اتحادیه اروپا این تنش سیاسی و دیپلماتیک را از بین برد.
نکته مهم در این میان حمایت ملکه بریتانیا، تل‌آویو و آمریکا از حزب جدایی‌طلب کاتالونیاست که این موضوع خشم پادشاه اسپانیا را به عنوان متحد جدی آمریکا و البته انگلیس در پی داشته است.
اکنون صحبت بر سر اجرای قانون اساسی در اسپانیاست. پادشاه 3 بار حق وتو دارد و معتقد است این سومین همه پرسی نبوده و رفراندوم اخیر بدون مجوز، ناقص و غیررسمی برگزار شده است. بنابراین به فرض برگزاری سومین رفراندوم پس از حداقل 6 ماه دیگر پادشاه اسپانیا برای سومین و آخرین بار حق وتو دارد و رفراندوم بعدی می‌تواند حداقل یک سال دیگر برگزار شود. اما یک سال برای کاتالونیای زخمی خیلی هم طولانی نیست. این جبهه مردمی خاطره باشکوه شکست فاشیسم بین‌المللی را به رهبری مستبدان تاریخ از جمله هیتلر، ژنرال فرانکو و اتفاقا بریتانیا دارد.
بریتانیایی که روزی سربازان گارد سلطنتی خود را از دست داد و متوجه شد که آنها برای کمک به مردم کاتالونیا علیه فاشیسم فرانکو به جبهه ساراگوسا و کاتالونیا نقل مکان کردند اکنون برابر سوسیالیسم اسپانیا قد علم کرده و از جدایی کاتالونیا، حمایت می‌کند.
پادشاه اسپانیا نیز بیکار نبوده و بیانیه روز گذشته او نشان می‌دهد برای جدا شدن سرزمینش از کاتالونیا، برنامه‌ریزی کرده است. تعطیلی 2 فرودگاه بزرگ، تخلیه کامل بندر بارسلونا، تعطیلی همه بانک‌های دولتی، خروج ثروت اسپانیا از خاک کاتالونیا، خروج تاکسیرانی و اتوبوسرانی اسپانیا و احتمالا تخریب اموالی که قابل انتقال نیستند بلایی است که اگر بر سر کاتالونیا آوار شود ترمیم آن چند سالی طول خواهد کشید.
از طرفی جدایی‌طلبان هم دست روی دست نگذاشته‌اند. آنها بیشتر ثروت خود را به بانک‌های تل‌آویو، بانک‌های بین‌المللی در آمریکا و خزانه‌داری انگلیس در شمال لندن منتقل کردند تا هنگام خروج ثروت اسپانیا بی‌پول نباشند.
مردم کاتالونیا نگرانند. نگران خالی شدن سوپرمارکت‌ها، تعطیلی فرودگاه‌ها و بیکاری جوانانی که باید درد تحول تاریخی کاتالونیا را تحمل کند.
ورزش یکی از چندین و چند بعد مهم اجتماعی است که جامعه احتمالا مستقل کاتالونیا باید به آن توجه داشته باشد. وزیر ورزش اسپانیا بارها به صورت رسمی و با صدای بلند از قول پادشاه و نخست‌وزیر اسپانیا تاکید کرده در صورت جدایی کاتالونیا از اسپانیا ورزش این منطقه دیگر جایی در ورزش اسپانیا ندارد. بنابراین تیم فوتبال بارسلونا بر سر یک دوراهی قرار می‌گیرد. این تیم که دیگر جایی در لالیگا نخواهد داشت یا باید با بازی‌های دوستانه و خیریه با تیم‌های ملی درجه 2 و 3 و گاه بازی با اسپانیول روزگار بگذراند و یا اینکه تن به خفتی پیش‌بینی شده، بدهد و به عنوان میهمان راهی لیگ برتر انگلیس یا لوشامپیونه فرانسه بشود.
* ظلم تاریخی فدراسیون در حق کاتالونیا
طبق فرمان سلطنتی اسپانیا تنها یک درصد از درآمد ناشی از حق پخش تلویزیونی لالیگا در اختیار فدراسیون‌های منطقه‌ای قرار می‌گیرد. کشور 72 ملت اسپانیا یک فدراسیون فوتبال اصلی دارد و 19 فدراسیون منطقه‌ای و هر کدام از این فدراسیون‌ها جزیره‌ای و کاملا مستقل عمل کرده و تصمیم می‌گیرند. این خودمختاری دردسر جدی فدراسیوت فوتبال اسپانیا محسوب می‌شود.
اکنون فدراسیون فوتبال کاتالونیا بر این باور است که در صورت استقلال به جای یک درصد به 100 درصد درآمد ناشی از حق پخش تلویزیونی خواهد رسید. البته در این خصوص باید دید کشورهای عربی و یا چین و ژاپن وکره حاضر هستند بارسلونای بیرون افتاده از لالیگا را تحویل بگیرند و به خاطر پوشش بازی‌هایش پول بدهند؟
