به گزارش مشرق، معضلی که متأسفانه این روزها کشورهای مختلف، به ویژه صنعتی، با آن دست به گریبان هستند، مسئله کودک‌آزاری و بدرفتاری با کودکان و اهمال در مورد آنها می‌باشد، امری که در بعضی موارد منجر به مرگ این کودکان معصوم و بی‌گناه می‌شود.
شبکه خبری بی‌بی‌سی طی گزارش مستندی تحت عنوان «ننگ مرگ و میر آمریکا» به این معضل پرداخته و آماری از میزان بدرفتاری با کودکان و مرگ و میر آنها بر اثر کودک‌آزاری و اهمال ارائه داده است. در این گزارش که عمدتاً در مورد ایالات متحده آمریکا است، آمار تکان‌دهنده‌ای دیده می‌شود، به گونه‌ای که آمریکا لقب «ناامن‌ترین کشور صنعتی جهان برای کودکان» را به خود گرفته است.
بر اساس این گزارش، در طی ده سال گذشته، بیش از20،000 کودک آمریکایی توسط اعضای خانواده خود در خانه‌های‌شان به قتل رسیده‌اند. این رقم تقریباً چهار برابر تعداد سربازان آمریکایی کشته‌شده در عراق و افغانستان می‌باشد. حدود 75 درصد این کودکان زیر چهار سال بوده و تقریباً نیمی از آنها نیز کمتر از یک سال سن دارند.
همچنین، طبق آمار موجود هر هفته 66 کودک زیر 15 سال به دلیل ضرب‌و‌شتم و تجاوز ویا سهل‌انگاری و اهمال در جهان صنعتی جان خود را از دست می‌دهند که سهم آمریکا از این میزان 27 کودک است. در سال 2009، این تعداد بیش از 1770 کودک در آمریکا گزارش شده که در میان ایالت‌های آمریکا ایالت تگزاس بیشترین آمار را به خود اختصاص داده است. در این ایالت به ازای هر 100 هزار کودک، حدود 4.05 نفر کشته می‌شوند. پس از آن شهر نیویورک با میزان 2.46 نفر رتبه دوم را به خود اختصاص داده است.
از این گزارش چنین بر می‌آید که هرقدر کشوری صنعتی‌تر و پیشرفته‌تر باشد، کودک‌آزاری و تجاوز به حقوق کودکان نیز در آن بیشتر و پیشرفته‌تر است. طبیعتاً این خود یکی از تبعات یک جامعه و کشور مبتنی بر سرمایه‌داری است که در آن ثروت انحصاری و محدود به یک طبقه خاص، و رشد شرکت‌های تجاری آن هم به هر قیمتی، حرف اول و آخر را می‌زند، مسئله‌ای که ثروتمند شدن یک گروه اقلیت و فقیر شدن یک گروه اکثریت را در پی دارد.
کارشناسان مسائل اجتماعی، علت بالا بودن این میزان را در حاملگی دوران نوجوانی، ترک تحصیل در دوران دبیرستان، جرایم خشن، حبس، و فقر می‌دانند، فاکتورهایی که ارتباط مستقیمی با بدرفتاری و اهمال دارد.
توصیه‌ای که برای کاهش چنین آماری در این گزارش شده این است که علاوه بر شکستن سکوت برای مقابله با این معضل، برنامه‌های پیشگیرانه نیز در مورد آن به اجرا در آید. این برنامه‌های پیشگیرانه می‌تواند شامل برنامه‌های بازدید پرستاران از والدین و کودکان در معرض خطر، برنامه‌های آموزشی، و برنامه‌های شبکه‌های امنیت اجتماعی باشد.
