به گزارش مشرق؛ مهدی نصیری مدیر مسوول سابق روزنامه کیهان و نشریه صبح و از شاگردان در خارج آیت الله وحید خراسانی در کانال شخصی خود نوشت:

اخیرا حضرت آیت الله وحید خراسانی در دیدار با رییس دفتر رییس جمهور از ضرورت قول لین مسئولان جمهوری اسلامی در برابر جهان (به تبعیت از توصیه خداوند در قران کریم به موسی و هارون علیهما السلام که در برابر فرعون سخن نرم و لین بگویید) سخن گفته بودند و این که خشن صحبت کردن خدمت به اسراییل است. به دنبال این سخنان، این حقیر حاشیه ای را بر اظهارات معظم له منتشر کرد. (اینجا بخوانید)

 
در آن حاشیه گفته شد که زبان جمهوری اسلامی پس از پیروزی انقلاب در برابر همه ملتها و دولتهای دنیا به استثنای دولت آمریکا و اسراییل و برخی دولتهای پادوی این دو، نرم و منطقی و از موضع احترام بوده است و تندی در برابر آمریکا و اسراییل هم عمدتا بدان دلیل بوده است که ایران اسلامی صلابت خود را به رخ آنها بکشد تا فکر تجاوز و حمله و  برخورد از موضع قلدری را از سر آنها بیرون کند.

البته  به دلیل پرهیز از تطویل به همه ابعاد سخنان آیت الله وحید نپرداختم  و همه نکات شکافته نشد. از جمله این نکات این بود که توصیه خداوند به موسی نسبت به قول لین در برابر فرعون به آغاز رسالت موسی مربوط است نه به وقتی که فرعون سرکوب بی رحمانه بنی اسراییل و یاران موسی را آغاز کرده بود. بر این اساس چگونه پس از این همه دشمنی های آمریکا و اسراییل علیه نظام و مردم ایران می توان از ضرورت قول لین در برابر آنها سخن گفت؟

نهایت قصه آن است که گفته شود خوب بود مسئولان جمهوری اسلامی در آغاز انقلاب یک بار هم که شده با دولت آمریکا از موضع نرمی سخن می گفتند تا شاید این همه دشمنی از سوی آمریکا علیه ایران صورت نمی گرفت.

حال آیا چنین برخوردی صورت گرفت؟ پاسخ این است که بله.

 کی و کجا و توسط چه مقامی؟

ماجرا این است :

در ۲۶ مهرماه ۱۳۵۹ که شهید رجایی به عنوان نخست وزیر ایران در مجمع عمومی سازمان ملل شرکت کرده بود، در مصاحبه ای مطبوعاتی با رسانه های دنیا و آمریکا خطاب به دولت آمریکا گفته بود: «عذر خواهی رسمی آمریکا از ایران نشانه توبه و تکامل معنوی یک دولت تلقی خواهد شد.» در واقع سخن و پیغام دیپلماتیک آقای رجایی (که علی القاعده با امام خمینی هم هماهنگ کرده بود) به دولت آمریکا این بود که در صورت عذر خواهی آمریکا بابت حمایتهایش از شاه و نیز مداخلاتش در ایران از جمله کودتای ۲۸ مرداد، می توان به برقراری ارتباطی  عاری از دشمنی  بین جمهوری اسلامی و  دولت آمریکا امیدوار بود. و این دقیقا مصداق همان قول لین با دشمن است که در مراحل آغازین رویارویی لازم است صورت بگیرد تا شاید دشمن فرعونی سرعقل آمده و از خصومت دست بردارد.

در ۲۶ مهرماه ۱۳۵۹ که شهید رجایی به عنوان نخست وزیر ایران در مجمع عمومی سازمان ملل شرکت کرده بود، در مصاحبه ای مطبوعاتی با رسانه های دنیا و آمریکا خطاب به دولت آمریکا گفته بود: «عذر خواهی رسمی آمریکا از ایران نشانه توبه و تکامل معنوی یک دولت تلقی خواهد شد.»

خب برخورد جریانهای سیاسی با این سخن لین شهید رجایی در برابر آمریکا چگونه بود؟ تا آنجا که تاریخ نشان می دهد، هیچ نیروی انقلابی و خط امامی و نیز شخص امام خمینی به عنوان رهبر انقلاب، با این سخن رجایی مخالفتی نکردند و تنها یک جریان با این سخنان مخالفت رسمی و علنی کرد و آن نهضت آزادی بود که بعد از کناره گیری از قدرت و به انزوا رفتن، سردمدار توصیه گری به سازش با آمریکا شدند و بارها امام و مردم انقلابی ایران را به خاطر ایستادگی و صلابت در برابر آمریکا و اسراییل سرزنش کردند. و قابل توجه این که جریان اصلاح طلب امروز که در دهه ۶۰ از مواضع انقلابی و ضد آمریکایی امام و انقلاب دفاع می کرد، بعد از آن سالها به تدریج به جریان سازشکار نزدیک شد و ظرف حد اقل یک دهه اخیر پیوندی ناگسستنی با نهضت آزادی مطرود امام پیدا کرد و از منادیان برخورد نرم و آرام با جهانخواران شد.

حالا کجا نهضت آزادی مخالفت کرد؟ الان  عرض می کنم:

دو روز بعد از مصاحبه رجایی با رسانه های دنیا در نیویورک که در صفحه اول روزنامه کیهان (۲۶/۷/۵۹) منعکس شده بود (تصویر شماره ۱ در انتهای این مطلب) و سرپرست کیهان آن روز آقای دکترابراهیم یزدی از طرف امام بود، آقای شهریار روحانی داماد دکتر یزدی (که در زمان دولت بازرگان سرپرست موقت سفارت ایران در واشنگتن بود) در سرمقاله ای که برای کیهان با عنوان «توبه گرگ مرگ است» نوشته بود، بابت این سخنان لین و نرم رجایی نخست وزیر خطاب به دولت آمریکا، سخت به او می تازد و می نویسد: 

سخن و پیغام دیپلماتیک آقای رجایی (که علی القاعده با امام خمینی هم هماهنگ کرده بود) به دولت آمریکا این بود که در صورت عذر خواهی آمریکا بابت حمایتهایش از شاه و نیز مداخلاتش در ایران از جمله کودتای ۲۸ مرداد، می توان به برقراری ارتباطی  عاری از دشمنی  بین جمهوری اسلامی و  دولت آمریکا امیدوار بود.

« باید از برادر رجایی پرسید که عذر خواهی یک دولت استعمارگر تا چه حد می تواند درست بوده و تضمین واقعی داشته باشد؟ ...هرگز نمی توان انتظار داشت که دولتی کاملا بر خلاف تمامی تراوشات درونی نظام خود ناگهان با اعلام یک عذرخواهی از هدفها و اصولی که ضامن بقای نظام خویش است، تخطی کند...مادام که انحصارهای چند ملیتی، از صنایع نظامی گرفته تا صنایع نفتی و بانکداران آمریکایی که نیمی از جهان را بین خود تقسیم کرده اند، نمی توان انتظار داشت که دولت منتخب این عناصر قول به عذر خواهی بدهد و بر این قول پایدار بماند و در نتیجه اگر دولت آمریکا از این که استعمارگری کرده غذرخواهی کند، قریب و نیرنگی بیش نخواهد بود»

و سپس از موضعی به قول اصلاح طلبان ایدئولوژیک به آقای رجایی می گوید: "چرا اسم چنین عذرخواهی ای را «توبه» که اصلی عمیق در نگرش اسلامی است، گذاشته است. ضمن آن که توبه گرگ مرگ است!"