به گزارش مشرق، هفته دولت، به مناسبت انفجار دفتر نخست وزیری در هشتم شهریور سال 1360 و شهادت دو یار دیرین امام (ره) و انقلاب نامگذاری شده است؛ شهیدان باهنر و رجایی از نمونه دولتمردان مردمی بودند که به عنوان الگوی کامل می‌توان از خصیصه‌های رفتاری و اجرایی آنان درس گرفت.
شهیدان باهنر و رجایی از تشکیل دهندگان نخستین دولت ایران پس از یک دست شدن جمهوری اسلامی ایران و خروج دولتمردان عصر دولت موقت و شخص ابوالحسن بنی‌صدر بودند.
هفته دولت فرصتی برای بررسی اجمالی و آسیب‌شناسی عملکردی دولت حاضر و تأمل کردن بر آنچه در گذر شتاب‌زده زمان پنهان مانده است.
هفته دولت روز آخر خود را پشت سر می‌گذارد، همزمانی هفته دولت در اولین روزهای شروع به کار دولت تکراری حسن روحانی می‌تواند از جهاتی یادآور عملکرد دولت یازدهم در 4 سال گذشته باشد، شاید برای بدنه اجتماعی ضعیف و جامعه کشور که اکثریت را هم تشکیل می‌دهند بازخوانی وعده‌های سیاسی و اقتصادی شخص رئیس جمهور و ارائه آمار و ارقامی از نرخ رشد اقتصادی و رکود و گرانی و مشکلات کشور و بحث درخصوص اشتغال و بیکاری جوانان و تعطیلی ده‌ها کارخانه و تولیدی بزرگ و کوچک مکدر کننده باشد، آن هم در زمانی که این گزاره‌های اقتصادی و اجتماعی با واقعیتی که مردم با آن دست و پنجه نرم می‌کنند متفاوت است و فرسنگ‌ها دور از واقعیت بازار و شرایط حاکم بر زندگی مردم است!
در همین راستا به نظر می‌رسد بیان چند نکته درباره دولت دوازدهم ضروری باشد که در ادامه به آن پرداخته خواهد شد.
نکته اول؛ برای نمونه یکی از سیاست‌های دولت اول روحانی در بخش اقتصادی منتج به رکود بی‌سابقه تاریخی شد. رکودی که حاصل یک فضای اقتصادی بیمار، 4 سال تمامی حوزه‌های اقتصادی کشور را متأثر کرد، رکود که نتیجه سوء مدیریت اقتصادیون و سیاست اقتصادی دولت یازدهم و عدم آشنایی آنها با قواعد علم اقتصاد در بخش‌های بانکی و ... اجرای تئوریک و شعارگونه برنامه اقتصاد مقاومتی بود. این در حالیست که تنها راه برون رفت از این وضعیت توجه به ظرفیتهای داخلی و تکیه بر به کار گیری نیروهای داخلی جهت رونق تولید و برنامه‌های حمایتی دولتی در این راستا است. این در حالیست که روز گذشته سید عبدالوهاب سهل‌آبادی رئیس خانه صنعت در مراسم تودیع و معارفه محمدرضا نعمت زاده و محمد شریعتمداری وزرای سابق و جدید صنعت، معدن و تجارت گفت: به داد صنعت برسید، وضعیت صنعت از این حرف‌ها گذشته است، رکود ما را بیچاره کرده و وضع صادرات آنطور که خواسته رهبری و نظام است پیش نمی‌رود.
نکته دوم؛ انتظار می‌رود دولت سیاست یا راهبرد شتاب در "حاشیه‌سازی" در کشور را میان دستگاه‌های نظام که منجر به ایجاد گسست و چالش می‌شود و به نوعی در جهت پاک کردن صورت مسئله (دغدغه‌های معیشتی و اقتصادی مردم) بود را در دولت دوازدهم دنبال نکند و در فکر حل مشکلات کلان و خرد اقتصادی و دغدغه‌های عموم مردم باشد. در ادوار مختلف و در مقاطع گوناگون خواسته در دولت حسن روحانی هفته دولت صرفاً در شعار یعنی سخنرانی و یکسری اقدامات در جهت بهره‌برداری از پروژه‌هایی که منتظر آمدن هفته دولت بودند تا به بهره‌برداری برسند خلاصه شده است. هفته دولت به مثابه یک تلنگری است که دولتمردان را به یاد اهمیت مسئولیتشان و ارزش کار خدمت‌رسانی به ملت مسلمان بیاندازد نه صرفاً افتتاح چند پروژه که در ایام دیگر سال هم می‌توان به آنها پرداخت.
زمانی که کاندیداها سخت در گیر و دار و کش‌وقوس فضای پیش از انتخابات هستند و صرفاً به موضوع پیروزی می‌اندیشند شعارهایی را سر می‌دهند که به نظر بسیاری از کارشناسان تحقق این شعارها با بودن این سطح از تیم‌های اقتصادی و سیاسی در رأس دولت کاری بسیار دشوار است. هفته دولت سالهای سال است که مترادف ارائه صرف برنامه‌ها و هم‌معنی شعارزدگی تبدیل شده است. هفته دولت که به پاس رشادت‌ها و شهادت شهیدان باهنر و رجایی هرساله برگزار می‌شود ما شاهد این هستیم که مجموعه اقداماتی نمادین در این راستا در سطح کشور انجام می‌شود و از بازخوانی حقیقی عملکرد رفتاری و مشی این دو شهید کمتر صحبت به میان می‌آید.
نکته سوم؛ عملگرا بودن شهیدان باهنر و رجایی آن هم در بافت زمانی که بی تردید از سخت‌ترین روزهای پس از انقلاب اسلامی به شمار می‌رفت، خود می‌تواند به عنوان الگویی مهم در تئوریزه کردن مبانی انقلابی و پیاده‌سازی آن در شرایط کنونی باشد. به عبارتی دولت دوازدهم با بهره‌گیری از مشی سیاسی باهنر و رجایی می‌تواند گام‌های موثرتری را در عرصه اجرا بردارد. دولت دوازدهم که به تازگی با گرفتن رأی اعتماد 16 وزیر کابینه از مجلس شورای اسلامی فعالیت‌های خود را آماده کرده است با موانع داخلی و خارجی همچون تحریم و خدعه‌گری آمریکا روبرو است که لازمه عبور از تمامی مشکلات در 4 ساله پیش رو استفاده واقعی از ظرفیتهای داخلی و نیروهای جوان کشور و الگو قرار دادن چهره‌های برجسته سیاسی است.
نکته چهارم؛ در روزهای نخست شروع به کار دولت یازدهم روحانی، شاهد خلط کردن فضای واقعی جامعه بودیم بیان عناوینی به مانند دولت "قبل" که کشش اجتماعی لازم را برای معرفی مقصر مشکلات ایجاد می‌کرد و با بهره‌گیری از موج‌سازی رسانه‌ای و پروپاگاندای خاصی به دنبال شانه خالی کردن از مسئولیت در اوایل دولت یازدهم بودند.
اما دیگر گزاره دولت "قبل" متوجه خود مسئولان و وزرا و دولت تکراری است که وارد سال پنجم فعالیت خود شدند و تمام و کمال از اتمام این هفته تمامی حوادث اقتصادی و غیره معطوف به عملکرد این سالهای خودشان است. آمارمحوری یکی از رویکردهای اساسی حسن روحانی در این سالها برای اقناع افکار عمومی جهت گرفتن امتیازات سیاسی بود.
با بررسی کلی تیم اقتصادی دولت جدید روحانی می‌توان استنباط کرد که وی اسکلت و شاکله تیم اقتصادی خود را در جهت گیری‌های کلان اقتصادی به مانند دولت ابتدای خود حفظ کرده است که این دیدگاه اقتصادی مبتنی بر ارتقاء و افزایش سرمایه‌گذاری خارجی در داخل است و این در مغایرت با سیاست‌های اقتصاد مقاومتی و سیاست اقتصادی عدم وابستگی می‌باشد.
با بررسی سیاست های 4 ساله دولت یازدهم و آنالیز جامع از تمامی تحولاتی که در این بازه زمانی در حوزه سیاست داخلی و خارجی رخ داد و میزان و سطح و غلظت ارتباط ایران در دوران پسابرجام با آمریکا خود نکته "تمام تخم مرغ ها را در سبد "برجامی" نچینیم را قوت بخشید.
نکته پنجم؛ هفته دولت هم تمام خواهد شد و زمان 4 ساله تمامی دولتها هم به فرجام خواهد رسید اما چیزی که می‌ماندعملکرد و آن چیزی است که مسئول ارشد دولتی از خود به جای خواهد گذاشت چرا که شعارها فقط در سرچ گوگل می‌مانند!
