به گزارش مشرق، «فریدون حسن» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:
شنیدن برخی اظهارنظرها از سوی ستاره‌های ورزشی تعجب‌برانگیز و بعضاً باعث تأسف است. ستاره‌هایی که مردم ایران با یادآوری نام و خاطرات آنها جز غرور و افتخار و بزرگی چیز دیگری به خاطر نمی‌آورند، اما حقیقت این است که در طول این ۳۸ سال مسئولان ورزش، باشگاه‌ها و آنها که باید روی فرهنگ و مقوله اعتقادی ورزشکاران ایران به ویژه فوتبالی‌ها کار می‌کردند به درستی وظیفه خود را انجام ندادند.
در سال‌های اخیر به ویژه دو دهه ۸۰ و ۹۰ که آخرین سال‌های آن را طی می‌کنیم این مسئله و زاویه پیدا کردن برخی از چهره‌های ورزشی با آرمان‌های انقلاب اسلامی پررنگ‌تر از قبل نیز شده است. به‌طور حتم کسی توقع ندارد که یک فوتبالیست طراز اول اسلحه دست بگیرد و بجنگد، هرچند که در طول دفاع مقدس و حتی در جمع مدافعان حرم ورزشکاران و فوتبالیست‌هایی داشته‌ایم که قید دنیای حرفهای را زده‌اند و سعادت را در جای دیگری جست‌وجو کرده‌اند، اما با این حال از فوتبالیست‌های بزرگ این توقع هم نمی‌رود که صراحتاً علیه مواضع نظام و سیاست خارجی کشورمان حرف بزنند.
اینکه امثال بزرگانی چون علی کریمی، مهدی مهدوی‌کیا و فرهاد مجیدی در فضای مجازی حرف‌هایی از سر احساسات بزنند که کاملاً خلاف آرمان‌ها و اهداف انقلاب اسلامی است، تنها و تنها به این برمی‌گردد که ما نتوانسته‌ایم آنها را از این لحاظ به خوبی تربیت کنیم. بدون تردید آنها دلسوز مردم ایران و متعصب به ایران و پرچم کشورمان هستند، اما وقتی در مواقع حساس و سرنوشت‌ساز چنین واکنش‌های احساسی از خود نشان می‌دهند و به قول معروف در زمین دشمن بازی می‌کنند، مؤید این نکته می‌شوند که فرصت‌‌شناس نیستند و نمی‌دانند چه چیز را در چه مقطعی باید بیان کرد.
همه ما خاطرات خوبی با بزرگان فوتبال داریم. خاطراتی که در روزهایی رقم خورد که کشورمان آماج حملات استکبار جهانی به سرکردگی امریکا، انگلیس و رژیم صهیونیستی بود. همین فوتبالیست‌ها در آن شرایط پرورش یافتند. مهدوی‌کیاها، کریمی‌ها و مجیدی‌ها در ایامی فوتبالیست شدند که برومندترین جوانان این مرز و بوم رفتند و جان دادند تا آنها با خیال راحت و امنیت کامل به کار و ورزش‌شان بپردازند. امروز هم اگر فوتبالی برپا می‌شود از صدقه سری جانفشانی‌ها و رشادت‌های مردان و جوانانی است که نگذاشتند امنیت ایران و ایرانی به خطر بیفتد، رفتند در عراق، سوریه و لبنان ایستادند تا ما اینجا آسوده‌خاطر باشیم.
به خوبی می‌دانیم که حرفهای این چند روز از قصور و کوتاهی مسئولان ورزش و حتی رسانه‌ها در کار فرهنگی و عقیدتی روی بزرگان است، والا همه به یاد می‌آورند که علی کریمی چگونه بر دستان جانباز روی ویلچر کنار زمین بوسه زد و گفت: «قهرمانان واقعی شماها هستید.» همه می‌دانیم که مهدوی‌کیا بزرگ شده منطقه‌ای است که بیشترین شهید را در هشت سال دفاع مقدس تقدیم کرد. بنابراین تلخ است که از زبان کریمی یا مجیدی بشنویم که حضور در مسابقه‌ای با نماینده رژیم صهیونیستی را به هر دلیل تأیید کنند یا تلخ‌تر اینکه از زبان مهدوی‌کیا حرف‌هایی بشنویم که کاملاً برخلاف اهداف و آرمان‌های انقلاب اسلامی است.
این روزها آن خاطرات خوب را بارها مرور کرده‌ایم، می‌دانیم که ستارگان فوتبال ایران، جوانمردی و پهلوانی را بارها و بارها به درستی معنا کرده‌اند، اما باید پذیرفت که در این امتحان آخر نمره قبولی نگرفته‌اند. قرار نیست محکمه‌ای برگزار شود، قرار هم نیست کسی به خاطر نظراتش توبیخ شود، ولی ای کاش به ستارگانمان یاد می‌دادیم وقتی به دروازه حریف حمله می‌کنند، وقتی در میانه میدان با دریبل‌هایشان جادوگری می‌کنند، وقتی موشک‌وار روی خط کنار زمین حرکت می‌کنند به یاد داشته باشند که کشورشان آرمان‌هایی دارد، اهدافی دارد مقدس که همه چیز را دربر می‌گیرد.
کاش به آنها یاد می‌دادیم که فقط تکنیک و تاکتیک را از فوتبال دنیا نیاموزند و بیاموزند همین فوتبالی که امروز دم از جدایی از سیاست می‌زند، سیاسی‌ترین ورزش دنیاست که هیچ کدام از ستاره‌هایش تاکنون برخلاف سیاست‌های داخلی و خارجی کشورشان حرف نزدند و اعلام موضع نکرده‌اند. ما این کار را نکردیم. مسئولان ورزش از این امر غافل بودند و امروز باید تأسف بخوریم از شنیدن و دیدن برخی اظهارنظرها، برخی حرف‌ها که حداقل امروز جایش نیست.
ما هم می‌دانیم که مهدوی‌کیا دغدغه زیرساخت‌ها و پرورش استعدادهای پاک ایران زمین را دارد، اما آیا مهدوی‌کیا و امثال او نمی‌دانند که اگر در سوریه، لبنان و عراق نباشیم باید در کوچه‌پس‌کوچه‌های همین تهران با عمال امریکا، اسرائیل و انگلیس بجنگیم.
حتماً نمی‌داند، چون فقط از او خواسته‌ایم که گل بسازد و گل بزند، ولی یادش نداده‌ایم که منافع نظام و همین مردمی که دم از آنها می‌زند تا کجا می‌شود و باید دفاع کرد. تقصیر بی‌بصیرتی ستاره‌ها گردن ماست. گردن مسئولان بلندپایه و ریز و درشت ورزش است که از آنها فقط پیروزی و گلزنی خواسته‌اند.
