به گزارش مشرق، «علیرضا سزاوار» در یادداشت روزنامه «افکار» نوشت:

بر مبنای گزارش های رسمی نزدیک به ۱۰۰ مقام از کشورهای مختلف جهان برای حضور در مراسم تحلیف بی سابقه روحانی به ایران سفر کردند. چند صد مسافری که هزینه تحمیل شده بابت آمد و شد و اسکان و حفاظت و سرویس دهی و هدیه به آنان، اندک نیست. مسافرانی که ظاهراً باید بعدتر حامل این پیغام به جهان باشند که ایران در پی «تعامل گسترده با دنیا»ست.

اما مستقل از کمیت مسافران، کیفیت و جایگاه و وزن سیاسی و اعتبار بین المللی آنان چگونه بود؟ نیم نگاهی به اسامی برخی دعوت شدگان، روشنگر است.

«رابرت موگابه» دیکتاتور زیمباوه، یکی از نمادهای برجسته اینگونه مهمانان پرخرج و بی حاصل برای مراسم تحلیف بود. کسی که از ۱۹۷۹ میلادی بر زیمباوه حکمرانی می کند و سیستم بسته حاکم بر زیمباوه، زمین های زراعی بایر و لم یزرع است و فروشگاه های خالی از کالا و تورم و گرانی و بیکاری و فقر هولناک و نیز مرگ فزاینده کودکان و کاهش سن امید به زندگی تا حدود ۳۵ سال.

دعوت از دیکتاتور ۹۳ ساله و حاکم خودکامه چنین کشوری که بیش از ۸۰ درصد مردم آن زیر خط فقر و در متن ناامنی و خشونت می زییند، چه دستاوردی برای ایران در پی دارد؟

«انور محمد» رئیس جمهور سورینام یکی دیگر از مهمانان بود. سورینام کشوری کوچک در شمال آمریکای جنوبی با حدود ۶۰۰ هزار نفر جمعیت و اقتصادی ضعیف و بحرانی است.

«بارناباس سیبوسیو دلامینی» نخست وزیر پادشاهی سوازیلند نیز مدعو مراسم بود. سوازیلند کشوری بسیار کوچک (با مساحتی مشابه استان اردبیل) در جنوب آفریقاست. کشوری که هم با فقر دست به گریبان است و هم با حکمرانی پادشاهی خوشگذران و ولخرج؛ پادشاهی که در سال ۲۰۰۳ یک جت شخصی با هزینه ای معادل یک چهارم بودجه کشور برای خود سفارش داد و در هنگامه قحطی و خشکسالی و عسرت مردمانش، در سال ۲۰۰۴ حدود ۲۰ میلیون دلار برای ساخت کاخ یازده همسرش هزینه کرد. سوازیلند همچنین کشوری است که مطابق قانون اساسی آن، فعالیت تمامی احزاب مخالف ممنوع است و پادشاه دارای قدرت مطلقه.

«لستی سوم» پادشاه لسوتو دیگر میهمان مراسم تحلیف بود. مسافری از کشوری کوچک (با مساحتی مشابه کردستان) و فقیر در جنوب آفریقا و با جمعیتی حدود دو میلیون نفر.

اینها، برخی از عالیرتبه ترین مقام های حاضر در مراسم تحلیف بودند.

اسامی تأسف بار مقام های حاضر در مراسم تحلیف اما به موارد ناگوار پیش محدود نیست.

«عبدالله سامبی» رئیس جمهور سابق کومور (قمر) نیز از دعوت شدگان به مراسم بود. «مجمع الجزایر کومور» (قمر) در جنوب شرقی آفریقا و در میان اقیانوس هند واقع است. کشوری با ۲۲۳۵ کیلومتر مربع وسعت (کمتر از کوچکترین استان ایران: البرز) و با جمعیتی کمتر از یک میلیون نفر. کشوری که در دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد توانست کمکی دو میلیون دلاری از جمهوری اسلامی دریافت کند و از امداد ایران برای ساخت ۵۰۰ واحد مسکونی برخوردار شود.

نایب رئیس مجلس گامبیا از کوچکترین کشور‎های آفریقا (هم اندازه با استان قم) یکی دیگر از میهمانان بود. او از کشوری می آمد که مردمانش در چالش با اقتدارگرایی حاکمان هستند و بخش بسیار مهمی از آنان زیر خط فقر زندگی میکنند.

وزیر خارجه سائوتومو جزیره ای در ۲۲۵ کیلومتری غرب آفریقا با مساحت و جمعیتی به قدر شهری کوچک در ایران نیز برای مراسم تحلیف به ایران آمده بود، همانند وزیر خارجه توگو و لسوتو و وزیر اصلاحات ارضی نامبیا و فهرست مطول و غریبی از چنین دعوت شدگانی.

آنان در مراسمی حضور یافتند که به خاطرش پایتخت تعطیل شد و مطابق آنچه احمد توکلی نماینده پیشین مجلس و اقتصاددان برآورد کرده، تعطیلی شنبه تهران حدود ۸ هزار میلیارد تومان برای اقتصاد ملی و میلیاردها تومان برای خزانه دولت هزینه در برداشت.

آیا «فایده»های حضور این افراد بر «هزینه»های دعوت از ایشان می چربد؟