به گزارش مشرق به نقل از مهر، متن کامل این نامه بدین شرح است:
نامه ای به رئیس محترم جمهور
در ماه‌های اخیر رئیس محترم جمهور بارها از فشار علیه دولت گلایه کرده است و از اینکه کسانی دولت را به ناپاک دستی متهم کنند و یا اینکه دولت را جریانی انحرافی قلمداد کنند اظهار نگرانی کرده است. این گونه برداشت‌ها او را به این قضاوت سوق داده که برخی از مردم یا جریانات از موفقیت‌های دولت ناراحتند و درصدد تضعیف آن هستند.
گرچه خوشبختانه موضع‌گیری آقای رئیس جمهور در برابر این امور و از جمله موضع‌گیری اخیر وی که گفته است "هرچه فشار به دولت بیشتر شود سرعت خدمات رسانی ما می‌رود بالاتر" خوشحال کننده است، اما آنچه از نظر مردم دور نیست این است که اکثر مردم ولایتمدار ایران درصدد ایجاد فشار علیه رئیس جمهور و هیئت دولت نیستند، اما به تبع نهی موکدی که رهبر معظم انقلاب اسلامی از انتصاب اسفندیار به معاون اولی داشتند و حکم به "کان لم یکن کردن" حکم انتصاب او فرمودند، اینک گروه کثیری از مردم ما نگران فعال بودن مدیریتی در نهاد ریاست جمهوری و دفتر رئیس جمهورند که به دنبال حضور فرد مورد انکار رهبر انقلاب در دفتر رئیس جمهور و فعال بودن وی و همفکرانش در سمت‌های کلیدی در نظام جمهوری اسلامی ایران هستند.
جناب آقای رئیس جمهور
فشاری علیه دولت و شخص رئیس جمهور نیست اما به نظر می‌رسد که حضور فردی در ریاست جمهوری و دولت که مورد نهی آقا واقع شده است هم جای تعجب دارد و هم نگران کننده است. جنابعالی و وزرای محترم در مجامع مردمی فراوانی حضور می‌یابید، سخنرانی میکنید و حمایت می‌شوید؛ اما چگونه است که بعضاً نقل می‌شود رئیس دفتر رئیس جمهور و برخی دیگر از نزدیکان به وی احتمالاً فقط در مجامع خاص تحمل می‌شوند و امکان حضور فعال در سفرهای استانی در جمع مردم را ندارند. ای کاش به پیشنهاد سه چهار سال پیش اینجانب عمل می‌کردید و حداقل از اعضای هیئت دولت که وفادارترین و نزدیکترین یاران رئیس جمهورند در مورد حضور یا عدم حضور این فرد در دولت رای مخفی می‌گرفتید پاسخ آن روز جنابعالی به من این بود که نیازی نیست!
آن روزها وقتی من متقاضی حذف وی از دولت نهم شدم فرمودید حجت شرعی ندارم آیا ادامه کار وی که به نظر می‌رسد، سبب رنجش خاطر بخش قابل توجهی از مومنین ولایتمداری می‌شود، حجت شرعی دارد؟
جناب آقای رئیس جمهور!
به باور بسیاری از دلسوزان نظام اگر روش شناخت یک پدیده غلط باشد، فرد را به موضع‌گیری‌های ناصحیحی در آن پدیده سوق می‌دهد. متاسفانه بیانات صریح و علنی شما در مورد قضاوت مردم و جریانات علیه دولت و شخص جنابعالی و مخصوصاً تصور فشار علیه دولت، وارد مرحله تازه‌ای شده است که ممکن است خدای ناکرده فرصت دولت جهت خدمتگذاری به تحلیل ببرد و موجب دلسردی امت شهیدپرور ایران را فراهم آورد.
بدیهی است مخالفت مردم با کسی را که مورد انکار شخص آقا بوده است، نباید به حساب مخالفت با دولت و رئیس جمهور گذاشته شود والا سر از نتیجه‌گیری ها و تصمیم گیری‌های ناصحیحی در خواهد آورد که ممکن است جبران ناپذیر باشد و در صحرای محشر در پیشگاه عدالت الهی قابل دفاع نباشد.
شما در یک مصاحبه خود اظهار کردید روزنامه‌ها و سایت نگاه نمی‌کنید بنابراین اگر مردم بخواهند این مواضع را به اطلاع جنابعالی برسانند یا باید از طریق رسانه‌ها باشد یا از راه مکاتبه با شما. متاسفانه این احتمال وجود دارد که دفتر شما در شرایط فعلی این گونه نامه‌ها را در اختیار شما قرار ندهد؛ لذا مردم همدان مجبور می‌شوند نظر خود را به صورت پلاکاردنویسی به رویت رئیس جمهورشان برسانند.
جنابعالی در روز سه‌شنبه 19/7/90 در اجلاس فرمانداران سراسر کشور فرمودید: "در گذشته عده‌ای بودند که امروز از دولت جدا شدند که ای کاش این کار را نمی‌کردند زیرا موضع دولت از دولت نهم تا امروز ثابت بوده و تغییری نکرده است." خوب است که یادآوری شود که رهبر معظم انقلاب اسلامی در نامه مورخ 27/4/88 به جنابعالی فرمودند" "انتصاب جناب آقای اسفندیار رحیم مشایی به معاونت رئیس جمهور برخلاف مصلحت جنابعالی و دولت و موجب اختلاف و سرخوردگی میان علاقمندان به شماست. لازم است انتصاب مزبور ملغی و کان لم یکن گردد" و متاسفانه حالا شاهد تحقق پیش‌بینی آقا و جدا شدن بعضی از یاران شما از شما و دولت و بعضاً سرخوردگی میان آنان که همگی از علاقمندان به شما بوده‌اند، هستیم.
من به عنوان کوچکترین خدمتگزار این ملت شهادت می‌دهم که چه در زمانی که مشاور رئیس جمهور در امور ایثارگران بودم و چه بعد از آنکه به دلیل اعلام نشده‌ای این سفره خدمت به ایثارگران جمع شد؛ بارها خصوصاً در سفرهای استانی از جانبازان، خانواده‌های شهدا و دیگر ایثارگران عزیز گلایه‌های فراوانی از ادامه حضور فرد مورد انکار آقا در دفتر رئیس جمهور شنیده‌ام و تفکیک کامل آنان را بین رئیس جمهور و دولت با دفتر رئیس جمهور شاهد بوده‌ام اما متاسفانه پس از گذشت سالها از این جریان، بسیاری از دوستان نظام و علاقمندان به جنابعالی شاهد قرائنی نبوده‌‌ایم که نشان بدهد که جنابعالی حاضر به تجدید نظر در این انتخاب خود باشید. ما در سالهای اخیر از خود شما آموخته‌ایم که نباید موضوعی در کشور وجود داشته باشد که کسی جسارت طرح سئوال در باب آن را نداشته باشد! مگر خود شما بعضی از کشورهای اروپایی را سرزنش نکردید که مورد تردید قرار دادن هولوکاست در آنها ممنوع است آیا خود شما از آنان انتقاد نکرده‌اید؟
