به گزارش مشرق،‌ روز گذشته آقای روحانی بعد از کسالت چند روزه در سخنرانی خود گفت: موشکی از خاک کشور شلیک شده و مرکز تروریست‌ها را هدف قرار داده است، این درست است. آن‌هایی که این موشک را پرتاپ کردند، تلاش و فداکاری کردند اما چه کسی این موشک را طراحی و ساخته است؟ سازنده موشک دولت است، وزارت دفاع این موشک را ساخته...

پس از مخابره این جملات رسانه‌های مختلف و فعالان شبکه‌های اجتماعی هر یک از جهتی به نقد سخنان رئیس جمهور پرداختند؛ اما به‌نظر می‌رسد "هدف اصلی" از مطرح کردن این جملات آن هم در جلسه‌ای به میزبانی وزارت بهداشت، ورای کلمات استفاده شده باشد!

 مهم نیست موشک‌ها را چه کسی ساخته است. موشک‌ها را وزارت دفاع، سپاه یا هر نهاد دیگری با تفکر انقلابی و کار جهادی و شبانه روزی و البته اعتماد به جوانان با استعدادی از جنس حسن طهرانی مقدم ساخته‌اند.

اما مهم اینجاست که بدانیم ماشه موشک‌ها به‌دست کدام تفکر است.

امروز موشک‌ها با فرمان قاسم سلیمانی‌ها شلیک می‌شوند که این‌طور برای مردم نتایج ملموس دارند، نتایجی از جنس "حس امنیت" و فراتر از توافقات کاغذی رایج!

اگر ماشه موشک‌ها به‌دست تفکری بود که فتح الفتوحش برجام است، احتمالاً به سرانجام ماهواره برها و ماهواره‌های فضایی دچار می‌شدند که اخیراً گفته‌اند به‌دلیل مخارج بالا باید راهی موزه شوند!

و اما هدف اصلی چیست؟ چرا رئیس جمهور باز بر همان روال قبلی و حرکت در مسیر"حاشیه" تاکید دارد؟

 دوران وعده‌های مافوق تصور انتخاباتی به سر رسیده، هیجانات خوابیده و مردم با مجموعه‌ای از واقعیت‌ها روبه‌رو هستند! وعده‌ها را شنیده‌اند و حالا چورتکه های محاسباتی‌شان را به‌دست گرفته‌اند و در انتظار اقدام و عمل هستند! تابلوهای زمان شمار برای تحقق وعده‌ها روشن شده است...

از طرفی در ماه‌های اخیر، چالش‌های اساسی به وجود آمده که دولت را در جایگاه پاسخگویی قرار داده و مردم منتظر تحرک جدی دولت برای رفع این نگرانی‌ها هستند.

امروزه دولت و رئیس جمهور باید در مورد قراردادهای نفتی، ورشکستگی مؤسسات مالی، افزایش نرخ بیکاری، بحران آب و برق برخی استان‌ها چون خوزستان، تخلفات انتخاباتی، حقوق‌های نجومی و... پاسخگوی مردم باشد و به‌نظر  "دست خالی" دولت موجب شده تا رئیس جمهور، ساده‌ترین راه را انتخاب کند، لذا حاشیه سازی های اخیر را هم در همین پازل می‌توان تحلیل کرد.

منبع:صبح نو