به گزارش مشرق، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا روز جمعه ۳۰ ژوئن در یک کنفرانس خبری مشترک با همتای خود از کره‌جنوبی، مون جائه این، گفته که زمان صبر استراتژیک در برابر کره شمالی به دلیل برنامه هسته‌ای آن تمام شده و از یک پاسخ واضح و قاطع در مقابل این کشور گفت که به این منظور، در حال کار فشرده با کره‌جنوبی، ژاپن و شرکای امریکا در سراسر جهان است تا مجموعه‌ای از اقدام‌های دیپلماتیک، امنیتی و اقتصادی در برابر تهدیدی به نام کره‌شمالی را به کار گیرد. این برنامه ترامپ چندان دور از خط تهاجمی ترامپ علیه کره‌شمالی در این چند ماه از ریاست جمهوری‌اش نیست هر چند تفاوت معناداری دیده می‌شود. در واقع، ترامپ این خط تهاجمی را از زمان کارزار انتخابات ریاست جمهوری شروع کرده بود و در ماه‌های گذشته هم با اعزام ناو‌گروه نظامی به همراه ناو هواپیمابر کارل وینسون به آب‌های منطقه و پرواز بمب‌افکن ب ۵۲ بر آسمان شبه‌جزیره کره‌شمالی در ماه‌های گذشته آنقدر تند پیش رفت که بسیاری از تحلیلگران حرف از وقوع جنگ می‌زدند اما حالا در مجموعه اقداماتش علیه کره‌شمالی دست‌کم حرف مستقیمی از اقدام نظامی نمی‌زند.
هرچند ترامپ در همین کنفرانس مطبوعاتی موضوع دفاع از خود و متحدان امریکا در مقابل تهدیدات هسته‌ای کره‌شمالی را مطرح کرد و حتی در رویارویی با این کشور حرف از «گزینه‌های زیاد» زد، اما او برخلاف اقدامات تحریک‌کنند‌ه‌اش در ماه‌های گذشته حرفی از اقدام نظامی نزد. این در حالی است که او از تمام شدن صبر راهبردی امریکا در برابر کره‌شمالی می‌گوید؛ نکته‌ای که پیش از این معاونش، مایک پنس گفته بود و حالا ترامپ این موضوع را از زبان خود می‌گوید تا معلوم شود که عدم اشاره او به گزینه نظامی به معنای پاپس کشیدن از تغییر موضع استراتژیک امریکا در بحران شبه‌جزیره کره نیست. شاید ترامپ ملاحظه رئیس‌جمهور کره‌جنوبی را کرده بود که برخلاف رئیس‌جمهور سابق این کشور به طور کامل در اختیار کاخ سفید نیست و از همان ابتدای ریاست جمهوری‌اش حرف از گفت‌وگو با کره‌شمالی زده و این حرف با گزینه نظامی هیچ تناسبی ندارد. مون جائه این در همین کنفرانس مطبوعاتی مشترک موضع خود را تکرار کرد و در رویکرد مشترک خود با امریکا گفت‌وگو را در کنار تحریم قرار داد؛ ترکیبی که نشان آن در سخنان ترامپ دیده نشد. در این صورت، می‌توان گفت که ترامپ به دلیل ملاحظات سیاسی یک گام عقب نشست تا دست‌کم در این موقع حرفی از اقدام نظامی نزند اما در همین موقع، امریکا سلسله اقداماتی انجام داده تا معلوم بشود که اصل قضیه و درگیری کجاست.
وزارت خزانه‌داری امریکا یک روز قبل از دیدار ترامپ با مون جائه این، دو فرد، یک شرکت حمل و نقل و یک بانک چینی به نام داندونگ را به اتهام همکاری با کره‌شمالی تحریم کرد. هرچند استیون منوچین، وزیر خزانه‌داری امریکا گفته که هدف از این تحریم‌ها دولت چین نیست اما قرار گرفتن بانک چینی در این بسته تحریمی به همراه فروش یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلار تسلیحات به تایوان باعث شده تا چینی‌ها برداشت دیگری داشته باشند. تسوی تیان کای، سفیر چین در امریکا هر دو موضوع را مرتبط به هم دانسته که به گفته وی، باعث می‌شود به روابط چین با امریکا آسیب شدیدی وارد بشود و روزنامه چینی گلوبال‌تایمز، ارگان حزب کمونیست چین در این مورد بنویسد: «اوضاع اصلاً مطلوب نیست.
سیاست‌های امریکا برای فشار بر چین مسئله هسته‌ای شبه‌جزیره کره را حل نمی‌کند و تحریم‌های جدید نیز نوعی تازه از فشارهای واشنگتن است. » به این ترتیب، پکن وضع تحریم و فروش سلاح به تایوان را دو ابزار امریکا برای فشار بر خود می‌داند و شاید اظهارات شی جین پینگ، رئیس‌جمهور چین در یک روز بعد از دیدار ترامپ با مون جائه این و به مناسبت بیستمین سالگرد استقلال هنگ کنگ از بریتانیا بیشتر خطاب با امریکا بود. او گفت که حق حاکمیت ملی پکن بر هنگ‌کنگ خط قرمز چین است و با این گفته به دیگران و به احتمال زیاد امریکا و شخص ترامپ نشان داد نمی‌توانند از هنگ‌کنگ مثل تحریم و فروش سلاح به تایوان، به عنوان یک ابزار فشار استفاده کنند. به هر حال، پکن در مناقشه شبه‌جزیره کره و سیاست تهاجمی ترامپ بیش از پیونگ یانگ، خود را هدف این سیاست می‌داند و باید انتظار این رویه از فشار را بعد از این بر پکن داشت چرا که ترامپ نشان داده به جای پیونگ یانگ، این پکن است که کاسه صبر او را لبریز کرده است.
منبع: روزنامه جوان
