سرویس سیاست مشرق - این روزها روایت‌های متناقضی از وضعیت مالی دولت در رسانه‌ها منتشر می‌شود. از یک طرف وعده پرداخت 500 هزار تومان به ۵۰ میلیون مشمول سهام‌عدالت تا پایان سال به مردم داده می‌شود[1] و از سوی دیگر حسینعلی امیری معاون پارلمانی رئیس جمهور از وضعیت اسف‌بار اقتصادی دولت حکایت می‌کند و می‌ گوید:‌«شاید باورتان نشود اما آقای جهانگیری (معاون اول روحانی) سر ماه دنبال یه قران دوزار می‌گردد تا حقوق کارمندان و یارانه‌ها را جفت و جور کند.»‌

وی در این خصوص می‌افزاید:«‌دولت با کمبود امکانات و اعتبارات رو به رو است و به واقع تحریم‌ها شرایط سختی را برای کشور ایجاد کرده بود.»[2]

با این اوصاف انتقادات و گلایه‌های زیادی می‌توان از دولت داشت که در چند نکته این موارد بیان می شود.

1- مگر قرار نبود تحریم‌ها با برجام برود: دولت همواره از دستاوردهای مختلف برجام سخن می‌گوید،‌ برجامی که توسط رئیس‌جمهور فتح‌الفتوح و آفتاب تابان نامیده شد اما در موارد که مطالباتی از دولت می‌شود،‌ پاستورنشینان در موضعی مانند موضع معاون پارلمانی دولت از وضعیت کمبود امکانات و اعتبارات سخن می‌گویند. این درحالی است که در گذشته وقتی ولی‌الله سیف، رئیس بانک مرکزی و علی اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان از دستاوردهای تقریبا هیچ برجام و بدعهدی غرب سخن می‌گفتند دولت این موارد را نفی می‌کرد و مطرح می‌کرد این موارد مصرف خارجی دارند نه داخلی. همین‌جا باید پرسید که مگر قرار نبود که وقتی برجام آمد تحریم‌ها برود پس چرا حسینعلی امیری بیان می کند که تحریم‌ها هنوز پابرجاست و شرایط سختی را بر کشور حاکم کرده است؟

2- وعده‌های پرداخت سود سهام عدالت و کمک هزینه اجاره مسکن با چه پشتوانه‌ مالی انجام شده: دولت تدبیر و امید نشان داده که در وعده دادن و امید بخشی به مردم متبحر است. اما باید پرسید و بررسی کرد که تا چه میزان دولتمردان به وعده‌های خود جامعه عمل پوشانده‌اند. تناقضات فراوانی در سخنان دولتمردان در این ماه‌های واپسین دولت یازدهم وجود دارد و یکی از این موارد این است که چرا دولت با وجود ادعای کمبود امکانات چنین وعده‌هایی را به مردم می‌دهد؟

3- حقوق نجومی‌ بگیران چگونه تامین می‌شد؟: دولت همواره درمورد پرداخت یارانه نقدی به مردم بیان کرده که با مشکل روبرو است. روزگاری بیان می‌شود که شب واریز یارانه‌های نقدی به حساب مردم شب مصیبت عظمای دولت است و اینک بیان می‌شود که معاون اول رئیس جمهور سر ماه دنبال یه قران دوزار می‌گردد.[3] اما اگر دولت اینچنین دچار مضیقه مالی است چرا به برخی از افراد حقوق‌های نجومی بالای صدمیلیون تومان آنهم با تسهیلات مختلف از جمله حق تفریح فرزندان اعطا می‌کرد. نجومی‌بگیرانی که به بیان محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت برای دولت به مثابه ذخیره نظام هستند اما وقتی نوبت به مردم می‌رسد دولتی‌ها از مصیبت عظما سخن می‌گویند.[4]

4- مگر قرار نبود مردم آنقدر درآمد سرشار داشته باشند که پول یارانه‌های نقدی را به حساب نیاورند؟: در خردادماه سال 92 رئیس‌جمهور علاوه بر وعده‌های گزارش صد روزه به مردم، بیان داشت که دولت وی کاری خواهد کرد که مردم از درآمد سرشار بهره‌مند شوند تا جایی که اصلا پول یارانه‌های نقدی را به حساب نیاورند و از دریافت آن منصرف شوند. این در شرایطی است که به گفته معاون پارلمانی روحانی، دولت یازدهم در ماه‌های آخر در شرایطی قرار گرفته است که برای جفت و جور کردن مبلغ یارانه‌های نقدی به این در و آن در می‌زند.