سرویس جهان مشرق - وبسایت خبری «PanAm post» روز 2 ژانویه خبر داد که دولت راستگرای آرژانتین به توافقاتی با رژیم صهیونیستی برای خرید تجهیزات نظامی، ظاهرا برای مقابله با قاچاق مواد مخدر رسیده است. رییس جمهور آرژانتین، «مائوریسیو ماکری»، پرداخت 80 میلیون دلار را بابت خرید 4 فروند قایق گشتی برای استفاده در رودخانه Parana، تصویب کرده است. این رودخانه یکی از مبادی اصلی ورود حشیش به آرژانتین است. این قایق های گشتی قرار است با تجهیزات کامل و سیستم های یکپارچه مراقبتی با مرزبانی زمینی، در اختیار تشکیلات مرزبانی آرژانتین قرار گیرد.

هر کدام از این قایق ها مجهز به توپخانه، با یک توپ تایفون است که نارنجک 25 میلیمتری شلیک می کند. علاوه بر این هر قایق به یک توپ Querlikon با قابلیت شلیک نارنجک 20 میلیمتری و دو مسلسل کالیبر 50 مجهز است.

در 15 دسامبر گذشته، آرژانتین و رژیم صهیونیستی توافقنامه ای را برای خرید تجهیزات نظامی امضاء کردند که به تصویب رییس جمهور آرژانتین هم رسید.

در ماه نوامبر، وزیر امنیت ملی آرژانتین، خانم پاتریسیا بولریچ، شخصا به سرزمین های اشغالی سفر کرد تا از رادارها، دوربین ها و مراکز فرمان و کنترل مورد استفاده در گشت های مرزی بازدید کند.

قرار است تا پایان 2017، آرژانتین هواپیما، قایق گشتی، خودروهای زرهپوش و تفنگ های تهاجمی از اسراییل خریداری کند که مجموع هزینه آن 2.5 میلیارد دلار خواهد بود.

البته توافقات خرید نظامی در یکی دو سال اخیر میان این دو دولت منحصر به همین نمی شود. در 10 نوامبر 2015، خبرهایی از توافق دولت آرژانتین با صنایع نظامی اسراییل درباره خرید 14 فروند جنگنده «کفیر»(Kfir) منتشر شد. قرار شد که شرکت صنایع هوایی IAI رژیم صهیونیستی،  این جت های جنگنده نسبتا از رده خارج خود را که طراحی اصلی آن مربوط به دست کم 40 سال پیش است، به آرژانتین بفروشد. این جنگنده ها مدل ارتقاء یافته جنگنده های «داسو میراژ» فرانسه با سیستم های الکترونیک به روز شده هستند.

در آگوست 2015، نیروی هوایی آرژانتین جنگنده های میراژ خود را که بدنه اصلی جنگنده های آن را تشکیل می داد، بازنشسته کرد و این بهترین فرصت برای صنایع نظامی اسراییل بود که جنگنده های از رده خارج خود را به آرژانتین بیاندازد. البته ارتش آرژانتین ابتدا قرار بود جنگنده «گریپن» را از سوئد بخرد، لیکن به دلیل وتوی بریتانیا (که از زمان جنگ بر سر جزایر مالویناس، آرژانتین را تحریم نظامی کرده) خرید این جنگنده‌ها برای آرژانتین میسر نشد، چرا که بسیاری از قطعات این مدل توسط شرکت‌های انگلیسی تهیه می‌شود.

یک رابطه قدیمی

سابقه روابط نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی به دهه‌ها قبل، و چند سال بعد از تشکیل غده سرطانی اسراییل در 1948 باز می‌گردد. آرژانتین اولین کشور آمریکای جنوبی بود که خیلی زود رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخت.

یکی از مهم ترین و البته معدود کتاب‌هایی که درباره پیوندهای اسراییل با کشورهای آمریکای لاتین نوشته شده، کتاب «اسراییل و آمریکای لاتین: یک پیوند نظامی»(1986) نوشته «بیشارا باه باه»Bishara Bahbah است. او در این کتاب برآورد کرد که دست کم 50 تا 60 درصد صادرات تسلیحاتی اسراییل در آن مقطع (دهه 1980) به کشورهای آمریکای لاتین انجام می‌گرفت.

به نوشته باه باه، فقط در سال 1980، یک سوم صادرات نظامی رژیم صهیونیستی به دو کشور آرژانتین و السالوادور انجام گرفت. طبق اسناد این کتاب، در دهه 1980، مهم‌ترین پیوند صهیونیست‌ها با آمریکای لاتین، پیوند تسلیحاتی بود. در 1983، 18 کشور آمریکای لاتین از رژیم صهیونیستی سلاح خریداری کردند. گفتنی است که بیشتر این تسلیحات نه برای مقاصد دفاعی در برابر تهدیدات خارجی، که برای سرکوب ناراضیان داخلی و خیزش‌های مردمی چپ‌گرایانه بود. از اواسط دهه 1960 تا اواخر دهه 1980، بیشتر کشورهای آمریکای لاتین توسط دیکتاتوری‌های نظامی وابسته به آمریکا اداره می‌شدند که با جنبش‌های مردمی ملی‌گرا و ضدامریکایی در کشورهای خود می‌جنگیدند.

 

در آرژانتین، این جنگ که با پشتیبانی همه جانبه دولت آمریکا و با طراحی و هدایت سازمان سیا و دیگر نهادهای اطلاعاتی همپیمان واشینگتن، از جمله موساد اسراییل، انجام می‌گرفت، در تاریخ به «جنگ کثیف» در آرژانتین معروف است.

در 1978، ژنرال «مردخای کور»، فرمانده کل نیروهای نظامی اسراییل شخصا به آرژانتین سفر کرد تا معاملات تسلیحاتی پر منفعتی را با دیکتاتوری نظامی این کشور جوش دهد.

در 1981، 12 تا 17 درصد کل واردات سلاح آرژانتین توسط «خونتای نظامی» حاکم بر این کشور، از رژیم صهیونیستی بود.

جالب این جاست که در دوران حکومت نظامی‌های راست‌گرای شبه فاشیست بر آرژانتین (1983-1976) دولت این کشور به داشتن رفتارهای «یهودستیزانه» مشهور بود.

 

به علاوه، آرژانتین در کنار برزیل، پناهگاه بسیاری از افسران نازی آلمانی بود که بعد از جنگ دوم جهانی به آمریکای جنوبی گریخته بودند. اما برای صهیونیست‌ها ظاهرا این مایل چندان اهمیتی نداشت تا وقتی که پای منفعت های سرشار حاصل از قراردادهای نظامی در میان بود.

به علاوه صهیونیست ها، از دهه 1960 سرمایه گذاری های زیادی در بخش کشاورزی و همچنین برنامه های تربیت و کادرسازی در جوانان(با الگوگیری از برنامه هایی چون «نهال» و «قادنا» در خود اسراییل) در آرژانتین انجام می داد.

مساله آیشمن

در سال 1961، وقتی دولت آرژانتین از هیات رژیم صهیونیستی برای شرکت در صد و پنجاهمین سالروز استقلال آرژانتین دعوت کرد، یک هواپیمای خطوط هوایی اسراییل (ال عال) یک تیم عملیاتی مشترک موساد/شین بت را هم با ماموریت دزدیدن یک تبعه آلمانی مقیم آرژانیتن به این کشور فرستاد. ماموریت آن‌ها، دزدیدن ریچارد کلمنت و انتقال او به اسراییل بود. ریچارد کلمنت در واقع «آدولف آیشمن»، افسر رده بالای  SS بود که از آلمان فرار کرده بود و با هویت جعلی در آرژانتین زندگی می‌کرد. تیم عملیاتی اسراییل او را دزدید و به سرزمین‌های اشغالی برد. آیشمن در آن جا محاکمه و سپس اعدام شد.

مقامات آرژانتین از این کار اسراییلی‌ها به شدت خشمگین شدند و به سازمان ملل به خاطر نقض حاکمیت ملی خود شکایت بردند، ولی طبق معمول، این شکایت به جایی نرسید.

صهیونیست‌ها به بهانه نقش آیشمن در آن چه «هالوکاست» یهودیان اروپای شرقی خوانده می‌شد، او را دزدیدند و اعدام کردند. اما مساله این جاست که، علی رغم تبلیغات سنگین و بی‌وقفه صهیونیست‌ها روی مساله «هالوکاست» یهودیان توسط آلمان نازی، در همان مقطع میان آژانس جهانی یهود و SS آلمان نازی، همکاری تنگاتنگی برای هدایت هر چه بیشتر یهودیان اروپا به سرزمین فلسطین تحت قیمومت بریتانیا وجود داشت. آیشمن، افسر رده بالای اس اس، مسلط به زبان‌های عبری و ییدیش (زبان یهودیان آلمان) یکی از مهره‌های اصلی این همکاری بود. تصور کنید که آیشمن زمانی تصمیم می‌گرفت که در آرژانتین خاطرات دوران جنگ دوم جهانی خود را بنویسد و منتشر کند. آن گاه بود که بسیاری از رازها از پرده بیرون می‌افتاد یک رسوایی عظیم برای صهیونیست‌ها به وجود می‌آمد. پس بهترین کار برای رژیم اسراییل، ربودن آیشمن از یک کشور ضعیف و با نفوذ کم در عرصه جهانی، محاکمه و اعدام او در قالب محاکمه قانونی بود.

اقلیت کم شمار، ولی پرنفوذ

حقیقت این است که جمعیت یهودیان آرژانتین حدود 180 هزار نفر و تقریبا 4 درصد جمعیت 43 میلیون نفری این کشور است. با این حال، لابی صهیونیست‌ها در آرژانتین، یکی از قوی‌ترین لابی‌ها در سراسر دنیاست.

سفارت رژیم صهیونیستی در بوئنوس آیرس، با کمک سازمان‌ها و گروه‌های لابی مختلف یهودیان و رسانه‌های تحت کنترل صهیونیست‌ها بود البته با پشتیبانی نامحدود سفارت آمریکا، شبکه‌ای گسترده و پرنفوذ، شبیه تار عنکبوت دور آرژانتین تنیده‌اند و تمام قد از منافع اسراییل دفاع می‌کنند. شماری از این سازمان‌ها در درون آرژانتین و سازمان‌های بین‌المللی صهیونیست پشتیبان آن‌ها به این قرار هستند:

DAIA (نمایندگی انجمن‌های اسراییلی آرژانتین)، AMIA (انجمن متقابل آرژانتین و اسراییل)، OSA (سازمان صهیونیستی آرژانتین)

همتایان بین‌المللی آن‌ها: AIPAC‌ (کمیته روابط عمومی اسراییل در آمریکا)، AJC (کمیته یهودیان آمریکا)، WJC (کنگره جهانی یهود)، ADL (اتحادیه ضد افتراء)، B'Nai B'Rith، کنگره یهودیان آمریکا، مرکز شمعون ویزنتال، کنفرانس رووسای سازمان‌های اصلی یهودی آمریکا و ....

انفجارهای بوئنوس آیرس، بمب تبلیغاتی صهیونیست‌ها

در 17 مارچ 1992، ساختمان سفارت رژیم صهیونیستی در بوئنوس آیرس با انفجاری قدرتمند و شدید منفجر شد. شدت انفجار به حدی بود که کل ساختمان به کل ویران شد و دست کم 29 نفر از ساکنان آن کشته شدند.

در 18 جولای 1994، ساختمان «مرکز متقابل اسراییل و آرژانتین (مقر مشترک دو لابی آمیا و دایا) منفجر شد و این بار هم با نابودی کامل ساختمان، 85 نفری که در آن بودند کشته شدند.

هر دوی این انفجارها در زمان ریاست جمهوری «کارلوس مِنِم» رخ داد که به شدت طرفدار آمریکا بود و در زمان او روابط بوئنوس آیرس و واشینگتن اوج گرفت. او در همان روز وقوع هر دو انفجار، از FBI، سیا، موساد و ارتش اسراییل درخواست کرد که برای تحقیقات درباره این رویدادها وارد عمل شوند. کارلوس منم سال‌ها رابطه نزدیکی با سفارت‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی در آرژانتین داشت.

در واقع ماموران نظامی و اطلاعاتی اسراییل و آمریکا، بلافاصله در محل انفجارها حاضر شدند و مثلا «شواهد» را جمع آوری کردند. همان «شواهدی» که قرار بود به محکوم کردن حزب الله لبنان، سوریه و در نهایت ایران بیانجامد!

در واقع خیلی زود، روایت موساد و سیا از پرونده، با کمک همان شبکه عنکبوتی صهیونیست‌ها (بازوهای سیاسی، اطلاعاتی و رسانه‌ای) تبدیل به «روایت رسمی» از این دو رویداد شد. به گزارش سفارتین (آمریکا و رژیم صهیونیستی) هر دو انفجار با کوبیدن دو خودروی بمب گذاری شده انتحاری به ورودی ساختمان‌ها صورت گرفت: در انفجار سفارت (1992) یک کامیون پیکاپ اف-100 و در ساختمان امیا (1994) یک ون «ترافیک» رنو.

این جاست که پیچیدگی‌های روایت‌های «رسمی» آغاز شد. برای مثال، هیچ گاه اثبات نشد که چنین خودروهایی اصولا وجود داشته است. تنها مدرک، یک پلاک کامل خودروی وَن رنو بود که کاملا سالم به دست کارشناسان «موساد» افتاد. این در حالی است که بررسی های فنی انفجارها نشان می‌داد که مواد منفجره به کار رفته از نوع تمام-ویرانگر بود که در درون ساختمان کار گذاشته و باعث انهدام کامل آن شود. این هر دو انفجار، درست شبیه انفجار سال 1946 در هتل «شاه داوود» اورشلیم (بیت المقدس) بود. این هتل محل استقرار تشکیلات قیمومت بریتانیا بر فلسطین بود و فرمانده این عملیات تروریستی که توسط سازمان شبه نظامی صهیونیست‌ها «ایرگون زوال» Irgun Zval انجام گرفت، کسی نبود جز مناخیم بگین، نخست وزیر آینده رژیم صهیونیستی که در 1978، به خاطر امضای قرارداد سازش با انور سادات، رییس جمهور وقت مصر، نامزد جایزه «صلح» نوبل شد!

همچنین، «آکادمی ملی مهندسان آرژانتین»، در بررسی مستقل خود از صحنه انفجار آمیا، نتیجه گرفت که انفجار این ساختمان بنا به شواهد فنی، از درون ساختمان انجام گرفت و بمب ها در داخل ساختمان به دقت تعبیه شد که کل ساختمان به طور کامل منهدم شود. این گزارش مورد پذیرش قاضی دیوان عالی آرژانتین، آدولفو واسکز، قرار گرفت. ولی انتشار آن انتقاد شدید سفیر وقت اسراییل در آرژانتین، اسحاق آویرام، را در پی داشت.

اتفاقا، شماری از تحلیل گرانی که آن دو رویداد را در نیمه اول دهه 1990 بررسی می‌کردند، یکی از سناریوها را به مساله سازش رژیم صهیونیستی با سازمان آزادیبخش فلسطین و توافق اسلو بین یاسر عرفات و اسحاق رابین مربوط دانسته‌اند. به این معنا که شماری از نخبگان نظامی و اطلاعاتی فوق راست‌گرا و ضد سازش رژیم صهیونیستی، ترتیب‌دهنده این انفجار بودند تا هم توافق با فلسطینی‌ها را زیر سوال ببرند و هم ابزاری تازه برای اجماع سازی علیه جمهوری اسلامی ایران به دست آورند.

در واقع طبق تحلیل این کارشناسان مستقل، می توان انگشت اتهام را در این حملات با «پرچم دروغین»false flag، متوجه گروه های صهیونیست افراطی درون اسراییل و حتی آمریکا دانست، که حتی از قربانی کردن خود یهودیان هم جهت امتیازگیری در عرصه بین المللی ابایی ندارند.

البته از وجهی دیگر، پرونده آمیا و سفارت اسراییل، یکی از بزرگ ترین مدارک فساد سیستمی در تاریخ آرژانتین هم هست. پرونده این دو بمب گذاری، بعد از گذشت بیش از 20 سال، یک بار برای همیشه به طور کامل و بی طرفانه رسیدگی نمی شود تا همه زوایای آن روشن گردد، و این چیزی نیست جز مداخلات گسترده دولت های آمریکا و رژیم صهیونیستی، سیا، اف بی آی، موساد و سازمان ها و لابی های قوی صهیونیستی در درون و بیرون آرژانتین. این نفوذ به قدری زیاد بود که ان ها توانستند آدم خود، «آلبرتو نیسمان»، یک آرژانتنی «یهودی تبار»، را که دست کم سابقه ده سال روابط نزدیک با اسراییلی‌ها را داشت، به عنوان دادستان ویژه پرونده تحمیل کنند.

البته نفوذ لابی اسراییل در جریان رسیدگی به این پرونده جنجالی، به پیش از نیسمان و همان شروع رسیدیگی بر می گردد. اولین قاضی فدرالی که مسوول رسیدگی به پرونده شد، یعنی «خوان گالیانو»، آن چنان توسط سازمان آمیا خریداری شده بود که یک رسوایی بزرگ به بار آورد.

 

جریان از این قرار بود که آمیا 400.000 دلار در اختیار گالیانو قرار داد تا یک دلال خرده پای ماشین که زندانی بود با نام «کارلوس تِیلدین» carlos telleldin را به شهادت دروغ در پرونده ترغیب کند. قرار بود تِیلدین مدعی شود که با همکاری 4 افسر پلیس بوئنوس آیرس خودرو و سایر تجهیزات مورد نیاز برای انفجار آمیا را برای عواملی از حزب الله لبنان فراهم کند. گالیانو با همین شاهد دروغین حکم دستگیری دست کم 20 افسر پلیس را داد و ادعانامه ای علیه حزب الله، سوریه و ایران تنظیم کرد. اما کار او وقتی خراب شد که ویدیوی صحبت های او با تیلدین در یکی از شبکه های تلویزیونی آرژانتین پخش شد و خیلی زود او را از کار برکنار کردند.

درباره روابط دادستان کشته شده پرونده، آلبرتو نیسمان هم روابط با لابی اسراییل به خوبی مستند شده است. دکتر «آدریان سالبوچی»، روزنامه نگار و پژوهشگر آرژانتینی که جزو کارشناسان شاخص پرونده بمب گذاری های بوئنوس آیرس است و مقالات زیادی در این باره نگاشته، برخی از مصادیق این ارتباط را چنین برشمرده است: نیسمان در اواخر سال 2007، مهمان ویژه اجلاس سالانه کنگره یهودیان آمریکا بود. در مارچ 2009، او در کتابخانه هالوکاست کوئینزبورگ شهر نیویورک سخنرانی کرد. در اواخر 2008، نیسمان یک گزارش کامل درباره وضعیت پرونده به دیوان عالی «اسراییل»! در تل آویو ارایه کرد.

سفیر اسراییل در آرژانتین(2000-1993)، اسحاق آویرام، در 2 ژانویه 2014، گفت: "همه آن‌هایی که مرتکب حملات تروریستی علیه ساختمان آمیا شدند، به دنیای دیگر فرستاده شدند. ما (اسراییل) این کار را کردیم."

روزنامه اسراییلی هاآرتز در مقاله ای در 4 ژانویه 2014 با عنوان «گاف دیپلماتیک سفیر سابق اسراییل درباره بمب گذاری های بوئنوس آیرس»، بیان این مطلب از جانب او را تایید کرد.

دانیل گازیت Daniel Gazit دیگر سفیر پیشین اسراییل در آرژانتین، در مارچ 2010، در مصاحبه با هفته نامه آرژانتینی «پرفیل»Perfil، درباره انفجار سفارت رژیم در 1992 گفت: "(اسراییل) می‌داند چه کسی پشت حمله 1992 به سفارت ما بود، چه کسی آن را سازماندهی کرد، چه کسی دستور را دریافت کرد، چه کسی انجامش داد، اسامی و همه چیز....به حساب همه (آن‌ها) رسیده شد (کشته شدند)."

در زمان انتشار این مصاحبه، سفارت اسراییل در آرژانتین مجبور شد توضیحی به رسانه ها بدهد مبنی بر این که کلام سفیر درباره این که "‌به حساب همه رسیده شد" بد منتقل شده و منظور سفیر این بوده که اسراییل متوجه بوده که چه کسی پشت ماجراست.

به علاوه، مشاور رییس جمهور اسبق آرژانتین در سال های 1992-1990، و نماینده پیشین پارلمان، «خوان گابریل لاباکه»، در 26 فوریه 2015 به خبرگزاری فارس گفت:

" انفجار آمیا برای دلسرد کردن نخست وزیر اسبق اسراییل، اسحاق رابین، از امضای قرارداد صلح با فلسطینی ها انجام گرفت و شین بت (سازمان اطلاعات و امنیت داخلی اسراییل یا شاباک) پشت انفجارهای بوئنوس آیرس و انفجار آمیا بود." او افزود که انفجار آمیا محصول نزاع داخلی درون رژیم صهیونیستی بر سر امضا کردن یا نکردن قرارداد سازش با فلسطینی‌ها بود.

در فوریه 2013، رییس جمهور ملی‌گرای وقت آرژانتین، خانم کریستینا فرناندز د کرشنر، علنا به رییس جامعه یهودی آرژانتین تاخت و او را به ارتباط با سازمان‌های جاسوسی خارجی متهم کرد که به دنبال طرح ریزی عملیات تروریستی در خاک آرژانتین هستند.

«گیرمو بورگر»Guillermo Burger، رییس آمیا، در پی امضای تفاهمنامه میان وزیر خارجه ایران و آرژانتین، برای ایجاد کمیته مشترک بررسی پرونده آمیا، علنا تهدید کرد: "‌این می‌تواند منجر به سومین بمب گذاری در آرژانتین(بعد از سفارت و آمیا) شود"

کرشنر بعد از این اظهارات بورگر، در توئیتی نوشت:

"‌من با نگرانی، اظهارات گیرمو بورگر، رییس آمیا، را درباره توافق با ایران خواندم. شما(بورگر) از کجا می‌دانی که این توافق این قدر خطرناک است؟ اگر حمله ای طراحی شده، مرتبط با توافق با ایران، وجود دارد، چه کسی طراح و چه کسی مجری آن است؟"

گانگسترهای ساخت اسراییل در آمریکای لاتین

علاوه بر وجود شبکه اختاپوسی سیاسی-اطلاعاتی-رسانه‌ای اسراییل در آرژانتین و کل آمریکای لاتین، این رژیم سابقه تشکیل گروه‌های شبه نظامی راست‌گرا را هم در این قاره دارد. برای مثال، سازمان مسلح AUC (نیروهای متحد دفاع از خود در کلمبیا)، که ساختاری شبیه سازمان فالانژهای لبنان در دهه 1980 دارد، دست پرورده اسراییل است. به گزارش الجزیره(5 ژوئن 2003) کارلوس کاستائو، رهبر این سازمان، در زندگینامه‌ای که از خود منتشر کرده است، به صراحت اعتراف می‌کند که در اسراییل آموزش نظامی و سازماندهی دیده است.

طبق این گزارش، اسراییل نه تنها در 1983 کاستائو را در اسراییل آموزش داد، که تیمی از مستشاران اطلاعاتی و نظامی خود به کلمبیا فرستاد تا افراد کاستائو را که بعدا در 1997 سازمان AUC را تشکیل دادند، تعلیم دهند.

50 نفر از بهترین افراد تعلیم دیده در کلمبیا، بورس آموزشی از تل آویو گرفتند و برای آموزش تکمیلی راهی سرزمین‌های اشغالی شدند. AUC با حدود 10 تا 12 هزار شبه نظامی، یکی از قوی‌ترین سازمان‌های شبه نظامی در کل قاره آمریکاست. تسلیحات این سازمان هم توسط رژیم صهیونیستی، از طریق پایگاه‌های اطلاعاتی این رژیم در گواتمالا و پاناما تامین می‌شود.

در همین گزارش الجزیره، به سابقه روابط نظامی اسراییل با رژیم‌ها و گروه‌های دست راستی طرفدار آمریکا در آمریکای لاتین، از مکزیک تا شیلی، هم اشاره شده است.

روابط این رژیم با کشورهای آمریکای لاتین، از همان سال‌های اولیه تشکیل رژیم منحوس صهیونیستی آغاز شد و این روابط در همه این سال‌ها منحصر به فروش تسلیحات نبوده است.

اسراییل در زمینه مستشاری، آموزش و سازماندهی اطلاعاتی و نیروهای ضدشورش، دست کم با ال سالوادور، آرژانتین، گواتمالا، نیکاراگوئه و کلمبیا همکاری نزدیک داشت.

برای نمونه، در السالوادور، اسراییل همکار پلیس مخفی بی‌رحم و مخوف رژیم راست‌گرای این کشور موسوم به ANSESAL بود که سرکوب جنبش‌های مردمی و ملی‌گرایانه و ضدامریکایی را بر عهده داشت. این پلیس مخفی با کمک اسراییل، جوخه‌های مرگی به راه انداخت که هزاران السالوادوری بی‌گناه را از بین برد.

اسراییل همین کمک‌ها را در اختیار رژیم دیکتاتوری آرژانتین در دهه 1970 و 1980 می‌گذاشت که مخالفان آزادیخواه خود را بی‌رحمانه قلع و قمع می‌کرد. جالب این که خونتای نظامی حاکم بر آرژانتین، به تفکرات و رفتارهای واقعا یهودستزانه معروف بود، ولی این کوچک‌ترین خللی در کمک صهیونیست‌ها به آن ها ایجاد نمی‌کرد.

اما سیاه‌ترین نقش آفرینی را موساد و مستشاران نظامی اسراییل در نیکاراگوئه در دهه‌های 70 تا 90 میلادی داشتند که رژیم دست راستی این کشور، بیشتر سرخپوست‌های بومی نیکاراگوئه را بی‌رحمانه نابود کرد تا ریشه انقلاب ساندنیستی را بخشکاند. طبق برآوردها، حدود 200 هزار نفر در جریان یکی از بزرگ‌ترین کارزارهای به اصطلاح ضدشورش تاریخ، توسط رژیم فاشیست نیکاراگوئه کشته شدند که بیشتر آن‌ها بومیان سرخپوست بودند. و البته این رژیم یک همدست اصلی داشت که کسی نبود جز رژیم کودک کش اسراییل.

اسراییل دست کم در 4 دهه گذشته، انواع جنگنده‌ها، زرهپوش‌ها و تسلیحات سنگین را به رژیم‌های سرکوب گر و خونریز آمریکای لاتین فروخت. بسیاری از اسناد اطلاعاتی آمریکا که مربوط به اوایل دهه 1980 هستند و در سال های اخیر از طبقه بندی محرمانه خارج شده اند، نشان از نقش آمریکا در حمایت از پشتیبانی اسراییل از رژیم های دیکتاتوری آمریکای لاتین دارد.

سرهنگ الیور نورث، عضو شورای امنیت ملی آمریکا در زمان ریگان(کسی که در ماجرای مک فارلن، عضو تیمی بود که برای مذاکره با برخی مقامات ایرانی در دهه 60 مخفیانه به ایران سفر کرد)، در سندی مربوط به 1983 نوشته بود: " همان طور که دیروز با شما مطرح کردم، من از سیا، پنتاگون و وزارت خارجه خواسته ام که به اسراییل در ارایه پیشنهاد کمک به (رژیم‌های) گواتمالا و السالوادور، کمک کنند."

سفیر وقت آمریکا در گواتمالا، «فردریک چاپین»، در سند دیگری مربوط به همان سال، حتی از این هم صریح تر سخن می گوید: " ما دلایل خوبی داریم که باور کنیم دوستان خوب ما، اسراییلی ها، آماده هستند تا به طور گسترده تجهیزات نظامی در اختیار دولت گواتمالا بگذارند، یعنی کمک اعتباری به مدت 20 سال....من اهمیت اعطای وام های کلان به اسراییل را برای خرج کردن در حیاط خلوت ما(آمریکای لاتین) قبلا روشن کرده ام."

به بیان دیگر، در زمانه ای که به دلیل رو شدن اسناد و مدارک نقض فاحش حقوق بشر در رژیم های جنایتکار منطقه آمریکای لاتین، آمریکا نمی خواست مستقیما متهم به کمک به آن ها شود، کاملا دست اسراییل را در کمک به آن ها برای سرکوب جنبش های مردمی و ملی گرایانه بازگذاشته بود و خود به طور گسترده اسراییل را در این زمینه پشتیبانی می کرد.

 

https://ukdefencejournal.org.uk/argentina-to-purchase-14-kfir-fighter-jets/

http://www.hempyreum.org/en/75574

http://en.mercopress.com/2010/03/15/israel-discloses-information-on-terrorist-attack-against-embassy-in-argentina

http://www.globalresearch.ca/argentinas-president-accuses-her-countrys-zionist-lobby-of-plotting-against-buenos-aires/5324124

https://panampost.com/raquel-garcia/2016/12/09/argentina-and-the-united-states-partner-to-fight-financing-of-terrorism/

http://www.hadassahmagazine.org/2007/02/12/profile-ileana-ros-lethinen/

http://theiranproject.com/blog/2013/07/06/argentinas-prosecutor-general-backs-iran-against-us-israeli-lobbies/

http://www.veteranstoday.com/2015/05/01/cristina-of-argentina-target-of-israeli-false-flag-attack/

http://www.globalresearch.ca/argentina-a-case-study-of-israels-zionist-wall-street-destabilization-campaign/5445492

http://en.farsnews.com/newstext.aspx?nn=13931209001107

http://www.thirdworldtraveler.com/Israel/Israel_LAmer_ILAMC.html

http://www.ihr.org/leaflets/jewishlobby.shtml

http://www.aljazeera.com/archive/2003/06/2008491463219614.html

https://www.academia.edu/10540696/Chronicles_Israeli_Involvement_in_Latin_America?auto=download