سرویس سیاست مشرق -  استالین دومین رهبر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی است. او را می توان معمار واقعی سوسیالیسم بروکراتیک شوروی دانست. زیرا لنین چهار سال پیش از انقلاب بلشویکی به علت بیماری شدید عملا از قدرت کنار رانده شده بود و در سال 1924 میلادی نیز مرد. کشور شوروی را عملا و در معنای واقعی استالین بنا کرد. استالین فردی کم مایه و خدعه کار و مستبد بود که در اواخر عمر گرفتار پارانویا (بد بینی بیمارگونه) نیز شده بود او در سال های طولانی فرامانروایی بر روسیه شوروی عده زیادی از مردم این کشور و تقریبا همه بلشویک های اولیه و هم حزبی های سابقش را به قتل رساند و نوعی نظام ظلم و جنایت بر پا کرد. استالین سیاستمداری خشن بود که شخصیت بیمار داشت گفته می شود که او حتی ولادیمیر لنین و نیز ماکسیم گورکی را به قتل رسانده است.

ژوزف ویساریونویچ جوگاشویلی که بعد ها به ژوزف استالین معروف شد در سال 1878 میلادی در شهر گوری Gori گرجستان در خانواده فقیر یک کفش‌دوز به دنیا آمد. پدرش مردی الکلی بود و در آمد ناچیزش را صرف اعتیاد الکل می کرد. مادر ژوزف از راه رختشویی زندگی شان را تامین می کرد. ژوزف در سال 1888 به تحصیل در مکتب خانه کلیسای گوری مشغول شد و شش سال بعد به مدرسه علوم دینی ارتدوکس در تفلیس رفت. اما آشنایی با افکار مارکسیستی استالین را از تحصیل در مدرسه کلیسا منصرف نمود. ژوزف در اوت 1898 به یک گروه کوچک سوسیالیستی در تفلیس پیوست و فعالیت سیاسی علیه رژیم تزاری را آغاز کرد. او در سال 1910 نام مستعار استالین (به معنای مرد پولادین) را برای خود انتخاب کرد. 

در پی به قدرت رسیدن بلشویک ها در روسیه (1917میلادی) استالین سمت کمیساریای امور ملت ها را به دست آورد و در سال 1922 به مقام دبیر کلی حزب بلشویک (مقامی که آن زمان بی ارزش و تشریفاتی بود) رسید. خلا ناشی از بیماری و سپس مرگ لنین (که برخی اسناد گویای نقش استالین در آن است) و نقش پنهان استالین در حزب بلشویک به منظور تقویت جایگاه خود سرانجام موجب گردید که تدریجا از سال 1924 میلادی به بعد او بر مقدرات روسیه شوروی حاکم شود.

استالین با تکیه بر طیفی از بوروکرات های قدرت طلب وارد حزب بلشویک شده بود مخالفان خود را با ترفندهای مختلف از سر راه برداشت و از اواخر دهه 1930 به حاکم خودکامه روسیه شوروی بدل گردید. استالین در روسیه نوعی نظامی سوسیالیسم بوروکراتیک ناکار آمد را حاکم نمود و با توجه به فرصتی که جنگ جهانی دوم برایش پدید آورد به گسترش آن در اروپای شرقی پرداخت. استالین در سال 1953 میلادی به صورتی مشکوک درگذشت.

استالینیسم چیست؟

آنچه استالینیسم نامیده می شود مجموعه مفاهیم و برنامه ها و اصول سیاسی – اقتصادی است که در دوران حکومت استالین در روسیه تزاری ظهور کرده و حاکم بود. استالینیسم را یکی از متفرعات و ضمایم مارکسیسم کلاسیک دانسته اند. استالینیسم دارای رئوسی است که اینگونه آن را بر میشماریم.

تاکید گذار از کشاورزی و اقتصاد مبتنی بر کشاورزی به اقتصاد صنعتی مدرن مبتنی بر جمع انگاری (کلکتیویسم) تکنیکی. 

خفقان سیاسی در جامعه و در درون حزب کمونیست،

 سیطره سیاسی – اقتصادی – فرهنگی بروکراسی حزبی که خود را هوادار و مدافع منافع کارگر می دانست. 

بر اساس این تئوری استالین و استالینیست ها مدعی بودند که ساختمان سوسیالیسم در یک کشور می تواند آغاز شود و به سرانجام برسد. ( در حالی که عده ای از تئوریسین های حزب کمونیست و دولت شوروی مدعی بودند که امکان به پایان بردن ساختمان سوسیالیسم در یک کشور وجود ندارد) 

 رویکرد استیلاجویانه و منفعت طلبانه حزب کمونیست شوروی با دیگر احزاب کمونیست و تبدیل انترناسیونالیسم پرولتری به محملی تئوریک برای توجیه سیطره حزب کمونیست شوروی و شخص استالین.

 

کیش شخصیت استالین و غلبه روحیه قدرت طلبانه بوروکراتیک بر اعضای حزب و تضعیف روحیه پایبندی های ایدئولوژیک.

استالینیسم صورت تئوریک و برنامه استراتژیک تامین و حفظ منافع طبقه نوظهور بوروکراسی حزبی ای بود که پس از انقلاب اکتبر در شوروی به قدرت رسیده بود. آغاز استالینیسم را می توان سال 1924 دوران تحکیم آن را دهه 1930 دانست.