به گزارش مشرق، لابی‌های تصمیم‌گیری در دولت آمریکا را می‌توان به قمارخانه‌های لاس‌وگاس تشبیه کرد. این لابی‌ها به دو گروه اصلی و چندین گروه فرعی تقسیم می‌شوند. لابی‌هایی که در گفتار با هم در تضاد هستند، اما در عمل یک خط‌مشی را دنبال می‌کنند.
پرونده کُردها برای واشنگتن پرونده پر سودی است که کم اهمیت‌تر از سایر پرونده‌ها نیست. کُردها برای واشنگتن چون «اسب تروآ» هستند که به واسطه آن در مرحله آتی می‌توانند به اهداف خود برسند.
پس از سوختن برگه گروه‌های مسلح «میانه‌رو» واشنگتن، «کُردها» تنها گزینه آمریکایی‌ها در سوریه بودند، به ویژه آنکه آنها همانند گروه‌های مسلح دارای افکار و اندیشه‌های افراطی نبودند، «کُردها هویتی قومی و نه طایفه‌ای داشتند».
این هویت کُردی به واشنگتن اجازه می‌داد، طرح گروه‌های مسلح میانه‌رو را در قالب کُردها پیاده کند و خود را از باتلاق گروه‌های مسلح درگیر در سوریه نجات دهد.
به این ترتیب آمریکایی‌ها حمایت خود را از کُردها و به طور مشخص گروهی که به «نیروهای سوریه دموکراتیک» معروف شدند و کُردها و عرب‌ها و عناصری از حزب «اتحاد دموکراتیک» به رهبری «صالح مسلم» و شماری از کمیته‌های دفاع مردمی را با اکثریت کُردها دربرمی‌گرفت.
به همین دلیل نبرد منبج و دیگر نبردهای کُردها با حمایت سیاسی و پوشش رسانه‌ای گسترده آمریکایی‌ها مواجه شد تا به دنبال خود خشم و غضب آنکارا داشته باشد.
حمایت آمریکا همچنان ادامه داشت و در نبرد کُردها علیه داعش در مرزهای ترکیه به اوج خود رسید و موجب شد، آنکارا از واشنگتن بخواهد، بین پرونده ترکیه و پرونده آنکارا یکی را انتخاب کند.
موضع آنکارا، کاخ سفید را به عقب نشینی واداشت. واشنگتن حمایت علنی خود را کاهش داد و تلاش کرد، از شدت تنش پیش آمده بکاهد. اما پرونده کُردها موضوعی نبود که آنکارا در قبال آن انعطاف داشته باشد.
کُردها برای آنکارا همواره تهدید بزرگی شمرده می‌شوند و یکی از عوامل نزدیکی ترکیه به روسیه بودند، چون بسیاری از محافل این نزدیکی را واکنش ترکیه به حمایت از آمریکا از کُردها دانستند.
سوال این است: آیا آمریکا به خاطر ترکیه از کُردها چشم پوشی خواهد کرد؟ وزارت خارجه آمریکا تاکنون واکنشی نسبت به گزارش‌هایی که عنوان می‌کردند، آنکارا و واشنگتن درصدد واداشتن کُردها به خروج از شهر منبج هستند، نشان نداده و تنها به بیان اینکه در صحت آنها تردید هست، اکتفا کرد.
آمریکایی‌ها هم اکنون برسر دو راهی مانده‌اند، از یک‌سو نمی‌خواهند، ترکیه را به عنوان هم‌پیمان خود در پیمان ناتو از دست بدهند، در همان حال چشم پوشی از کُردها نیز برایشان دشوار است.
کاخ سفید به خوبی می‌داند، چشم پوشی از کُردها، آنها را به روس‌ها نزدیک خواهد کرد و این نزدیکی به معنای بهره برداری از آنها در مناطق نفوذشان به سود مسکو است.
واشنگتن اکنون باید بتواند بین آنکارا و کُردها موازنه برقرار کند. در این راستا انتظار می‌رود، واشنگتن کُردها را در قبال تضمین امنیت آنها از سوی ترکیه و مجهز کردن آنها به سلاح و تجهیزات نظامی جهت مبارزه با داعش و تثبیت سیطره آنها بر مناطقی که با ترکیه درباره آنها توافق شده و تضمین دادن نقش محوری به آنها در آینده سوریه از شهر منبج بیرون کند.
