گروه جهاد و مقاومت مشرق - مرتضی انارکی جانبازی است که درسال 63 ودر منطقه شلمچه از سه ناحیه شکم، پا و مثانه مجروح شده است و ازآن زمان درگیر جراحت‌های خود است. وی تا به حال عمل‌های جراحی بسیاری در بیمارستان‌های «لبافی نژاد»، «شهدای تجریش» و «اختر» انجام داده است اما همچنان با مشکلاتش دست و پنجه نرم می‌کند. سال 86 از سوی بنیاد شهید و امور ایثارگران با او تماس گرفتند که در تاریخ مشخصی به بیمارستان شهدای تجریش مراجعه کند تا تحت درمان پروفسوری که از انگلیس برای عمل جراحی مثانه‌اش آمده قرار بگیرد؛متأسفانه پس از آن عمل جراحی این جانباز علاوه بر مشکلات پیشین، دچار مشکلات دیگری هم شده است.
او که تا آن زمان خود به حرفه پرستاری مشغول بود از آن به بعد با هر عمل کوچکی که برای بهبودی‌اش انجام داده مشکلی به مشکلات قبلی‌اش اضافه شده است و در نهایت منجربه این شده تا مثل قبل نتواند فعالیت کند. او که همواره پیگیر و خواهان رسیدگی مسئولان بنیاد شهید و امور ایثارگران به مشکلش بوده سال 90 دوباره از سوی پروفسوری که از ایتالیا آمده بود مورد عمل جراحی قرار گرفته است اما بازهم نه تنها مشکلش رفع نشده بلکه بر آنها افزوده هم شده است.
انارکی می‌گوید: «سال 90 مریضی‌ام شدت یافت آن زمان در سفر حج بودم. برای رسیدگی به مشکلم اقدام کردم درجوابم گفتند که باید به ایران برگردم. من هم که چند سال در نوبت بودم تا به خانه خدا مشرف شوم ترجیح دادم تا پایان سفر حج در آنجا بمانم و خودم کارهای درمانی‌ام را انجام دهم»
انارکی با بیان روند رسیدگی به مشکلاتش می‌افزاید: «پروفسور یا پزشکی که از سوی بنیاد شهید و امور ایثارگران برای درمان جانبازان از خارج می‌آید، مدت کوتاهی ایران هستند و معمولاً بعد از عمل جراحی به شهر و دیارخودشان باز می‌گردند به همین دلیل فرصتی برای رسیدگی به مشکلات پس از عمل وجود ندارد.
بعد از آخرین عملی که انجام دادم و دستگاهی در بدنم کار گذاشته شد دچار عفونت شدم و زمانی که از کادر پزشکی بیمارستانی که در آن بستری بودم خواستم طی عملی آن را خارج کنند تا عفونت بیشتر نشود. آنها اعلام کردند که از دست‌شان کاری برنمی‌آید و باید پزشکی که خودش این کار را انجام داده آن را دربیاورد....»
