به گزارش گروه جهاد و مقاوت مشرق، حمید داودآبادی، رزمنده و نویسنده دفاع مقدس درباره یکی از رفقایش که از شهدای مدافع حرم بوده، نوشت: بچه محل بودیم. چهل سال پیش. بچه تهران نو خیابون وصال. پاتوقمون مسجد لیله القدر و صاحب الزمان (عج) بود.جنگ که شد، همه باهم رفتیم جبهه و مردونه از دین و انقلاب و کشور دفاع کردیم.
اصلا مهم نبود که رضا فروتن یکی دو سال از من بزرگتره یا عباس فروتن یکی دو سال کوچکتر. و در یک آن، هر دو داداش در جبهه بودند و در خط مقدم نبرد و آتش!
با هم رزمیدیم
با هم ترسیدیم
با جنگیدیم
با هم زخم برداشتیم
و با هم گاز شیمیایی تناول کردیم.
شب عاشورای امسال، وقتی عباس را در کنار خانواده عزیز و محترمش بخصوص دخترش زینب دیدم، از او پرسیدم:
- عباس، 30 سال پیش که باهم جبهه بودیم، تو گردان تخریب و کمیل بودی و من گردان شهادت، اصلا باورت می شد یک روزی، اون قدر بزرگ بشی که دختر گلت ازدواج کنه و ... امروز دامادت شهید شده باشه؟
از ما جلو زدند عباس.
خیلی مرد هستند.
نمی دونم شاید بعضیا خوششون نیاد.
به نظر من، شهدای مدافع حرم، جایگاهشان از شهدای دفاع مقدس بالاتر نباشد، پایین تر نیست!
آنها همچون شهدای بدر و خیبر بودند در برابر کفار و مشرکین و متجاوزین.
و اینها، شهدای جنگ نهروان هستند و در برابر قرآن های بر نیزه و خوارجی که پیشانی شان از سجده پینه بسته و در جیب خود قاشق می گذارند تا پس از عملیات انتحاری سرظهر، بر سفره پیامبر نشینند و روزی خورند! قد علم کردند.
اینهایند دلاورمردانی که اگر در نهروان بودند، قطعا مولای خود را رها نمی کردند، چون ولایت شناسیشان دقیق و درست بوده و هست.
خاک پای شهید راه ولایت و مدافع حریم اهلبیت (ع) "روح الله قربانی".
