مشکلات بعضی از این بازیگران از زمان انتشار نامه‌اي به امضاي سعید کریمیان مدیر شبکه ماهواره‌ای جم خطاب به عوامل تولیدان این شبکه، آشکار شد؛ کریمیان در این نامه اعلام کرد که به دلیل کیفیت پایین سریال‌ها و فیلم‌های تولید شده، دستمزدهای ماهانه را قطع کرده و از این پس با همه افراد حاضر در این شبکه به صورت پروژه‌ای همکاری می‌کند.
خسارت مهاجرت برخی بازیگران ایرانی به ترکیه جهت نقش‌آفرینی در شبکه جم، در ابتدا به خود این بازیگران و سپس به جامعه هنرمندان برمی‌گردد؛ زیرا همکاری با شبکه‌هایی که با فرهنگ جامعه ایرانی فاصله دارد، به‌ویژه برای بازیگران زن که باید از پوشش متعارف جامعه ایرانی دست بکشند، قطعا هزینه دارد. هزینه‌هایی مانند ممنوع الفعالیت در تولیدات هنری ایران و یا حتی ممنوعیت ورود به خاک ایران!
خروج از ایران به جهت فعالیت با شبکه‌هایی که در تضاد با فرهنگ عرفی و عقیدتی جامعه ما هستند، آن هم به بهانه بیکاری در ایران و یا تمایل به کار در فضایی متفاوت، برای کسی که از آخر جاده این همکاری مطمئن نیست، اگر ساده‌لوحی نباشد، قطعا بی‌حساب‌گری محسوب میشود.
دادن وعده‌هایی مانند قراردادهای بلندمدت در قبال کشف حجاب و مهاجرت از ایران، پس از انتشار نامه مدیر شبکه جم، نشان داد که بعضی از این بازیگران در این مدت منفعت خاصی نبردند و تنها خودشان را بدنام کردند. رؤیای نافرجامی که ضربه جبران‌ناپذیری به چهره‌های پیوسته به این شبکه ماهواره‌ای زده است.
البته بازیگران تیزهوشی هم بودند که پس از دعوت شبکه جم، جاده این همکاری را غبارآلود تشخیص دادند و با شناسایی تبعات منفی احتمالی، جواب رد به مدیران این شبکه دادند؛ اما این مهاجران به ترکیه به غیر از سراب پول، فخرفروشی به همتایان داخلی خود را نیز مد نظر قرار داشتند و موجی از خروج از کشور راه انداختند و بعد از کشف حجاب، بر گیرنده‌های ماهواره‌ای ظاهر شدند و بعد دیگر هیچ! اهداف مخدوشی که حاظر شدند برای رسیدن به آن هزینه گزافی پرداخت کنند.
از طرف دیگر، مسئولان فرهنگی و سینمایی کشور نیز در این حوزه بی‌تقصیر نیستند؛ وظیفه مسئولان جامه هنری کشور فقط تحقق مطالبات هنرمندان کشور نیست، بلکه حفاظت و صیانت از هنرمندان با فعالیت‌هایی مانند تبیین و تشریح تبعات سنگین همکاری با رسانه‌هایی خارج از کشور که به‌طور مستقیم در تعارض با نظام سیاسی و فرهنگی ایران قرار دارند، برای هنرمندان است؛ اتفاقی که در رابطه با همکاری بازیگران ایرانی با شبکه جم نیافتاد و خساراتی شخصی به این بازیگران و همچنین خساراتی عمومی به اعتبار جامعه هنرمندان و نظام فرهنگی کشور وارد کرد.
اکنون که برای بعضی بازیگران، سراب بودن وعده‌های شبکه جم در رابطه با کار در یک فضای رویایی که بازیگران در آن می‌توانند استعدادهای بازیگری خود را به کمال رسانده و پول هنگفتی دریافت کنند، مشخص شده و حال به دنبال برگشت به جایگاه قبلی خود هستند، کار نیکویی خواهد بود اگر مسئولان جمهوری اسلامی به جهت اعلام اشتباهات این بازیگران پشیمان به دلیل همکاری با شبکه‌هایی نظیر جم به جامعه هنرمندان، و همچنین نشان دادن رافت اسلامی برای کاستن از تبعات این تصمیم اشتباه برخی بازیگران، شرایط بازگشت دوباره آنها به ایران را فراهم کنند.
البته نمي‌توان طمع افراد فريب خورده و بي قيدي ايشان را نسبت به ارزش‌ها و اعتقادات ملت ايران به عنوان اصلي‌ترين دليل مهاجرت اين افراد تلقي نكرد، اما باز بودن راه بازگشت براي فريب‌خوردگان شبكه جم نیز، اقدام درستي است.
