حسینیه مشرق - قیام امام حسین(ع) با هدف دفاع از ولایت الهی و عدم پذیرش ولایت طاغوت بود. در این باره شیخ مفید(ره) در کتاب «ارشاد» این حقیقت را را این گونه توصیف می کند: «پس از مرگ معاویه و پایان دوره سازشی که اجازه نمی داد امام حسین علیه السلام اظهار امامت نماید و پرده از روی کار ولایت خود بردارد، امام حسین علیه السلام به اندازه ای که ممکن بود اظهار دعوت کرد و هر وقتی که موقعیتی به دست می آورد حق الهی خود را برای آنها که بی خبر بودند آشکار می ساخت، تا اینکه یارانی پیدا کرد و بعداز این مردم را به جهاد در راه خدا دعوت نمود و خود را برای قتال با دشمنان حق آماده ساخت.»
شروع حرکت حسینی هم پس از مرگ معاویه و اجبار یزید برای بیعت با وی بود که در نامه ای به ولید بن عتبه فرماندار مدینه از او می خواهد که از امام حسین (ع) برای وی بیعت بگیرد و درغیراینصورت سر از بدنش جدا کند. حضرت در پاسخ به خواسته ولید اینگونه می فرماید: «ما از خاندان نبوت و رسالتیم، خاندانی که خانه آنها محل رفت و آمد فرشتگان است و خداوند به خاطر ما همه چیز را آغاز کرد و همه چیز را پایان می بخشد. اما یزید، مردی فاسق و شرابخوار و قاتل است و آشکارا جنایت و گناه می کند و مثل من با مثل او بیعت نخواهد کرد.»
امام حسین (ع) در پاسخ به مداخله کسانی همچون مروان که از حضرت می خواهد تا با یزید بیعت کند، می فرماید: «دیگر باید بر اسلام سلام داد (و باید با آن وداع کرد) زیرا امت دچار زمامداری همانند یزید گردیده است! و من از جدم رسول خدا(ص) شنیدم که می فرمود: خلافت بر خاندان ابوسفیان حرام است.»
امام حسین (ع) در برخورد با سپاه حر در نزدیکی کربلا پس از اقامه نماز عصر سخنانی با این مضمون بیان می کنند: «ای مردم اگر از خدا می هراسید و حق را برای صاحب حق می دانید کاری کنید که هرچه بهتر و بیشتر خشنودی خدا را بدست آورید و ما آل محمد(ص) شایسته تریم بر امر ولایت از عده ای که مدعی امامت و ولایت بر شما هستند، زیرا آنان جز ستم و دشمنی کار دیگری با شما نمی کنند و اگر از امامت ما بر خود کراهت دارید و حق ما را نشناخته و اکنون رأی تان بر خلاف اظهارنامه ها و فرستادگانتان است، من از تصمیم خود منصرف می شوم.»
امام حسین (ع) در کربلا و در مواجهه با سپاه ابن زیاد نیز بر حقانیت خود و باطل بودن دشمنان تصریح می کند و می فرماید: «چه شده علیه من قیام کرده و دشمنان مرا یاری می نمایید؟ سوگند به خدا اگر مرا بکشید، حجت خدا را کشته اید و بدانید در میان جابلقا و جابلسا (یعنی در بین شرق و غرب عالم) به جز من پسر پیغمبری که حجت خدا برخلقش باشد، وجود ندارد.»
بررسی سخنان امام حسین (ع) نشان می دهد که هدف اساسی قیام عاشورا، استقرار ولایت الهی در حاکمیت و نجات امت از ولایت طاغوت است. البته امام حسین (ع) در سخنان دیگری به برپایی امر به معروف و نهی از منکر و اصلاح امت، برپایی احکام الهی و یاری ستم دیدگان، به عنوان اهداف قیام اشاره کرده اند ولی بیشترین تأکید بر «ولایت» و حق حاکمیت الهی بر امت اسلامی است. چه آنکه معروفی بالاتر از برپایی حکومت حق و منکری شدیدتر از حکومت فاسد طاغوت نیست و برای برپایی احکام الهی و اصلاح امت، لازم است که ولایت الهی بر امت حاکم شود. در واقع هدف بنیادین قیام عاشورا، «حاکمیت ولایت الهی» و «مقابله با ولایت طاغوت» است که تحقق آن، اجرای امر به معروف و نهی از منکر، اجرای احکام الهی و برپایی عدالت و نیز اصلاح و تربیت امت را در پی خواهد داشت. از این رو لازم است از تفاسیر تقلیل گرا که هدف از قیام عاشورا را صرفاً برپایی عدالت یا امر به معروف و نهی از منکر و مواردی از این دست می دانند، اجتناب نمود.
بزرگترین درس قیام عاشورا اهمیت «ولایت» است و بزرگترین دستاورد و نتیجه انقلاب اسلامی، «ولایت فقیه» است که در امتداد ولایت ائمه بوده و در 4 دهه پس از انقلاب، از ایمان، امنیت، شرف و عزت این مرز و بوم حراست کرده و محور قدرتمندی را در صحنه جهانی علیه جبهه کفر، ایجاد کرده است. لذا مهمترین تکلیف ما به عنوان مدعیان عشق و علاقه به امام حسین علیه السلام، اقتدا به شهدای کربلا و انقلاب اسلامی، در حمایت و پاسداری از این دستاورد عظیم و مقابله با خباثت های دشمن برای مقابله و تضعیف آن است.
شروع حرکت حسینی هم پس از مرگ معاویه و اجبار یزید برای بیعت با وی بود که در نامه ای به ولید بن عتبه فرماندار مدینه از او می خواهد که از امام حسین (ع) برای وی بیعت بگیرد و درغیراینصورت سر از بدنش جدا کند. حضرت در پاسخ به خواسته ولید اینگونه می فرماید: «ما از خاندان نبوت و رسالتیم، خاندانی که خانه آنها محل رفت و آمد فرشتگان است و خداوند به خاطر ما همه چیز را آغاز کرد و همه چیز را پایان می بخشد. اما یزید، مردی فاسق و شرابخوار و قاتل است و آشکارا جنایت و گناه می کند و مثل من با مثل او بیعت نخواهد کرد.»
امام حسین (ع) در پاسخ به مداخله کسانی همچون مروان که از حضرت می خواهد تا با یزید بیعت کند، می فرماید: «دیگر باید بر اسلام سلام داد (و باید با آن وداع کرد) زیرا امت دچار زمامداری همانند یزید گردیده است! و من از جدم رسول خدا(ص) شنیدم که می فرمود: خلافت بر خاندان ابوسفیان حرام است.»
امام حسین (ع) در برخورد با سپاه حر در نزدیکی کربلا پس از اقامه نماز عصر سخنانی با این مضمون بیان می کنند: «ای مردم اگر از خدا می هراسید و حق را برای صاحب حق می دانید کاری کنید که هرچه بهتر و بیشتر خشنودی خدا را بدست آورید و ما آل محمد(ص) شایسته تریم بر امر ولایت از عده ای که مدعی امامت و ولایت بر شما هستند، زیرا آنان جز ستم و دشمنی کار دیگری با شما نمی کنند و اگر از امامت ما بر خود کراهت دارید و حق ما را نشناخته و اکنون رأی تان بر خلاف اظهارنامه ها و فرستادگانتان است، من از تصمیم خود منصرف می شوم.»
امام حسین (ع) در کربلا و در مواجهه با سپاه ابن زیاد نیز بر حقانیت خود و باطل بودن دشمنان تصریح می کند و می فرماید: «چه شده علیه من قیام کرده و دشمنان مرا یاری می نمایید؟ سوگند به خدا اگر مرا بکشید، حجت خدا را کشته اید و بدانید در میان جابلقا و جابلسا (یعنی در بین شرق و غرب عالم) به جز من پسر پیغمبری که حجت خدا برخلقش باشد، وجود ندارد.»
بررسی سخنان امام حسین (ع) نشان می دهد که هدف اساسی قیام عاشورا، استقرار ولایت الهی در حاکمیت و نجات امت از ولایت طاغوت است. البته امام حسین (ع) در سخنان دیگری به برپایی امر به معروف و نهی از منکر و اصلاح امت، برپایی احکام الهی و یاری ستم دیدگان، به عنوان اهداف قیام اشاره کرده اند ولی بیشترین تأکید بر «ولایت» و حق حاکمیت الهی بر امت اسلامی است. چه آنکه معروفی بالاتر از برپایی حکومت حق و منکری شدیدتر از حکومت فاسد طاغوت نیست و برای برپایی احکام الهی و اصلاح امت، لازم است که ولایت الهی بر امت حاکم شود. در واقع هدف بنیادین قیام عاشورا، «حاکمیت ولایت الهی» و «مقابله با ولایت طاغوت» است که تحقق آن، اجرای امر به معروف و نهی از منکر، اجرای احکام الهی و برپایی عدالت و نیز اصلاح و تربیت امت را در پی خواهد داشت. از این رو لازم است از تفاسیر تقلیل گرا که هدف از قیام عاشورا را صرفاً برپایی عدالت یا امر به معروف و نهی از منکر و مواردی از این دست می دانند، اجتناب نمود.
بزرگترین درس قیام عاشورا اهمیت «ولایت» است و بزرگترین دستاورد و نتیجه انقلاب اسلامی، «ولایت فقیه» است که در امتداد ولایت ائمه بوده و در 4 دهه پس از انقلاب، از ایمان، امنیت، شرف و عزت این مرز و بوم حراست کرده و محور قدرتمندی را در صحنه جهانی علیه جبهه کفر، ایجاد کرده است. لذا مهمترین تکلیف ما به عنوان مدعیان عشق و علاقه به امام حسین علیه السلام، اقتدا به شهدای کربلا و انقلاب اسلامی، در حمایت و پاسداری از این دستاورد عظیم و مقابله با خباثت های دشمن برای مقابله و تضعیف آن است.
