حسینیه مشرق-  ماجرای امام حسین(ع) یکی از عجیب‌ترین صحنه‌های خداوندی است، وقتی کمی در احادیث زیارت امام حسین(ع) دقیق می‌شویم، آنقدر فضیلت برای زیارت آن حضرت برشمرده شده است که آدمی خود زیارت این ایشان را بر خود واجب می‌داند، این در حالی است که امام باقر(ع) که خود در جریان کربلا حضور داشته‌اند، می‌فرمایند: «مُرُوا شِیعَتَنَا بِزِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ (ع) فَإِنَّ إِتْیَانَهُ مُفْتَرَضٌ عَلَى کُلِّ مُؤْمِنٍ- یُقِرُّ لِلْحُسَیْنِ ع بِالْإِمَامَةِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»، شیعیان ما را امر کنید به زیارت قبر حضرت حسین بن على(ع) بروند، زیرا زیارت آن حضرت بر هر مؤمنى که امامتش از جانب خدا را قبول دارد، واجب است.

حضرات معصومین(ع) مدام به دنبال بهانه‌ای بودند و هستند تا از محبانشان دستگیری کنند، حتی امام حسین(ع) در لحظه آخر عمر شریفشان قصد دستگیری از شمر لعین را داشتند، اما او نخواست و از رحمت واسعه الهی محروم و مورد لعن تمام محبان و شیعیان تا روز قیامت شد.

در راستای کلام امام باقر(ع) درباره زیارت امام حسین(ع)، می‌توان به این نکته اشاره کرد که زیارت امام حسین(ع) صرفاً به معنای حضور جسمانی در سرزمین کربلا نیست، بلکه روانه کردن دلها به حرم امام(ع) خود از مصادیق اصلی زیارت ایشان به شمار می‌رود، صرف یاد امام حسین(ع)، اباالفضل(ع) و ... بسیاری از معضلات و ناجوری‌های آدمی اصلاح می‌کند. براى زیارت‏ هیچ امامى، به اندازه زیارت امام حسین(ع) تأکید نشده است و می‌تواند نشان از این باشد که راحت‌ترین و نزدیک‌ترین راه به سوی خدا از باب الحسین است.

حال بیاییم به بهانه ماه محرم و صفر خودمان را بیشتر در معرض نور مولایمان قرار دهیم، یاد امام(ع) همان نور است و خاصیت نور نیز این است که تاریکی‌ها را کنار می‌زند و روشنایی را غلبه می‌دهد، این موهبتی بزرگ از جانب خداست، بیاییم از نور مولایمان بیشتر توشه برداریم.

منبع:
کامل‌الزیارت، ص121