مجيد بذرافکن در جديدترين مطلب وبلاگ "تاملات" با بازخواني پاسخ مقام معظم رهبري به سوال يک دانشجو درباره دست راست و چپ دولت، نوشت: يکي از دغدغه هاي جان سوز بسياري از امت حزب الله گلايه و شکوه از وضعيتي است که رئيس جمهور انقلابي مان در قبال مشايي بوجود آورده است و اين نگراني هاي مقدس به گونه هاي مختلفي سر بر مي آورد نمونه اش اظهار دل خوني يکي از دانشجويان در محضر رهبر حکيم انقلاب بود.حضرت آقا نيز در پاسخ به مجموعه اي از اين دل خوني ها راهکار و راهبردي کليدي را سفارش کردند، مسائل را درجه بندي کنيد، و نسبت به هر کدام به اندازه لازم بپردازيد.
بر رفقاي تاملات پوشيده نيست که بخش اعظمي از درجه بندي مسائل در ذهن مردمان، را رسانه ها مي سازند و ديگر اينکه همه مي دانيم که قريب به اتفاق سايت ها و روزنامه ها در جمهوري اسلامي، منتسب به جناح ها و جيره خور فعالان سياسي هستند. گلايه و تحليل از فرصت طلبي و حرام لقمگي سياسي را به وقت ديگري مي گذاريم و سخن کوتاه و صريح مي کنيم که:
نگراني جوانان مومن دانشگاهي و حوزوي و هيآتي و غيرهم از وضعيتي که دکتر احمدي نژاد بوجود آورده است، به حال فعلي او بر نمي گردد بلکه ترس از آينده اي است که خداي ناکرده شتر چموش قدرت، از مهار حاج محمود خارج شود و نسبت به مقام عظماي ولايت نيز ... . از هر کدام از اين دل خون ها که بپرسيد آيا الان مشکل خاصي پيش آمده است،عمده جواب خواهند داد خير، ولي فردا چي؟
شفاف بايد بگوييم عقاب فردا و تدبير فردا از آن فردا خواهد بود، اين توکيل به آينده ، تغافل و تجاهل نيست بلکه تعطيل نکردن امروز به خاطر فردايي است که نيامده است.
اگر بخواهيم امروز مسائلي که با آن درگير هستيم چون برنامه ريزي مشترک جنبش سبز و کارگزاران قدرت و ثروت در داخل و خارج براي به بن بست کشاندن اقتصادي و سياسي حرکت انقلاب را نديده بگيرم و به اشتباهاتي که ممکن است در آينده بپردازيم قطعا دچار حرمان و پشيماني خواهيم شد.
عدول و تجاوز از روش ائمه معصومين عليهم صلوات الله ، جز پشيماني به دنبال نخواهد داشت ، هر چند اگر نيت خير و هدف عالي داشته باشيم.
براي رسيدن به فردا بايد امروز را دريابيم
حال را دريابيم، دوستانش را، دشمنانش را، راهبردهاي امامش را ...
فردا خود به خود ساخته مي شود، آقا فرمودند:
در يک چنين مواردى که اين اضطرابهاى گوناگون - چه به لحاظ مسائل شخصى، چه به لحاظ مسائل اجتماعى - براى مؤمنينِ به اسلام پيش مى‌آيد، اينجا بايد منتظر سکينه‌ى الهى بود؛ آنوقت ميفرمايد: «هو الّذى انزل السّکينة فى قلوب المؤمنين»؛ خدا دلها را قرص کرد، آرامش به آنها داد، آنها را از تلاطمهاى روحى برحذر و برکنار داشت و مسلمانها از لحاظ روانى، به خاطر اين آرامشى که خدا به آنها داد، آسوده شدند. آنوقت نتيجه‌ى اين سکينه‌ى الهى و آرامش روحى اين ميشود که: «ليزدادوا ايمانا مع ايمانهم»؛ آنوقت بذر ايمان در دل آنها عميقتر ميرويد، نور ايمان دل آنها را بيشتر روشن ميکند؛ ايمان آنها عميقتر ميشود. اين است که براى يک مجموعه‌ى مسلمان، مجموعه‌ى مؤمن مهم است که به خدا حسن ظن داشته باشد، بداند که خدا کمک‌کار اوست، بداند که خدا پشت سر رهپويان راه حق است. وقتى دلها قرص شد، گامها هم محکم ميشود؛ وقتى گامها استوار شد، راه به‌آسانى طى ميشود، به هدف نزديک ميشود.
