به گزارش مشرق، دانشگاه آمریکایی «برندایس» در مطلبی تحلیلی پیرامون «وضعیت سیاسی عربستان سعودی» نوشت: پادشاهی عربستان سعودی برای دهه‌ها است که تبلیغ می‌کند سپری برابر موج افراط گرایان مسلمان داخل کشور است. این در حالی است که اینک در این کشور 6 گروه اوپوزوسیون وجود دارند که در پی سازمان دهی اعتراض‌های مردمی علیه حکومت این کشور در تلاش هستند. این گروه‌ها شامل جنبش سنی‌ها، اتحادیه امور سیاسی و حقوق مدنی، جنبش شیعیان، جنبش ضد فساد، جنبش ضد سرکوب و جنبش کارگری هستند.
در حالی‌که این جنبش‌ها فاقد نهادی رسمی هستند، اما آن‌ها مردم این کشور را بر علیه سیاست‌های حکام سعودی تحریک می‌نمایند. در این کشور به خاطر فقدان اصلاحات سیاسی، سرکوب از اجزا اصلی سیاسی است و آینده سیاسی این کشور را بدتر از همیشه می‌کند.
در ادامه این گزارش درباره جنبش شیعیان عربستان آمده است: اکثریت شیعه مقیم این کشور در مناطق نفت خیز شرقی زندگی می‌کنند و نخبگان سیاسی عربستان سعودی شیعیان این کشور را حاصل نبرد نیابتی ایران می‌دانند در حالی‌که ریشه این جنبش در اصل از شهرهای نجف و کربلا در عراق و سپس از کویت در سال‌های 1950 تا 1970 میلادی شکل گرفته است. شیعیان عربستانی به جنبش شیرازی که سی سال آخر زندگی خود را در لبنان، کویت و ایران گذارند متصل هستند. این گروه از شیعیان سعودی که به شیرازی‌ها نیز معروف هستند، در سال 1979 علیه سرکوب‌های آل سعود اعتراض کردند و سازمان انقلاب اسلامی را در شبه جزیره عربستان شکل دادند که بعدها به نام «جنبش اصلاحات سعودی» تغییر نام داد.
بر این اساس، تنها گروه شیعه واقعی متصل به ایران حزب‌الله سعودی (حزب الحجاز) است که در سال 1987 تشکیل شد و البته عملیات مختلف خطرناکی را نیز در داخل عربستان در دهه 80 میلادی و اوائل دهه 90 انجام داد.
در بخش دیگر این گزارش درباره آینده سیاسی عربستان آمده است: استبداد سعودی ساده لوحانه و شامل ممنوعیت فعالیت‌های سیاسی، رفت و آمدهای مکرر همراه خشونت پلیس است .حکام آل سعود قدرت خود را با کنترل اوضاع تثبیت کرده‌اند که البته با کمک شرکت نفتی آرامکو و مشارکت امنیتی بین‌المللی می باشد. در دهه گذشته این کشور از کمک‌های فرانسه، انگلیس، مصر و اردن سود برد و آمریکا ماشین سرکوب وحشیانه را در این کشور طراحی کرد. هر موقع که مخالفان در این کشور علیه استبداد و خودکامگی سخن می‌گویند و از ائتلاف عربستان - آمریکا انتقاد می‌کنند رویکردهای سرکوبگرایانه بیشتر می‌شوند.
در خاتمه این مطلب آورده شده است: نخبگان سعودی از اعتراض‌های احتمالی بیمناک هستند و جنبش کارگری در این کشور به ویژه فعال است و با برنامه ریزی در زمینه خصوصی سازی و علیه سیاست‌های ریاضتی ممکن است ناآرامی‌ها را در آینده بیشتر نماید. البته جنبش‌های اعتراضی شیعیان ،سنی‌ها و دیگر جنبش‌ها اینک به خاطر سرکوب و خشونت‌های دولتی تحت کنترل قرار دارند اما کماکان ظرفیت لازم برای تهییج مردم را دارا هستند. این جنبش‌ها ممکن است با اصلاح اوضاع سیاسی در عربستان وضعیت بهتری بیایند یا ممکن است که با وخیم‌تر شدن شرایط اجتماعی و اقصتادی کشور اعتراض‌های جدیدی شکل دهند.
