به گزارش مشرق، سیدمحمدجعفر رضوی طی یادداشتی نوشت: همزمان با آغاز بحران سوریه، اردوگاه های فلسطینی لبنان نیز شاهد ناامنی هایی بود که خود را در قالب، ترور، انفجار و تیراندازی های پراکنده نشان می داد. اخبار واصله در آن ایام حکایت از آن داشت که گروه های سلفی و تکفیری در حال نفوذ به اردوگاه های فلسطینیان لبنان هستند. گروه هایی با اسامی جیش الاسلام و انصار الاسلام نام هایی بودند که اعلام وجود هم کرده بودند.

ناامنی اردوگاه های لبنان

پس از قوت گرفتن تروریست ها در سوریه، اردوگاه های فلسطینیان لبنان نیز شاهد ناامنی های بیشتر شدند. اردوگاه ها محل رفت و آمد گروه های تروریست حاضر در سوریه بودند. بیشترین انگیزه تروریست ها برای حضور در اردوگاه های فلسطینی، جذب نیرو از میان فلسطینیان بود. فلسطینیان از دو جهت دارای مزیت بودند. اول آنکه به خاطر آوارگی و زندگی پرمشقت اردوگاه ها، ذاتا مبارز و رزمنده بودند. دوم اینکه به دلیل دور ماندن از فلسطین و سرزمین مادری خود انگیزه بالایی برای مبارزه داشتند.

مزیت سوم، از آن اردوگاه ها بود، به دلیل نبود انسجام در حفظ امنیت اردوگاه ها و نبود یک دستگاه مقتدر امنیتی، آزاد ترین مکان برای رفت و آمدهای صهیونیست ها محسوب می شد. پس از این زمان بود که گروه های فلسطینی هر یک تلاش کردند در اردوگاه ها جایگاهی پیدا کنند. بیشترین فعالیت از آن فتح و دستگاه امنیتی تشکیلات خودگردان بود. تشکیلات خودگردان تلاش کرد مجموعه ای را تابع خود در آنجا به کار گمارد. مجموعه هایی در اردوگاه های لبنان به فعالیت پرداختند اما عدم تأمین مالی و عدم رغبت مردم به این گروه موجب شد این گروه ها تا کنون به موفقیت چندانی دست نیابند.

ناتوانی تشکیلات خودگردان و رقابت گروه ها

دستگاه امنیتی لبنان با همکاری فلسطینی ها تلاش کردند امنیت اردوگاه ها را حفظ کنند دیدارهای مستمر دستگاه امنیتی لبنان با دستگاه امنیتی تشکیلات خودگردان کاری از پیش نبرد. دستگاه امنیتی لبنان با کمک حزب الله دست سلفی ها و تکفیری ها را از اردوگاه ها کوتاه کردند. اما اردوگاه ها به محملی برای جنگ بین گروه های فلسطینی بدل شد تا هر یک تلاش کنند اردوگاه ها را از آن خود کنند.

فعالیت های اجتماعی؛ راهبرد طلایی

در این میان حضور یک گروه که دیدگاه های سلفی داشتند در برخی اردوگاه ها پررنگ شد. این گروه انصار الله نام داشتند و با دیدگاه های سلفی تلاش کردند به سمت فعالیت های مسلحانه بروند اما به ناگاه از میانه راه تغییر مرام دادند و با جدا شدن از فعالیت های نظامی به سمت فعالیت های اجتماعی رفتند. پس از گذشت حدود چهار سال فعالیت این گروه از زمان تغییر مشی خود، این گروه یکی از معتبر ترین گروه های حاضر در اردوگاه ها است و تمام فعالیت آن بر حل مشکلات فلسطینیان در اردوگاه های فلسطینیان لبنان متمرکز است. ساکنان اردوگاه ها به شدت حامی این گروه هستند و از آنها حمایت می کنند.

راهبرد درست این گروه نشان می دهد توجه به فعالیت های اجتماعی و حل مشکلات مردم راهبردی است که باید جای فعالیت های سیاسی را بگیرد. امروز گروه های فلسطینی به دلیل غرق شدن در فعالیت های سیاسی از ملت فلسطین غافل شده اند. گروه هایی از کشورهای غرب تلاش می کنند با جذب فلسطینیان در کشورهای خود و دادن تابعیت به آنها، اردوگاه ها را به مرور خالی از جمعیت کند تا روزی برسد که دیگر آواره ای فلسطینی در این اردوگاه ها وجود نداشته باشد. امروز برخی اردوگاه ها با این مشکل مواجه شده اند و بخشی از جمعیت آنها افراد بومی هستند که به دلیل فقر و مشکلات اقتصادی در این اردوگاه ها زندگی می کنند.

نگاه درست به اردوگاه ها و توجه به آنها می تواند فلسطین و مسئله فلسطینیان را زنده نگه دارد اما در غیر این صورت تا 20 سال آینده دیگر اثری از فلسطینیان و فلسطین باقی نخواهد بود.