به گزارش مشرق، در این میان شاید آنچه بیش از همه مورد توجه قرار گرفته، تاثیر اقتصادی برگزیت بر حال و آینده اقتصاد جهانی، از اروپا گرفته تا آن سوی جهان و بازار های مالی آمریکا است.
حتی آلمان به عنوان بزرگترین اقتصاد قاره سبز هم از پیامد های کوتاه مدت اعلام نتایج همه پرسی در امان نبود.
درست فردای همه پرسی و در روزی که رسانه ها از آن با عنوان 'جمعه سیاه' یاد کردند ، شاخص کل بورس آلمان به پایین ترین حد خود در هشت سال اخیر رسید.
اما در میان همه این التهاب ها، نوسان بازار های بورس و سقوط ارزش پوند در برابر دلار به پایین ترین حد خود در 31 سال اخیر و با وجود آنکه انگلیس سومین مقصد بزرگ صادرات آلمان است، مقام های برلین می گویند که این تاثیرات موقت است و اقتصاد انعطاف پذیر آلمان، در برابر برگزیت، کمر خم نمی کند.
موسسات مالی جهان هم بر این ادعا صحه می گذارند. در شرایطی که رتبه اعتباری هیچ یک از دیگر اعضای اتحادیه از زمان همه پرسی اخیر کاهش نیافته، موسسه معتبر 'مودیز' چشم انداز اعتباری انگلیس را منفی ارزیابی کرده و موسسه 'استاندارد اند پورز' حتی پا را فراتر گذاشته و رتبه اعتباری انگلیس را که از معیارهای مهم ثبات اقتصاد کشور به شمار می آید، کاهش داده است.
اما آلمان به طور قطع از تبعات سیاسی این تصمیم در امان نیست. نظرسنجی موسسه 'یوگاو' ماه گذشته نشان داد که اکنون از هر سه نفر در آلمان، یک نفر تحت تاثیر تبلیغات برگزیت، با خروج از اتحادیه اروپا موافق است.
برلین از سوی دیگر در برهه های زمانی مهم سال های گذشته همچون بحران مالی جهانی سال 2008، وخامت اقتصاد یونان، اختلاف روسیه و اوکراین و حتی بحران پناهجویان همواره زیر پرچم حمایت انگلیس و بلژیک، سیاست های کلان مورد نظر خود را به دیگر کشور های اتحادیه تحمیل کرده و حال با خروج انگلیس، حلقه متحدان آلمان به طور قطع تضعیف خواهد شد.
اما از آلمان و اقتصاد قدرتمند آن که بگذریم، دیگر کشور های اروپا چندان از پیامد های همه جانبه برگزیت در امان نیستند.
موسسه مالی 'فیچ' در گزارش ماه گذشته خود، ایرلند، هلند، بلژیک، مالت، قبرس و لوکزامبورگ را کشورهایی معرفی کرد که بیش ترین ضربه اقتصادی را از پی خروج انگلیس متحمل خواهند شد. صادرات کشور های نامبرده به انگلیس حداقل هشت درصد تولید ناخالص داخلی هر یک از آن ها است.
چنانچه انگلیس و کشورهای عضو اتحادیه نتوانند به یک سازوکار مناسب برای حفظ سطح روابط تجاری خود دست یابند، هر دو طرف متحمل ضررهای جدی می شوند.
از دیگر ابعاد اقتصادی برگزیت برای قاره سبز، ایجاد چالش جدی در مسیر پیمان تجارت آزاد آمریکا و اتحادیه اروپا است. در شرایطی که دولت اوباما تمام تلاش خود را برای انعقاد این قرارداد تا پایان دوره ریاست جمهوری وی به کار بسته، اکنون تمام توجه ها به سمت برگزیت و آینده روابط سیاسی و اقتصادی با انگلیس جلب شده است. در این میان، بعضی کشور های اتحادیه همچون فرانسه نیز مخالف شکل گیری این توافق هستند.
فرانسه حتی در قبال برگزیت هم موضع سختی اتخاذ کرده است. «فرانسوا اولاند» رئیس جمهوری این کشور جزو نخستین مقام های اروپایی بود که خواستار اجرایی شدن سریع نتیجه همه پرسی شد و رای مردم انگلیس به خروج از اتحادیه اروپا را غیر قابل بازگشت توصیف کرد.
برگزیت از سوی دیگر فرصت مناسبی برای حزب راست افراطی فرانسه مهیا کرد تا بار دیگر بر طبل جدایی از اتحادیه بکوبد.
«مارین لوپن» رهبر این حزب روز بعد از برگزاری همه پرسی انگلیس، نتیجه آن را ستایش کرد و افزود که فرانسه به علت عضویت در پیمان شنگن و حوزه یورو، حتی دلایل بیشتری برای خروج از اتحادیه در اختیار دارد.
در شرایطی که تنها کمتر از یکسال تا انتخابات ریاست جمهوری فرانسه فرصت باقی مانده، محبوبیت راست افراطی نه تنها در این کشور، بلکه در کل اروپا رشد چشم گیری داشته است.
از دیگر گروه های راست افراطی، حزب «آزادی» اتریش است که در انتخابات ریاست جمهوری اخیر ( که چند روز پیش نتیجه آن ملغی اعلام شد ) رقابت نزدیکی با نامزد مورد حمایت حزب سبز داشت.
«نوربرت هوفر» نامزد این حزب پس از همه پرسی برگزیت گفت که در صورت ادامه سیاست های فعلی حاکم بر اتحادیه اروپا و عدم حمایت از «ارزش های بنیادین» این اتحادیه، یک همه پرسی مشابه در اتریش در کمتر از یک سال برگزار خواهد شد.
حزب راست افراطی «آزادی» هلند (PVV) هم که از اکنون خود را برای انتخابات عمومی سال آینده مهیا کرده، جنبش مشابه «نگزیت» را کلید زده است ؛ به خصوص در شرایطی که مخالفت هلندی ها با توسعه تجارت با اوکراین هم که در همه پرسی چند ماه پیش متبلور شد، نشان داد که آن ها دیگر چندان با سیاست های کلی اتحادیه همراه نیستند.
آب گل آلود برگزیت برای دیگر احزاب راست عوام گرا (پوپولیست) در سوئد (دمکرات ها) و دانمارک (حزب مردم) هم فرصت مناسبی مهیا کرده است و از سوی دیگر می تواند موضع کشورهای غیرعضو نظیر ایسلند و نروژ را در منطقه اقتصادی اروپا (EEA) تقویت کند.
برگزیت حتی آتش اختلاف های دیرینه ارضی در منطقه را هم شعله ور کرده است. رئیس جمهوری اسپانیا گفته که با رای مردم انگلیس، مادرید به مالکیت جزیره جبل الطارق که محل اختلاف با انگلیس است، نزدیک شده و این در حالی است که اسپانیا خود با معضل استقلال طلبان کاتالونیا مواجه است.
رئیس جمهوری آرژانتین هم هفته گذشته برای حل دائم اختلاف دیرین با انگلیس برسر جزایر فالکلند ابراز امیدواری کرد.
برگزیت، تگزیت، نگزیت، آگزیت و یا هر اسم دیگری که می خواهید روی این سلسله وقایع بگذارید ؛ همه آن ها نشان از آغاز عصری جدید و به غایت ناشناخته در اتحادیه اروپا است. در شرایطی که خروج انگلیس هنوز روی کاغذ باقی مانده، همه نگاه ها به سمت انتخابات داخلی محافظه کاران انگلیس برای تعیین نخست وزیر بعدی جلب شده است ؛ انتخابی که شاید نه تنها آینده این کشور، بلکه سرنوشت کل اروپا در گرو نتیجه آن است.
حتی آلمان به عنوان بزرگترین اقتصاد قاره سبز هم از پیامد های کوتاه مدت اعلام نتایج همه پرسی در امان نبود.
درست فردای همه پرسی و در روزی که رسانه ها از آن با عنوان 'جمعه سیاه' یاد کردند ، شاخص کل بورس آلمان به پایین ترین حد خود در هشت سال اخیر رسید.
اما در میان همه این التهاب ها، نوسان بازار های بورس و سقوط ارزش پوند در برابر دلار به پایین ترین حد خود در 31 سال اخیر و با وجود آنکه انگلیس سومین مقصد بزرگ صادرات آلمان است، مقام های برلین می گویند که این تاثیرات موقت است و اقتصاد انعطاف پذیر آلمان، در برابر برگزیت، کمر خم نمی کند.
موسسات مالی جهان هم بر این ادعا صحه می گذارند. در شرایطی که رتبه اعتباری هیچ یک از دیگر اعضای اتحادیه از زمان همه پرسی اخیر کاهش نیافته، موسسه معتبر 'مودیز' چشم انداز اعتباری انگلیس را منفی ارزیابی کرده و موسسه 'استاندارد اند پورز' حتی پا را فراتر گذاشته و رتبه اعتباری انگلیس را که از معیارهای مهم ثبات اقتصاد کشور به شمار می آید، کاهش داده است.
اما آلمان به طور قطع از تبعات سیاسی این تصمیم در امان نیست. نظرسنجی موسسه 'یوگاو' ماه گذشته نشان داد که اکنون از هر سه نفر در آلمان، یک نفر تحت تاثیر تبلیغات برگزیت، با خروج از اتحادیه اروپا موافق است.
برلین از سوی دیگر در برهه های زمانی مهم سال های گذشته همچون بحران مالی جهانی سال 2008، وخامت اقتصاد یونان، اختلاف روسیه و اوکراین و حتی بحران پناهجویان همواره زیر پرچم حمایت انگلیس و بلژیک، سیاست های کلان مورد نظر خود را به دیگر کشور های اتحادیه تحمیل کرده و حال با خروج انگلیس، حلقه متحدان آلمان به طور قطع تضعیف خواهد شد.
اما از آلمان و اقتصاد قدرتمند آن که بگذریم، دیگر کشور های اروپا چندان از پیامد های همه جانبه برگزیت در امان نیستند.
موسسه مالی 'فیچ' در گزارش ماه گذشته خود، ایرلند، هلند، بلژیک، مالت، قبرس و لوکزامبورگ را کشورهایی معرفی کرد که بیش ترین ضربه اقتصادی را از پی خروج انگلیس متحمل خواهند شد. صادرات کشور های نامبرده به انگلیس حداقل هشت درصد تولید ناخالص داخلی هر یک از آن ها است.
چنانچه انگلیس و کشورهای عضو اتحادیه نتوانند به یک سازوکار مناسب برای حفظ سطح روابط تجاری خود دست یابند، هر دو طرف متحمل ضررهای جدی می شوند.
از دیگر ابعاد اقتصادی برگزیت برای قاره سبز، ایجاد چالش جدی در مسیر پیمان تجارت آزاد آمریکا و اتحادیه اروپا است. در شرایطی که دولت اوباما تمام تلاش خود را برای انعقاد این قرارداد تا پایان دوره ریاست جمهوری وی به کار بسته، اکنون تمام توجه ها به سمت برگزیت و آینده روابط سیاسی و اقتصادی با انگلیس جلب شده است. در این میان، بعضی کشور های اتحادیه همچون فرانسه نیز مخالف شکل گیری این توافق هستند.
فرانسه حتی در قبال برگزیت هم موضع سختی اتخاذ کرده است. «فرانسوا اولاند» رئیس جمهوری این کشور جزو نخستین مقام های اروپایی بود که خواستار اجرایی شدن سریع نتیجه همه پرسی شد و رای مردم انگلیس به خروج از اتحادیه اروپا را غیر قابل بازگشت توصیف کرد.
برگزیت از سوی دیگر فرصت مناسبی برای حزب راست افراطی فرانسه مهیا کرد تا بار دیگر بر طبل جدایی از اتحادیه بکوبد.
«مارین لوپن» رهبر این حزب روز بعد از برگزاری همه پرسی انگلیس، نتیجه آن را ستایش کرد و افزود که فرانسه به علت عضویت در پیمان شنگن و حوزه یورو، حتی دلایل بیشتری برای خروج از اتحادیه در اختیار دارد.
در شرایطی که تنها کمتر از یکسال تا انتخابات ریاست جمهوری فرانسه فرصت باقی مانده، محبوبیت راست افراطی نه تنها در این کشور، بلکه در کل اروپا رشد چشم گیری داشته است.
از دیگر گروه های راست افراطی، حزب «آزادی» اتریش است که در انتخابات ریاست جمهوری اخیر ( که چند روز پیش نتیجه آن ملغی اعلام شد ) رقابت نزدیکی با نامزد مورد حمایت حزب سبز داشت.
«نوربرت هوفر» نامزد این حزب پس از همه پرسی برگزیت گفت که در صورت ادامه سیاست های فعلی حاکم بر اتحادیه اروپا و عدم حمایت از «ارزش های بنیادین» این اتحادیه، یک همه پرسی مشابه در اتریش در کمتر از یک سال برگزار خواهد شد.
حزب راست افراطی «آزادی» هلند (PVV) هم که از اکنون خود را برای انتخابات عمومی سال آینده مهیا کرده، جنبش مشابه «نگزیت» را کلید زده است ؛ به خصوص در شرایطی که مخالفت هلندی ها با توسعه تجارت با اوکراین هم که در همه پرسی چند ماه پیش متبلور شد، نشان داد که آن ها دیگر چندان با سیاست های کلی اتحادیه همراه نیستند.
آب گل آلود برگزیت برای دیگر احزاب راست عوام گرا (پوپولیست) در سوئد (دمکرات ها) و دانمارک (حزب مردم) هم فرصت مناسبی مهیا کرده است و از سوی دیگر می تواند موضع کشورهای غیرعضو نظیر ایسلند و نروژ را در منطقه اقتصادی اروپا (EEA) تقویت کند.
برگزیت حتی آتش اختلاف های دیرینه ارضی در منطقه را هم شعله ور کرده است. رئیس جمهوری اسپانیا گفته که با رای مردم انگلیس، مادرید به مالکیت جزیره جبل الطارق که محل اختلاف با انگلیس است، نزدیک شده و این در حالی است که اسپانیا خود با معضل استقلال طلبان کاتالونیا مواجه است.
رئیس جمهوری آرژانتین هم هفته گذشته برای حل دائم اختلاف دیرین با انگلیس برسر جزایر فالکلند ابراز امیدواری کرد.
برگزیت، تگزیت، نگزیت، آگزیت و یا هر اسم دیگری که می خواهید روی این سلسله وقایع بگذارید ؛ همه آن ها نشان از آغاز عصری جدید و به غایت ناشناخته در اتحادیه اروپا است. در شرایطی که خروج انگلیس هنوز روی کاغذ باقی مانده، همه نگاه ها به سمت انتخابات داخلی محافظه کاران انگلیس برای تعیین نخست وزیر بعدی جلب شده است ؛ انتخابی که شاید نه تنها آینده این کشور، بلکه سرنوشت کل اروپا در گرو نتیجه آن است.
