به گزارش مشرق، سجاد محرابی در پاسخ به این سوال که آیا دلایل لغو سفر ونزوئلا را می‌داند و مقصر این کار چی کسی است؟ اظهار کرد: به ما گفتند فرانسوی‌ها ویزا ندادند و در نتیجه به ونزوئلا نرفتیم. مرتضایی مسئول کمیته بین‌الملل فدراسیون بوکس خیلی پیگیر کارهای این اعزام و گرفتن دعوتنامه برای من بود و تلاش زیادی کرد اما متاسفانه این سفر لغو شد.
وی با تاکید بر این که لغو این سفر تمام زندگی او را به هم ریخت افزود: چهارسال قبل حضور در المپیک 2012 لندن را به دلیل مصاحبه‌های تندی که علیه فدراسیون داشتم از دست دادم و اکنون هم که شانس خوبی برای کسب سهمیه بود این سفر لغو شد تا به نوعی همه دوران حضورم در اردوهای تیم ملی که حدود 12-13 سال می‌شود از دست رفت. واقعا متحریم که چه چیزی بگویم و در این‌باره با چه کسی صحبت کنم.
ملی پوش وزن 75 کیلوگرم بوکس ایران در پاسخ به این سوال که آیا مقصر یا مقصران لغو سفرونزوئلا را می‌بخشد گفت: هرگز آنها را نمی‌بخشم. به این دلیل می‌گویم هرگز، چون واقعا همه زندگی مرا به هم ریختند. حتی اگر پدرم هم مقصر لغو سفر بود، او را نمی بخشیدم چه رسد به بقیه!
محرابی در پاسخ به این سوال که چه برنامه‌ای برای آینده‌اش دارد؟ گفت: فعلاً که هیچ کاری ندارم و در خانه کنار خانواده‌ام نشسته‌ام به کارهای عقب افتاده‌ام می‌رسم، اما فکر می‌کنم باید به شغل دامداری و دامپروری بپردازم چون فقط همین کار را بلدم. 12 -13 سال از بهترین سال‌های عمرم را در اردوهای بوکس بودم و فن و رشته‌ای هم نمی‌دانم که بخواهم شغلی را راه بیندازم.
وی با تاکید بر این که لغو این سفر تمام زندگی او را به هم ریخت افزود: چهارسال قبل حضور در المپیک 2012 لندن را به دلیل مصاحبه‌های تندی که علیه فدراسیون داشتم از دست دادم و اکنون هم که شانس خوبی برای کسب سهمیه بود این سفر لغو شد تا به نوعی همه دوران حضورم در اردوهای تیم ملی که حدود 12-13 سال می‌شود از دست رفت. واقعا متحریم که چه چیزی بگویم و در این‌باره با چه کسی صحبت کنم.
ملی پوش وزن 75 کیلوگرم بوکس ایران در پاسخ به این سوال که آیا مقصر یا مقصران لغو سفرونزوئلا را می‌بخشد گفت: هرگز آنها را نمی‌بخشم. به این دلیل می‌گویم هرگز، چون واقعا همه زندگی مرا به هم ریختند. حتی اگر پدرم هم مقصر لغو سفر بود، او را نمی بخشیدم چه رسد به بقیه!
محرابی در پاسخ به این سوال که چه برنامه‌ای برای آینده‌اش دارد؟ گفت: فعلاً که هیچ کاری ندارم و در خانه کنار خانواده‌ام نشسته‌ام به کارهای عقب افتاده‌ام می‌رسم، اما فکر می‌کنم باید به شغل دامداری و دامپروری بپردازم چون فقط همین کار را بلدم. 12 -13 سال از بهترین سال‌های عمرم را در اردوهای بوکس بودم و فن و رشته‌ای هم نمی‌دانم که بخواهم شغلی را راه بیندازم.
