به گزارش خبرنگار مشرق، ایالات متحده آمریکا که از متوقف کردن فعالیتهای صلح آمیز هسته ای ایران، ناامید شده این بار دست به دامن فیلم های فضایی و تخیلی شده است تا لااقل در دنیای سینما و در ژانر تخیلی، جمهوری اسلامی ایران را به هر شکل ممکن در حال آسیب زدن به خود و جهان نشان دهد.

جدیدترین قسمت از 3 گانه ترانسفورمرز با عنوان " نیمه تاریک ماه" که به ادامه ماجراهای روباتهایی به نام آتوباتها می پردازد، با دستمایه قرار دادن موضوع پرونده هسته ای ایران قصد دارد تا علاوه بر برآورده کردن نیات سیاستمداران آمریکا، بر جذابیت های فیلم خود بیفزاید.

این فیلم در بخش ابتدایی و در حالی که سعی دارد از زبان آفتیموس پرایم (سردسته آتوبات‌ها) صحبت کند، تاکید می کند که ما در حال حاضر در حال همکاری با متحدین خود - یعنی دولت ایالات متحده- برای حل درگیری های انسانی و جلوگیری از آسیب رساندن بشر به خود هستیم!

در ادامه، مکانی در کویر با عنوان تاسیسات اتمی غیر قانونی (!) در خاورمیانه نشان داده می شود و سپس چند اتومبیل که پرچم جمهوری اسلامی ایران را به صورت برعکس در جلوی خود دارند، از آنجا عبور می کنند که گویی مقامات ایرانی در حال بازدید از این مکان هستند.

البته به نظر می رسد هزینه این فیلم ها برای مسئولان آمریکایی بیش از حد تصور بوده که مجددا به طرف اقداماتی چون ترور دانشمندان ایرانی متمایل شده اند.

خلاصه داستان فیلم

سم و دوستان رباتی اش متوجه می‌شوند که سپتیکناها در حال جستجو برای یافتن سلاحی هستند که در کرهٔ ماه پنهان شده‌است و هر گروهی که آن را به دست آورد می‌تواند نبرد قدیمی بین اتوباتها و سپتیکانها را به نفع خود به پایان ببرد. آنها می خواهند با استفاده از این سلاح ، دشمن قدیمی خود یعنی اتوباتها را مغلوب کنند البته انسانها (سم و دوستانش ربات‌اش) ، چنین اجازه ایی را به آنها نخواهند داد.

بنابر این هر دو گروه با تمام توان برای یافتن این سلاح اسرارآمیز و قدرتمند تمام تلاش خود را به کار میگیرند و در رقابتی شدید به نبرد علیه گروه مقابل برمی خیزند. سلاحی که سفینهٔ فضایی سایبرترون‌ها است و رازهای بی‌شماری در خود پنهان دارد.

نگاه منتقدین غربی به استفاده از موضوع هسته ای ایران

منتقدین ترنسفرمرز، روی خوشی به این فیلم نشان ندادند و استفاده از موضوع هسته ای ایران را از نقاط ضعف فیلم دانسته و آن را مذمت کردند.

آمبروز هرون منتقدی است که در سایت فیلم دیتیل، درباره ترنسفورمرز 3 می گوید که ارجاع عجیب این فیلم، به سوژه تکراری و دستمالی شده برنامه سلاح های(!) هسته ای ایران، برای من غیرقابل انتظار بود، این کار آنهم با حضور مدیر فیلمبرداری آن، امیر مکری که یک ایرانی است، بیشتر شبیه یک جوک است. (امیر مکری، مدیر فیلمبرداری فیلم ترنسفرمرز و نزدیک به 25 فیلم هالیوودی دیگر است که پیش از انقلاب به آمریکا مهاجرت کرده و هم اکنون ساکن لس آنجلس است.)

امیر مکری، مدیر فیلمبرداری ترنسفورمرز3

اندرو شاو، در سایتeslfilm.com   با اشاره به اینکه پرداختن به سوژه خطر ایران هسته ای، برای ایجاد جذابیت در فیلم، به یک کار تکراری و سخیف تبدیل شده نوشت: ظاهرا این فیلم قرار است به مسایل داغ سیاسی و کهنه ای چون نیروگاه های غنی سازی هسته ای ایران بپردازد.

این فیلم اگرچه از جاذبه های فریبنده ژانر اکشن بهره می برد؛ اما منتقدی مانند راجر ایبرت می گوید: تماشای فیلم جدید مایکل بی، با نام «تغییر شکل‌دهندگان: نیمه پنهان ماه» یکی از بدترین تجربیاتی بود که من در تمام طول زندگی خود داشته ام!

وی در نقد این فیلم می گوید: یک ساعت انتهایی فیلم تماما نبردی است بین تمام رباط های خوب و بد جهان که البته بنا به دلایلی، تمام آنها به گوشه ای از اتوبان میشیگان – شیکاگو آمده اند تا به طرز غیر قابل باور و نا هنجاری و با صدایی گوش خراش، بر سروکله همدیگر بزنند.

بهره گیری از سوژه سیاسی ایران برای ایجاد جذابیت

در ابتدا جلوه های ویژه جذاب و دوری از شعارزدگی سیاسی ترانسفورمرز 1، این فیلم را در ذهن مخاطبان ماندگار کرد؛ چیزی که کارگردان آن، مایکل بی، در ترانسفورمرز 2 نتوانست آن را حفظ کند و آن را به صحنه هایی به هم ریخته و شلوغ و مبهم تبدیل کرد. تا جایی که حتی منتقدین این فیلم را در رده بدترین فیلمهای سال قرار دادند.

اما ترنسفورمرز 3 نیز از اینهمه شلوغی بی بهره نماند و در نهایت مایکل بی، با بهره گرفتن از حساسیت های ایجاد شده در ذهن مخاطبان بر سر برنامه هسته ای ایران، سعی کرد تا پدیده متفاوت و جذابی را در قسمت پایانی سه گانه اش به مخاطبان عرضه کند که البته در این موضوع نیز ناکام ماند.

فضای ابتدای فیلم با رقابت فضایی بین آمریکا و شوروی آغاز می شود و فیلم با گل درشتی می خواهد این پیام را بدهد که آمریکا در رقابت فضایی بر شوروی چیره بود.

این شعار نیز مثل موضوع هسته ای ایران به شدت دستمالی شده و نخ نماست.

ضمن اینکه کارگردان در فیلمش، ارتشی بین المللی آنهم بدون حضور ایران(!) را برای نبرد با روبات ها و نجات بشریت در فیلم دست و پا می کند که این اتحاد جهانی بدون حضور ایران نیز از نکات جالب فیلم است.

هیچ چیز نتوانسته کمک کند تا خط داستانی به شیوه ای منسجم و نه بی‌ربط بیان شود. عملا بسیاری از صحنه هایی که بعد از یکدیگر اتفاق می افتند هیچ ارتباطی با هم ندارند.

گویی سازنده فیلم نمی داند که نیت مخاطب از دیدن فیلم صرفا سرگرمی است و شنیدن پیام های کهنه سیاسی، دیگر برایش ملال آور است. آنهم با بستر سستی که تنازع روباتها برای بقا و سپس نجات کره زمین برای انتقال این پیام فراهم کرده است.

شایان ذکر است که فیلم ترنسفرمرز 3 به کارگردانی مایکل بی، از جمله فیلم های ۲۰۱۱ می باشد و با زمان ۱۵۳ دقیقه تولید کشور آمریکا بوده و با بودجه ۱۹۵ میلیون دلار ساخته شده است. این فیلم هم اکنون در 3900 سالن سینما در حال اکران است.

کارگردان فیلم،‌ مایکل بی (Michael Bay)