به گزارش مشرق، خبرگزاری اینترفکس به نقل از سخنان امروز (یکشنبه) آرتون آوانسیان سخنگوی وزارت دفاع ارمنستان افزوده است: سرباز ارمنی در منطقه وایتزور در جنوب شرق ارمنستان نزدیک قرع باغ در تیراندازی طرف مقابل کشته شد.

قره باغ کوهستانی ناحیه خودمختار واقع در جنوب غربی جمهوری آذربایجان با اکثریت ارمنی از سال 1987 موضوع مناقشه و چند جنگ درگیری بین دو کشور است.

در تازه ترین تحولات در باره این منطقه تنش ساز بین باکو و ایروان، اعلام شده که قرار است فردا پارلمان ارمنستان لایحه ارائه شده از سوی دولت این کشور برای شناسایی استقلال منطقه مورد مناقشه قره باغ در جمهوری آذربایجان را که تحت تسلط نیروهای ارمنی قرار دارد، بررسی کند.

پیشتر ولادیمیر هاکوپیان سخنگوی رئیس جمهوری ارمنستان گفته بود: در صورت تصویب استقلال قره باغ در مجلس، رییس جمهوری ارمنستان آن را اعلام خواهد کرد.

این اقدام ارمنستان در حالی برنامه ریزی شده است که این کشور و جمهوری آذربایجان ماه گذشته چند روز درگیری خونین را بر سر منطقه قره باغ پشت سر گذاشتند و با فشار روسیه مجبور به پذیرش آتش بس شدند.

ناگورنو قره باغ درون جمهوری آذربایجان که سال 1994 پس از پایان جنگی چند ساله به تصرف نیروهای ارمنی در آمد، همچنان عرصه درگیری های نظامی و تنش های سیاسی بین باکو و ایروان است که با مساحت 4378 کیلومتر مربع و جمعیتی حدود 250 هزار نفر منطقه داغ بر جای مانده از تقسیمات شوروی است.

از نظر تاریخی این منطقه یکی از تقسیمات سیاسی ایران از دوره صفویه بوده که پس از عهدنامه گلستان توسط روسیه تزاری اشغال شد. زمان اتحاد جماهیر شوروی بخش‌هایی از آن به جمهوری سوسیالیستی آذربایجان شوروی و بخش زنگه‌زور به جمهوری سوسیالیستی ارمنستان واگذار شد و قسمت کوهستانی‌ که بیشتر ساکنان آن را ارامنه تشکیل می‌دادند با عنوان منطقه خودمختار قره‌باغ کوهستانی زیر نظر جمهوری سوسیالیستی آذربایجان شوروی درآمد.

نگاهی به نقشه جغرافیایی و ارضی دو کشور جمهوری آذربایجان و ارمنستان، پیچیدگی معادله های نهفته در بخش بندی آنها و موقعیت قره باغ کوهستانی نشان می دهد که اگر دو کشور و جامعه بین المللی بویژه روسیه به عنوان میراث دار شوروی از بین رفته برای این مشکل راه چاره ای نیاندیشند، منطقه باز هم شاهد تکرار جنگ ها و درگیری های خونین خواهد بود.

مناقشه قره باغ که سال 1988 در رابطه با ادعای ارضی ارمنستان علیه جمهوری آذربایجان آغاز شد، بگونه ای حساس و دارای پیامدهای منفی منطقه ای است که شورای امنیت سازمان ملل از آوریل 1993 زمان درگیری ها چهار قطعنامه 822 لزوم ترک مخاصمه، 853 تاکید بر حاکمیت و تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان و سایر کشورهای منطقه، 879 تقویت دو قطعنامه 822 و 853 و استفاده از واژه اشغال اراضی جمهوری آذربایجان و 884 در نوامبر 1993 با ابراز نگرانی از تشدید مخاصمات مسلحانه بین دو کشور تصویب کرده است.

پارلمان اروپا هم پس از اقدام های شورای امنیت سازمان ملل، بر مشارکت فعال اتحادیه اروپا در حل مسالمت آمیز این مناقشه تاکید کرده و موضع خود را در قبال اشغال خاک یک کشور از سوی کشوری دیگر یادآور کرد.

در متن این قطعنامه به ویژه تاکید شده، که حل مناقشه قره باغ باید بر اساس چهار قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل صورت گیرد.

از سوی دیگر کشته شدن حدود 35 هزار نفر و آوارگی نزدیک به 800 هزار نفر بر سر قره باغ در جنگی که سال 1994 با آشغال این منطقه توسط جمهوری ارمنستان و پذیرش آتش بس از سوی جمهوری آذربایجان پایان یافت، نشان می دهد، که این منطقه همچنان آتش زیر خاکستر خواهد بود.

آخرین درگیری نظامی باکو و ایروان 14 فروردین 95 آغاز شد که نیروهای دو کشور با متهم کردن طرف مقابل به نقض آتش بس، جنگی سه روزه و تقریبا تمام عیار را انجام دادند که وقایع آن در صدر اخبار جهان قرار گرفت و براساس گزارش های انتشار یافته، افزون بر از بین رفتن تسلیحات و بالگردها، ده ها کشته نظامی و غیرنظامی از دو طرف برجای گذاشت.

هر چند روسیه و اتحادیه اروپا همراه کشورهای دیگر از جمله ایران برای حل این معادله پیچیده بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان می کوشند، اما گره نهفته شوروی سابق در بخش بندی اراضی جمهوری های وقت خود، حتی با گذشت 25 سال از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی التهاب مواضع باکو و ایروان بر سر قره باغ بیشتر شده است و کوچک ترین تحریکی می تواند دوباره جنگ آفرین باشد.